Jarige Maaskant: “Ik heb geleerd te relativeren”

Robert Maaskant is jarig (54) en trakteert SoccerNews op een interview. De oud-trainer van onder meer RBC, NAC en Go Ahead loopt van jongs af aan rond in de voetballerij, maar sloeg later in zijn leven een ander pad in. Reden genoeg om hem op te bellen en te feliciteren.

Hallo Robert, van harte gefeliciteerd. Hoe vier je je verjaardag?
“Mijn vrouw en kinderen hebben me vanochtend vroeg verrast met taart en cadeaus. Dat is een traditie bij ons. Daarna ging ik op pad voor een presentatie bij Thuiszorg West-Brabant. Vanuit mijn bedrijf Maaskant Coaching zal ik daar de komende maanden aandacht geven aan de thema’s gezondheid en vitaliteit.”

Komt er nog visite vandaag?
“Ik heb niemand uitgenodigd. Als je eenmaal in de 50 bent, maakt een verjaardag niet zoveel meer uit. Mijn vrienden zullen me allemaal tegelijk bellen om samen voor me te zingen. En in de WhatsApp-groepen zullen de berichtjes ook binnenkomen. Dat is toch leuk, dat er aan je gedacht wordt.”

Wat zegt de leeftijd 54 je?
“Dat ik geen 30 meer ben, haha. Niks nieuws dus. Ik heb de dingen gedaan die ik graag wilde doen. Ik heb als trainer gewerkt, ik ben ondernemer geweest en ik heb een geweldig gezin. Ik heb nooit een midlife crisis gehad. Dat zou nu een beetje laat zijn.”

Je hebt je leven eerder al omgegooid door te stoppen als trainer en te gaan ondernemen.
“Ik ben in het voetbal geboren. Mijn vader en opa waren ook trainer, dus het voetbal is een roeping voor mij. Met het analyseren bij ESPN, NOS en RTV Rijnmond blijf ik betrokken, maar het ondernemen is ook leuk. Ik heb in de laatste jaren een uitzendbureau opgezet, ben actief geweest bij een non-profit organisatie, heb gewerkt in de wereld van gaming en betting en ben lid van de sportraad in Breda. Als coach voor bedrijven ben ik terug bij wat mij het meest eigen is; het coachen van mensen en ze vooruit helpen. Dat kan in het voetbal, maar ook daarbuiten.”

Is dat waar je grootste kracht ligt?
“Dat denk ik wel. De kunst van met mensen omgaan moet je in de vingers hebben. Je kunt wel theorieën leren via allerlei modellen en studies – die heb ik ook gedaan – maar uiteindelijk moet je mensen aanvoelen in de communicatie. In de topsport leer je heel goed hoe je moet omgaan met stress en communiceren onder druk.”

Als trainer kon je explosief zijn. Bij NAC sloeg je een dug-out kapot en bij Groningen botste je met scheidsrechter Gözübüyük.
“In mijn periode bij Groningen nam de negativiteit de overhand, terwijl ik normaal uitga van het positieve. Tijdens dat seizoen begon het voetbal me tegen te staan. Ik ben me gaan verdiepen in andere zaken, zoals ondernemen, maar ook Kung Fu en Tai chi. Dat heeft me geholpen om meer focus te vinden en de controle los te laten. Ik heb geleerd te relativeren. Dat maakt het leven een stuk makkelijker. Daardoor ben ik rustiger geworden, minder een flapuit en meer weloverwogen.”

Komt de wijsheid dan toch met de jaren?
“Overmorgen ben ik weer een stuk wijzer, haha. Nee, het is wel zo. Ik was één van de jongste hoofdtrainers in het betaald voetbal. Op mijn dertigste kwam ik aan de leiding bij RBC. Toen stond ik anders in het leven dan nu. Na alle ervaringen, positief en negatief, heb ik meer rust gevonden. Neem reizen als metafoor. Als je 20 jaar bent, wil je heel de wereld zien. Als je dat gezien hebt, ga je het andere mensen gunnen. In mijn geval zijn dat mijn kinderen. Maar zelf vind ik het ook nog prachtig om de wereld te zien. Het leven stopt niet als je ouder wordt.”

Naast het analyseren op tv en het ondernemen maak je ook een podcast, FC Mediacircus.
“Dat doe ik samen met journalist Bas Hakker en PR-specialist Jos Govaart. We hebben al bijna 80 uitzendingen gemaakt. Erg leuk om te doen. We hebben een markt gevonden die nog niet besproken werd: de sportjournalistiek. Ik kan mijn ervaringen als trainer delen en reflecteren op de praatprogramma’s waar ik zelf zit. Het is nu zo ver dat zelfs voetbalanalisten worden geanalyseerd.”

Als je jezelf moet analyseren: vind je dat de reputatie van Robert Maaskant overeenkomt met de persoon die je bent?
“Nee, dat denk ik niet. Ik merk dat buitenstaanders, mensen die mij niet kennen, een beeld hebben van een arrogante Maaskant die niet zelfkritisch is. Dat krijg ik vaak te horen in gesprekken. Het voordeel daarvan is dat je daarna meevalt. Mensen vinden me toch aardig als ze me leren kennen. Terwijl ik dit zeg, kijkt mijn vrouw me heel bedenkelijk aan vanaf de bank.”

Snap je waar het arrogante imago vandaan komt?
“Ik ben nooit bang geweest om dingen te zeggen. Ik kan me voorstellen dat het soms te overtuigend overkomt, maar in Nederland word je al snel als arrogant gezien. Ik heb er nooit aan gewerkt om mijn publieke imago op te schonen. In de voetballerij hebben zoveel mensen een mening over je dat ik een olifantenhuid heb gekregen. Alleen de mening van mijn vader, mijn moeder en mijn vrouw zijn voor mij belangrijk. In privésituaties ben ik een ander persoon dan ik als trainer op tv was. Het zegt genoeg dat NAC en Go Ahead me terug hebben gehaald en dat ik al jaren bij de NOS en ESPN werk. Die mensen kennen mij als persoon en waarderen mij als proffesional.”

Je had als jonge jongen de droom om een groot voetbaltrainer te worden. Is die droom uitgekomen?
“Het kon twee kanten op met mij. Ik kon als kroonprins de absolute top gaan halen. Dat is niet gebeurd. Of ik zou trainer worden in landen waar je niet snel aan denkt. Dat is gebeurd met clubs in Polen, de Verenigde Staten en Wit-Rusland. Ik heb successen gekend, ben kampioen geworden met Wisla Kraków en heb met verschillende clubs Europees voetbal gehaald. Maar ik heb ook verloren en ben 2 keer gedegradeerd als interim-coach. Ik heb de absolute top niet bereikt. Dat is lastig als je zelf niet op het allerhoogste niveau hebt gespeeld. Dan kom je minder snel bij Ajax, Feyenoord of PSV terecht. Maar ik heb gelukkig alsnog een mooie trainerscarrière gehad. Ik ben tevreden.”