Het laatste nieuws over Portugal

Het nationale voetbalteam van Portugal is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Seleção das Quinas.

• Het Portugese nationale team maakt deel uit van de FPF
• De bijnaam van het land luidt ‘Seleção das Quinas’
• Het team werd in 2016 Europees kampioen
• Een derde plaats is de beste prestatie op een WK
• Portugal won de eerste editie van de Nations League

Het nationale voetbalteam van Portugal

De Portugese voetbalploeg maakt deel uit van de Federação Portuguesa de Futebol (FPF). In 1914 werd de voetbalbond opgericht. Mede door de Eerste Wereldoorlog liet de eerste interlandwedstrijd nog even op zich wachten. Pas op 18 december 1921 kwam de nationale ploeg voor het eerst in actie tijdens de burenruzie met Spanje (3-1 nederlaag). In de eerste jaren fungeerden alleen de Spanjaarden als opponent.

Portugal schreef zich in voor de Olympische Spelen van 1924, maar besloot zich terug te trekken. De eerste overwinning werd op 18 juni 1925 behaald ten koste van Italië (1-0). In maart 1927 volgde de tweede overwinning in de vriendschappelijke confrontatie met Frankrijk (4-0). De Portugezen durfden het in 1928 dan toch aan om deel te nemen aan de Olympische Spelen. Het team klopte Joegoslavië in Amsterdam met 2-1, maar verloor vervolgens van Egypte (1-2).

Moeizame start

In 1930 organiseerde Uruguay het allereerste wereldkampioenschap. Vanwege de reisafstand en de financiële verplichtingen stonden de Europese landen niet te springen om deel te nemen, maar uiteindelijk werd een viertal teams alsnog overtuigd om de oceaan over te steken. Portugal behoorde niet tot die groep. In 1934 schreef men zich wel in voor het WK in Italië. Het weerzien met Spanje in de kwalificatiefase bleek meteen een brug te ver: 9-0 in Madrid, 1-2 in Lissabon.

Portugal kreeg in mei 1938 een nieuwe kans op een WK-ticket. In Milaan mocht men met Zwitserland strijden om één toegangsbewijs, maar al binnen een half uur keek de ploeg tegen een 0-2 achterstand aan. De aansluitingstreffer van Fernando Peyroteo (een strafschop) leidde geen comeback in. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd er in de jaren veertig geen WK georganiseerd. Wel mochten de Portugezen in de periode 1940-1945 oefenen tegen Frankrijk, Spanje en Zwitserland.

In 1950 stond het eerste naoorlogse WK op het programma. Portugal mocht het in de kwalificatiefase weer eens opnemen tegen Spanje, maar opnieuw was men weerloos in Madrid: 5-1. Het 2-2 gelijkspel in Lissabon was er daarom eentje voor de statistieken. India, Schotland en Turkije trokken zich vervolgens terug. De FIFA wilde één van deze plaatsen laten innemen door de Portugezen, maar dat verzoek werd beleefd afgewezen. Ook Frankrijk wimpelde de uitnodiging af.

Naar WK met Eusébio

In mei 1957 boekte Portugal een fraaie zege op Italië (3-0). Verder behaalde men alleen een positief resultaat tegen Noord-Ierland (1-1), waardoor het team onderaan eindigde in de WK-kwalificatie. De Seleção das Quinas probeerde vervolgens een ticket binnen te slepen voor het eerste EK ooit in 1960. Oost-Duitsland kreeg over twee wedstrijden met 5-2 klop, maar in de kwartfinale bleek Joegoslavië een maatje te groot (3-6 over twee wedstrijden).

Het begin van de jaren zestig gaf nieuw perspectief. Benfica won tweemaal op rij de Europacup I (1960 en 1961), waar in 1961 de Mozambikaanse aanvaller Eusébio zijn debuut maakte voor de nationale ploeg. Dat resulteerde nog niet in deelname aan het WK van 1962 of het EK van 1964, maar vervolgens wist men dan toch een WK-ticket binnen te slepen. Eusébio loodste zijn team naar de eindronde in Engeland in een groep met Tsjecho-Slowakije, Roemenië en Turkije.

