Laatste nieuws over Willem II

Willem II is een Nederlandse voetbalclub uit Tilburg. Thuiswedstrijden van de Tricolores worden afgewerkt in het Koning Willem II Stadion.

• Willem II werd in 1896 opgericht als Tilburgia
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Koning Willem II Stadion
• De landstitel prijkt driemaal in de prijzenkast
• In 1999 nam Willem II mee aan de Champions League
• NAC Breda is de aartsrivaal

Willem II in nationaal clubverband

Willem II werd op 12 augustus 1896 opgericht als Tilburgia. In 1898 veranderde het bestuur de naam in Willem II, als eerbetoon aan de voormalige koning. De monarch had zijn militair hoofdkwartier gevestigd in Tilburg en overleed in 1849 in diezelfde stad. De voetbalvereniging was vooral in het leven geroepen om gezelligheid te creëren, maar er ontstond wel degelijk een serieuze ondertoon. Om die reden besloot Willem II zich aan te sluiten bij de Brabantse Voetbalbond.

In 1904 kroonde Willem II zich tot kampioen van Brabant. Datzelfde jaar besloot de club de Brabantse Voetbalbond in te ruilen voor de Nederlandse Voetbalbond, de voorloper van de hedendaagse KNVB. In de beginjaren mochten alleen de afdelingskampioenen van Oost- en West-Nederland strijden om het kampioenschap van Nederland. Pas in 1914 mocht ook het Zuiden een team afvaardigen. Willem II profiteerde meteen door het regionale kampioenschap binnen te slepen, maar kon zich nog niet meten met HVV (Den Haag) en Vitesse. De Tilburgers eindigde stijf onderaan met nul punten uit vier wedstrijden.

Landskampioen in 1916 en 1952

In 1914 ging de Eerste Wereldoorlog van start. Het Zuiden mocht in 1915 geen team afvaardigen voor het nationale kampioenschap, maar een jaar later nam Willem II sportieve wraak. De Tilburgers behaalden opnieuw het afdelingskampioenschap en kroonden zich vervolgens tot landskampioen door Go Ahead en Sparta de baas te blijven. Met vijf punten uit vier wedstrijden (twee overwinningen, één gelijkspel en één nederlaag) schreef Willem II voetbalgeschiedenis in 1916.

Het kampioenschap van 1916 smaakte duidelijk naar meer. Willem II kroonde zich zowel in 1917, 1918, 1923, 1930, 1934, 1943, 1951 als 1952 wederom tot de sterkste ploeg in de Eerste Klasse Zuid. De Brabanders kwalificeerden zich daarmee voor het kampioenschap van Nederland, maar tot en met 1951 lukte het telkens niet om deze deelnames te verzilveren middels het tweede kampioenschap. Willem II eindigde maar liefst vijfmaal als derde en tweemaal als vierde.

In 1944 veroverde Willem II voor het eerst de KNVB Beker na een 9-2 overwinning op Groene Ster. Acht jaar later bekroonden de Tilburgers eindelijk een afdelingskampioenschap met een succesvolle eindronde. Met Hermes DVS, Haarlem en Ajax als concurrenten behaalden de Tilburgers de maximale score met twaalf punten uit twee wedstrijden. Voor de goede orde: in die tijd werden er nog twee punten uitgedeeld per overwinning.

Derde landstitel als profclub

In de jaren vijftig groeide de roep om betaald voetbal in Nederland. Aanvankelijk besloot de KNVB ‘nee’ te zeggen, waardoor de concurrerende NBVB zelf een (semi)professionele competitie in het leven besloot te roepen. In november 1954 werden de lopende competities echter onderbroken door een samensmelting tussen beide voetbalbonden. Willem II kroonde zich in de Eerste Klasse B tot nummer één en mocht daardoor deelnemen aan de kampioenscompetitie. Met NAC, PSV en FC Eindhoven bestond de concurrentie louter uit clubs uit Noord-Brabant, maar de provinciegenoten konden Willem II niet van de derde landstitel afhouden.

Willem II mocht zich in 1955 de eerste landskampioen sinds de invoering van het betaald voetbal noemen. De Tilburgse club kreeg daarmee toegang tot de Europacup I, maar besloot zich af te melden. PSV debuteerde in plaats daarvan op het Europese strijdtoneel. Willem II kon het succes niet doortrekken. De Tricolores plaatsten zich in 1956 weliswaar voor de nieuwe Eredivisie, maar degradeerde al na één seizoen. De eerste degradatie in de clubgeschiedenis werd gevolgd door het Eerste Divisie-kampioenschap van 1958.

