Verborgen Sinisterra-talent levert miljoenen extra op

Luis Sinisterra vertolkte een bijzondere rol bij Olympique Marseille – Feyenoord. De Colombiaanse linksbuiten maakte zijn karakteristieke acties, maar verliet in de tweede helft van de wedstrijd de vleugel opvallend vaak om zich aanspeelbaar te maken in het centrum. Die greep van Arne Slot, dat iets wegheeft van de manier waarop Steven Berghuis onder Dick Advocaat speelde, kan op termijn goud waard zijn voor Feyenoord: zo wordt Sinisterra immers nóg rendabeler en komen transferbedragen van tientallen miljoenen in beeld. 

Het was bijna alsof je in een tijdmachine stapte op het moment dat je donderdagavond afstemde op het Stade Vélodrome in Marseille. De Rotterdammers, onder Arne Slot toch de bakermat van het aanvallend combinatievoetbal, zakte in de return van de halve finale van de Conference League in alsof Dick Advocaat het nog voor het zeggen had in Rotterdam-Zuid. Hoewel de stand na de eerste wedstrijd (3-2 voorsprong Feyenoord, red.) ook allerminst uitnodigde om aan te vallen, zorgde dat in het eerste bedrijf van de wedstrijd voor de nodige problemen bij de Rotterdammers. Problemen waar ze zich soms met moeite onderuit konden voetballen, totdat Slot ervoor zorgde dat de defensie van de Rotterdammers één bijzonder en belangrijk aanspeelpunt in de diepte hadden: Luis Sinisterra. 

Feyenoord en Luis Sinisterra

In veel opzichten is de aankoop en de ontwikkeling van Sinisterra bij Feyenoord het schoolvoorbeeld van een transfer voor een Nederlandse club. De Colombiaan werd voor een prikkie (twee miljoen euro, red.) opgepikt in eigen land, kreeg in Rotterdam de tijd om te wennen aan zijn nieuwe werk- en leefomgeving en dribbelde zich sinds die tijd steeds naar een nieuwe hoogte. Vorig seizoen stond de Colombiaans international vaak nog in de schaduw van Steven Berghuis, maar na het vertrek van de rechtsbuiten annex aanvallende middenvelder zijn de ogen in de Rotterdamse voorhoede op Sinisterra gericht. 

Dat Sinisterra (veel) meer in het spel betrokken is, en dat nu ook opeist, is op te merken aan de explosieve stijging in zijn rendement. Natuurlijk kun je hier de speelstijlwisseling van Advocaat naar Slot niet los van zien, toch is het opmerkelijk dat Sinisterra vorig seizoen in 25 wedstrijden tot vijf doelpunten en zeven assist kwam (0,5 beslissende actie/wedstrijd). Door een kruisbandblessure miste Sinisterra het eerste gedeelte van het seizoen. Dit seizoen bleef Sinisterra op een knieblessure van twee weken na ‘gewoon’ fit, speelde hij meer wedstrijden en zorgde ‘het nieuwe Feyenoord’ er voor dat de Colombiaan veel vaker in de gevaarlijke posities terecht kwam. Na 46 wedstrijden staat de teller op 23 doelpunten en 12 assists (0,76 beslissende actie/wedstrijd). 

Toch zijn wedstrijden zoals tegen Olympique Marseille, waar Sinisterra als buitenspeler te maken kreeg met een wingback, één van de drie centrale verdedigers en een (defensieve) middenvelder als hij zijn acties wil maken, over het algemeen ook de potten waar Sinisterra’s invloed slechts tot de laatste fase van de aanval beperkt blijft. Dat terwijl een speler met zijn profiel, helemaal wanneer er gecounterd moet worden, een grote rol kan spelen in de baldistributie van de verdediging naar de aanval en daarmee ook zijn eigen rendement verhogen – al heeft hij daar wel hulp nodig van zijn teamgenoten én trainer Slot. 

Olympiuqe Marseille-uit 

Dat Sinisterra pas echt veel in het centrum te vinden was tegen Olympqiue Marseille, heeft te maken met de speelstijl en de huidige vorm van Guus Til. De Spartak-huurling begon voortvarend aan zijn Rotterdamse avontuur, maar is de afgelopen weken ver teruggezakt in zijn vorm en zijn rendement. Aangezien de oud-speler van AZ een belangrijke taak vervult in het positiespel en het in positie brengen van de aanvallers, heeft dat ook effect op de rest van de aanvallende impulsen van de Rotterdammers. Nu is het spelniveau van Til eigenlijk inherent aan de ruimte die hij krijgt van de tegenstander (lees: hoe defensiever de tegenstander staat, hoe moeilijker het voor Til wordt) en aangezien Marseille niet een ploeg is dat volle bak op de aanval speelt, is het ook voor een Til in vorm al lastig om de ruimtes te vinden, laat staan als hij in niet zo’n goede doen is.