In de groepsfase van het WK rekende Portugal af met Hongarije (3-1), Bulgarije (3-0) en Brazilië (3-1). Eusébio zorgde in de kwartfinale tegen Noord-Korea hoogstpersoonlijk voor de ommekeer door een 0-3 achterstand om te buigen in een 5-3 zege. De Zwarte Parel maakte vier doelpunten. Eusébio scoorde andermaal in de halve finale tegen Engeland, maar Bobby Charlton bezorgde het thuisland een finaleticket. De steraanvaller maakte in de troostfinale tegen de Sovjet-Unie (2-1 zege) zijn negende WK-treffer.

Nieuw succes blijft uit

Eusébio bleef tot 1973 actief als international van Portugal. In 64 wedstrijden produceerde de aanvaller maar liefst 41 doelpunten, maar een nieuwe eindronde leverde dat niet op. Zowel in de kwalificatie voor het EK van 1968, het WK van 1970, het EK van 1972 als het WK van 1974 stelde de nationale ploeg teleur. Voor de Benfica-ster was dat voldoende aanleiding om er de brui aan te geven. De winnaar van de Ballon d’Or van 1965 bleef tot 1979 actief als profvoetballer en overleed in 2014 op 71-jarige leeftijd.

Zonder Eusébio bleef Portugal matig presteren. In de tweede helft van de jaren zeventig plaatste het land zich evenmin voor een eindtoernooi. Richting het EK van 1980 toonde men eindelijk beterschap, maar een goede start werd teniet gedaan door nederlagen tegen België (2-0), Oostenrijk (1-2) en Schotland (4-1). Door de zwakke eindspurt verdampte de voorsprong en eindigde men slechts als derde. De kwalificatie voor het WK van 1982 verliep vervolgens weer teleurstellend met een vierde plaats.

Sterk EK-debuut

Portugal maakte in de kwalificatiecyclus voor het EK van 1984 indruk met vijf overwinningen en maar één nederlaag. Dat succes volstond om de Sovjet-Unie voor te blijven en een ticket naar Frankrijk te boeken. In de groepsfase van de Europese eindronde bleef het team overeind tegen achtereenvolgens West-Duitsland (0-0), Spanje (1-1) en Roemenië (1-0). Dat bleek net niet voldoende om de Spanjaarden van de groepswinst af te houden, maar met evenveel punten mocht men wel als nummer twee door naar de halve finale.

In de halve finale nam Frankrijk de leiding dankzij Jean-François Domergue. Rui Jordão sleepte een verlenging uit het vuur voor Portugal, dat dankzij diens tweede treffer zelfs de leiding nam. Opnieuw Domergue en Michel Platini schoten de gastheer alsnog naar de EK-finale van 1984. Les Bleus kroonden zich vervolgens tot Europees kampioen door Spanje af te troeven (2-0).

Geen EK-finale dus voor Portugal, maar het bereiken van de laatste vier zorgde wel degelijk voor vertrouwen. De nationale ploeg nam dat gevoel mee naar de kwalificatiefase voor het WK van 1986. Een tweede plaats achter West-Duitsland volstond om voor de tweede keer deel te nemen aan het wereldkampioenschap. Het avontuur in Mexico werd gelanceerd met een fraaie 1-0 zege op Engeland. Polen (0-1) en Marokko (1-3) dwarsboomden groter succes.

Gouden generatie

Portugal plaatste zich niet voor de eindtoernooien van 1988 (EK), 1990 (WK), 1992 (EK) en 1994 (WK). Toch ontstond er nieuw elan door het succes van een aantal jeugdteams, met onder meer Luis Figo en Rui Costa in de gelederen. Deze beloftenploeg werd de Geração de Ouro (‘Gouden Generatie’) genoemd. Dit resulteerde in plaatsing voor het EK van 1996. De Portugezen maakten indruk door in Engeland met aantrekkelijk voetbal de groepswinst te bemachtigen, maar de halve finale bleef vervolgens buiten bereik door Tsjechië (0-1).