Moeizame jaren

In het seizoen 1958-1959 handhaafde Willem II zich als nummer zestien van de Eredivisie. De Tilburgse formatie eindigde in de drie daaropvolgende seizoenen keurig in de middenmoot, maar in 1963 eindigde het avontuur op het hoogste niveau dan toch. De nummer vijftien van het Eredivisie-seizoen 1962-1963 zorgde echter voor een stunt in de KNVB Beker. Willem II schakelde onder meer Ajax uit en boekte in de bekerfinale een stevige overwinning op ADO (3-0). Frits Louer, Kees Aarts en Willy Senders maakten het verschil in het Zuiderparkstadion in Den Haag.

De bekerwinnaar van 1963 had twee seizoenen nodig om een nieuwe Eredivisie-status te bemachtigen. Als kampioen van de Eerste Divisie keerde Willem II in 1965 terug op het hoogste niveau van Nederland, maar ditmaal bleef het verblijf beperkt tot twee jaar. In 1967 degradeerden de Tilburgers voor de derde keer in elf jaar. Deze afdaling had een veel grotere impact op Willem II, dat in de jaren zeventig zelfs even wegzakte naar de onderste regionen van het betaald voetbal. In 1974 bereikte de club een dieptepunt door als zeventiende te eindigen in de Eerste Divisie.

Pas in 1979 wist Willem II afscheid te nemen van de Eerste Divisie. De nacompetitie met FC Groningen, Fortuna Sittard en Telstar werd in Tilburgs voordeel beslist. Een grote meevaller voor Willem II, dat in de jaren zeventig zelfs dreigde te bezwijken onder financiële problemen (1,2 miljoen gulden schuld). Martin van Geel, die later als voetbalbestuurder naam maakte, behoorde tot de spelersgroep dat deze promotie tot stand bracht.

FIOD-affaire in Tilburg

Het Eredivisie-verblijf duurde vijf seizoenen (1979-1984). Gedurende deze periode werd Willem II wederom geteisterd door grote financiële problemen. Eind 1981 escaleerde de situatie door een inval van de FIOD, dat een grote schuldenlast aantoonde. In de zomer van 1982 werd surseance van betaling verleend door de rechtbank. Willem II besloot verschillende maatregelen te treffen om te overleven. De Stichting Behoud Betaald Voetbal Regio Tilburg haalde circa twee ton op, waar het bestuur afspraken maakte met de fiscus en het bedrijfsleven.

In februari 1984 werd de surseance van betaling opgeheven. Financieel was Willem II weer gezond, maar uitgerekend datzelfde jaar degradeerde men opnieuw uit de Eredivisie. In het daaropvolgende seizoen deed de clubleiding een meesterzet door Piet de Visser aan te stellen als hoofdtrainer. De Zeeuw, later uitgegroeid tot meesterscout, zorgde met een getalenteerd team voor de wederopbouw. In 1987 promoveerde Willem II als nummer twee van de Eredivisie rechtstreeks naar de Eredivisie.

Willem II verraste als promovendus met een imposante vierde plaats. In de daaropvolgende seizoenen daalde de Tilburgse club weliswaar op de ranglijst, maar het fundament bleek stevig genoeg om uit te groeien tot een stabiele eredivisionist. Met talenten als Jean-Paul van Gastel, Ulrich van Gobbel, Marc Overmars en Jaap Stam ontstond er nieuw elan. Dankzij het financiële herstel bleek Willem II zelfs in staat om in 1995 te verhuizen naar een gloednieuw stadion.

Glorietijdperk onder Adriaanse

In 1997 strikte Willem II een nieuwe hoofdtrainer in Co Adriaanse. De voormalig hoofd jeugdopleiding van Ajax beleefde een moeizame start in Tilburg, maar aan de hand van attractief voetbal wist hij de weg naar boven in te slaan. Dit resulteerde in het seizoen 1997-1998 meteen in een Europees ticket door als vijfde te eindigen in de Eredivisie. Het seizoen 1998-1999 verliep nóg beter. Met spelers als Sami Hyypiä, Joris Mathijsen, Tomás Galásek, Mariano Bombarda en Adil Ramzi plaatste Willem II zich als nummer twee van Nederland voor de Champions League.

Hyypiä verdiende in 1999 een transfer naar de Engelse topclub Liverpool. Het vertrek van de Finse verdediger en het Champions League-ritme verzakte Willem II, dat met een negende plaats een teleurstellend seizoen doormaakte. Adriaanse besloot op te stappen en keerde terug naar Ajax om daar hoofdtrainer te worden. Technisch directeur Martin van Geel maakte in 2002 bovendien de overstap naar AZ. Zonder het succesvolle duo verloor Willem II de aansluiting met de Nederlandse subtop.

Bekerfinale als lichtpuntje

In 2004 maakte Robert Maaskant zijn opwachting als hoofdtrainer van Willem II. Zijn komst leidde in competitieverband niet tot succes, maar hij leidde de club wel naar de bekerfinale dankzij een 1-0 overwinning op Ajax. Provinciegenoot PSV boekte in de bekerfinale een ruime overwinning op de Tilburgers (4-0). Willem II plaatste zich desondanks voor Europees voetbal, maar dat bleef een spaarzaam hoogtepunt. In november 2005 werd de toenmalig kroonprins van het trainersgilde ontslagen.