Feyenoord had toch iemand nodig die de bal in de omschakeling snel naar het aanvallende gedeelte van het veld kon brengen. Dat lukte niet door lange ballen richting de vleugels, want Marseille had geleerd van de eerste wedstrijd en stelde zijn wingbacks veel defensiever op en zorgde ervoor dat de centrumverdedigers de overige ruimtes/zones afdekten. Daardoor had niet alleen Til weinig ruimte, dat gold ook voor Sinisterra, Reiss Nelson én Cyriel Dessers. En als je de laatstgenoemde buiten de zestien aanspeelt, is het toch een andere voetballer dan wanneer hij binnen het vijandige strafschopgebied een bal krijgt. 

Dat terwijl in de omschakeling die ene schakel in het as van het veld bepaalt of een counter slaagt of faalt. Door Sinisterra in die zones te laten inzakken op het moment dat Feyenoord moest verdedigen, creëerde Slot twee belangrijke voordelen voor zijn ploeg: Sinisterra heeft op dat moment wél de ruimte om zijn veelgeprezen dribbelactie in te zetten, een mannetje te passeren en daarna te profiteren van de ruimte die ontstaat en/of de keuze die de defensie van Marseille daarna moet maken. Als Sinisterra die bal vervolgens inleverde bij een teamgenoot, kon hij verder bewegen zonder bal en zichzelf in een goede positie manoeuvreren om op doel te schieten of een medespeler in gevaarlijke stelling te brengen. 

Verborgen Sinisterra-talent 

Dat Sinisterra kan dribbelen, bewijst hij dit seizoen in de Eredivisie. Gemiddeld zet de Colombiaans international 5,5 dribbelacties (!) per negentig minuten in en dat doet hij in 3,9 gevallen ook nog eens succesvol, waardoor 71% van de dribbels van Sinisterra slagen. Dat zijn absolute getallen en slagingspercentages waar spelers zoals Cody Gakpo (PSV) en Antony (Ajax) niet aan komen, maar dat zijn ook geen spelers die in de as van het veld opduiken als creatieve motor van de ploeg. Sinisterra kan die rol wél vertolken en dat komt niet door zijn acties, maar door zijn passing. De rushes van de Colombiaan, de bijna fabelachtige eerste aanname en dat loepzuivere, geplaatste schot zorgen ervoor dat, vanuit het teamproces bekeken, het belangrijkste aspect van de vleugelaanvaller over het hoofd gezien wordt. 

Want naast dribbels, doelpunten en dreiging, zorgt Sinisterra gemiddeld per negentig minuten óók nog voor 2,3 belangrijke passes per wedstrijd en is hij ook goed voor 0,2 assists per negentig minuten. Van alle passes die hij gemiddeld per negentig minuten verstuurt (43,9) is bijna 6% (één op de twintig ongeveer) belangrijk of zorgt een teamgenoot ervoor dat die belangrijke pass een assist wordt. Met dat gegeven en de enorme hoeveelheid aan (geslaagde) acties in het achterhoofd en de beperkte bewegingsruimte van Sinisterra dit seizoen (linker aanvallende zone), geeft dat Slot én Feyenoord een ongekende troef voor in de finale van de Conference League (tegen AS Roma, red.) én het slot van de competitie. 

Er zijn immers weinig spelers die het vermogen hebben om een actie in te zetten en daarna bewezen hebben vaak een belangrijke pass/assist te kunnen geven óf zelf een doelpunt kan maken. Door Sinisterra puur op de linkerflank te houden, en hem niet zoals tegen Marseille bewegingsvrijheid te gunnen, maak je dus eigenlijk niet optimaal gebruik van zijn kwaliteiten en loopt Feyenoord in theorie een hele hoop doelpunten/assists mis. Dat niet alleen: op het moment dat Sinisterra nóg beter gaat presteren, nóg rendabeler wordt en zijn acties vanuit het centrum van het veld kan maken, praten Europese voetbalclubs eerder over tientallen miljoenen voor Sinisterra dan voor Antony.

TIP: Pak 3.05x je Circus-inzet als Feyenoord de Conference League wint!