In 1998 ontbrak Portugal andermaal op het WK-podium door achter Duitsland en Oekraïne te eindigen. Een bittere pil, maar in 2000 was men er opnieuw bij op het EK in Nederland en België. Het team bleef foutloos in de groepsfase door Engeland (3-2), Roemenië (1-0) en Duitsland (3-0) af te troeven. In die laatste wedstrijd maakte Sergio Conceição een hattrick. Nuno Gomes besliste vervolgens de kwartfinalewedstrijd tegen Turkije (2-0), maar zijn treffer in de halve finale volstond niet. In de verlenging maakte Zinédine Zidane de Golden Goal namens Frankrijk: 1-2.

Portugal reageerde furieus op de winnende treffer van Zidane, aangezien men hands claimde. Vanwege misdragingen werden Abel Xavier (negen maanden), Nuno Gomes (acht maanden) en Paulo Bento (zes maanden) langdurig geschorst. Ondanks de FIFA-sancties wist men zich eindelijk weer eens te plaatsen voor het WK van 2002. In Zuid-Korea boekte men een fraaie 4-0 zege op Polen (hattrick Pauleta), maar de Verenigde Staten (2-3) en Zuid-Korea (0-1) zorgden voor een snelle eliminatie.

Het debuut van Ronaldo

Na de pijnlijke WK-uitschakeling besloot Portugal een nieuwe bondscoach aan te stellen: Luiz Felipe Scolari. Een buitenkansje voor de FPF, aangezien hij Brazilië datzelfde jaar naar de wereldtitel had geloodst. Op 20 augustus 2003 liet hij een supertalent debuteren in de nationale ploeg: Cristiano Ronaldo. De aanvaller van Manchester United maakte zijn eerste doelpunten als international in de EK-duels met Griekenland (1-2) en het Nederlands elftal (2-1). Dankzij de zege op Oranje mocht men zich in eigen land EK-finalist noemen, maar Griekenland dwarsboomde ultieme glorie: 0-1.

Portugal kwalificeerde zich probleemloos voor het WK van 2006, waaronder een 7-1 zege op Rusland. In de groepsfase won men achtereenvolgens van Angola (1-0), Iran (2-0) en Mexico (2-1). In de achtste finale mochten de Portugezen aantreden tegen het Nederlands elftal. Maniche maakte in de 23ste minuut het winnende doelpunt, maar na afloop had vrijwel niemand het over die treffer. Scheidsrechter Valentin Ivanov beleefde een drukke avond door zestien gele en vier rode kaarten uit te delen. De wedstrijd werd betiteld als de Schande van Neurenberg.

Ronaldo zorgde in de kwartfinale reageerde de aanvaller emotioneel op een overtreding van United-collega Wayne Rooney, die vervolgens met rood werd weggestuurd. De rijzende ster van Portugal deelde vervolgens een knipoog uit naar zijn landgenoten op de bank. Zijn actie zorgde voor grote verontwaardiging in Engeland, waar hij in het nieuwe seizoen werd uitgefloten. In de halve finale (0-1 voor Frankrijk) en de troostfinale (1-3 voor Duitsland) grepen de Portugezen naast eremetaal.

Europees kampioen

Na het WK van 2006 nam Figo afscheid als Portugees recordinternational. Met 127 interlands (32 doelpunten) zwaaide de laatste speler van de Geração de Ouro af. Ronaldo werd vanaf dat moment betiteld als de nieuwe sterspeler van Portugal. CR7 ging in 2009 de boeken in als duurste voetballer aller tijden door verkocht te worden aan Real Madrid. Met de nationale ploeg was hij tussen 2008 en 2014 actief op vier eindtoernooien, maar verder dan de halve finale (EK 2012) reikte men niet in die jaren.

Portugal verscheen in 2016 met spelers als Rui Patrício, Bruno Alves, William Carvalho, Pepe, João Moutinho, Nani, Ricardo Quaresma en natuurlijk Ronaldo aan de aftrap van het EK. In de groepsfase stelde men teleur door tegen IJsland (1-1), Oostenrijk (0-0) en Hongarije (3-3) gelijk te spelen. Uitschakeling dreigde, maar op basis van doelsaldo wist men zich bij de beste nummers vier te scharen. Turkije en Albanië mochten met eveneens drie punten huiswaarts.

In de achtste finale had Portugal een verlenging nodig om Kroatië te verslaan: 1-0 (doelpunt Quaresma). Polen ging vervolgens zelfs pas na strafschoppen door de knieën, maar in de halve finale bleek Wales tamelijk weerloos: 2-0. Ronaldo mocht in 2016 dan ook zijn eerste finalewedstrijd spelen als international. Een harde overtreding van Dimitri Payet zorgde er echter voor dat hij al snel gewisseld moest worden. Een invaller, Éder, maakte in de verlenging het verschil ten koste van gastheer Frankrijk: 1-0.

Records voor Ronaldo

Portugal verscheen als Europees kampioen aan de aftrap van het WK 2018 en het EK van 2021. In beide gevallen sneuvelde men al in de achtste finale, respectievelijk door toedoen van Uruguay (1-2) en België (0-1). De Seleção das Quinas wist die ronde wel te overleven in 2022 en 2024. Op het WK in Qatar bleek Marokko in de kwartfinale te sterk (0-1), waar het avontuur op het EK in Duitsland in de strafschoppenserie strandde door toedoen van Frankrijk. In 2019 zorgde men wel voor nieuw succes door Nederland in de eerste Nations League-finale te verslaan (1-0). Gonçalo Guedes kroonde zich tot matchwinner.

Ronaldo wist tijdens het EK van 2016 Luis Figo te evenaren als recordinternational van Portugal. Datzelfde toernooi speelde de superster zijn 128ste interland, waardoor hij het record aanscherpte. In 2023 vierde hij zijn tweehonderdste interland met het winnende doelpunt tegen IJsland (0-1). Ronaldo mocht zich op dat moment al geruime tijd topscorer aller tijden noemen. Waar Pauleta op 47 doelpunten bleef steken, daar wist CR7 de honderd treffers ruimschoots te overschrijden.

Portugal op eindtoernooien

Sinds de jaren dertig is Portugal actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Portugal versus Nederland

Het Nederlands elftal speelde vooralsnog veertien interlandwedstrijd tegen Portugal. De Portugezen mogen duidelijk een angstgegner worden genoemd, aangezien de Oranje-internationals maar tweemaal aan het langste eind trokken. Daarentegen zegevierde de Seleção das Quinas maar liefst achtmaal en eindigden vier ontmoetingen onbeslist. Oranje maakte ook maar tien doelpunten, waar de opponent er zestien maakte.

Nederland wist alleen in oktober 1991 (1-0) en maart 2018 (0-3) te winnen van Portugal. Op de eindtoernooien trok de opponent steevast aan het langste eind. Zowel op het EK van 2004 (1-2), het WK van 2006 (0-1) als het EK van 2012 (1-2) ging het mis voor de oranjehemden. Ook de Nations League-finale van 2019 bleek een prooi voor de Portugese manschappen (0-1).

De editie van 2008 is ongetwijfeld de meest besproken krachtmeting tussen Nederland en Portugal. Dat had er alles mee te maken dat scheidsrechter Valentin Ivanovic maar liefst zestien gele en vier rode kaarten toonde. Die wedstrijd werd dan ook betiteld als de Schande van Neurenberg.

Veelgestelde vragen over het Portugese voetbalteam

Laatste update: 14 november 2024