Met spelers als Mousa Dembélé en Mounir El Hamdaoui beschikte Willem II over een aantal smaakmakers. Zij werden allebei weggekocht door AZ, dat zich in 2009 tot landskampioen kroonde. Met de Tilburgers ging het echter bergafwaarts. Zowel sportief als financieel rommelde het bij Willem II. In 2010 overleefde de club de play-offs om promotie/degradatie met hangen en wurgen, maar dit bleek uitstel van executie. Met vijftien punten (drie overwinningen) degradeerden de Tricolores roemloos uit de Eredivisie.

Willem II koos na de degradatie van 2011 voor Jurgen Streppel als nieuwe hoofdtrainer. Met een gerenoveerde selectie loodste hij de club binnen één seizoen terug naar de Eredivisie door de play-offs om promotie/degradatie in eigen voordeel te beslissen. In de daaropvolgende seizoenen ontstond een jojo-effect. Willem II degradeerde meteen weer als hekkensluiter, maar promoveerde vervolgens opnieuw door het kampioenschap van de Eerste Divisie binnen te slepen.

Opnieuw bekerfinalist

De promotie van 2014 betekende betere tijden voor Willem II. Streppel zorgde in het seizoen na de promotie voor de beste Eredivisie-klassering sinds 2004 (negende). De Tilburgers zakten in het daaropvolgende seizoen weer terug op de ranglijst, maar de nummer zestien wist via de play-offs een nieuw doemscenario te voorkomen. In 2016 maakte Streppel de overstap naar sc Heerenveen en werd opgevolgd door Erwin van de Looi. Laatstgenoemde kreeg met Fran Sol de beschikking over een nieuwe publiekslieveling.

Sol maakte tussen 2016 en 2019 maar liefst 47 doelpunten in 88 officiële wedstrijden. De Spaanse spits hield het langer vol dan Van de Looi, die in maart 2018 opstapte na kritische geluiden vanuit de eigen achterban. Zijn tijdelijke opvolger Reinier Robbemond loodste Willem II vervolgens naar een 5-0 overwinning op PSV. De Tilburgers, die eerder dat seizoen de halve finale van de KNVB Beker verloren van Feyenoord, speelden zich onder de interim-trainer veilig als nummer dertien op de ranglijst.

Adrie Koster nam in de zomer van 2018 het stokje over. Hij leidde Willem II naar de tiende plaats in de Eredivisie en de bekerfinale na een bloedstollende strafschoppenserie tegen AZ. In de bekerfinale bleek Ajax een maatje te groot (0-4), maar het seizoen 2018-2019 gaf vertrouwen in Tilburg. Dat was ook te merken in het seizoen 2019-2020. Willem II bivakkeerde na de 26ste speelronde op de vijfde plaats. In maart 2020 werd het seizoen voortijdig beëindigd vanwege de coronapandemie, waardoor de bekerfinale niet werd gespeeld. Tot frustratie van FC Utrecht ging het bijbehorende Europese ticket naar Tilburg.

Nieuwe degradatie

Het seizoen 2020-2021 werd grotendeels zonder supporters gespeeld. Willem II had het lastig zonder de steun van de eigen achterban en besloot Koster in januari 2021 te ontslaan. Zeljko Petrovic volgde hem op en kreeg een aantal prima versterkingen toegewezen, waardoor hij de club wist te behoeden voor degradatie. Ondanks de positieve sfeer besloot Petrovic niet aan te blijven in Tilburg. Fred Grim volgde hem op, maar de oud-doelman haalde het einde van het seizoen niet. Technisch directeur Joris Mathijsen kwam op non-actief te staan, omdat hij Grim weigerde te ontslaan.

Het ontslag van Grim zorgde niet voor de gewenste impuls. Willem II degradeerde als nummer zeventien uit de Eredivisie. Kevin Hofland kreeg de zware taak om de Tilburgers binnen een seizoen terug te brengen naar het hoogste niveau, maar hij sneuvelde al in zijn eerste seizoen. Onder Robbemond sneuvelde Willem II vervolgens al in de eerste ronde van de play-offs door toedoen van VVV-Venlo. Hij sneuvelde óók, maar opvolger Peter Maes wist de club in 2024 alsnog terug te brengen naar de Eredivisie. Op 10 mei 2024 veroverde men zelfs de Keuken Kampioen Divisie-titel.

Rivaliteit

NAC Breda geldt als de aartsrivaal van Willem II. Dat is deels te wijten aan de geringe afstand tussen Breda en Tilburg (ruim twintig kilometer), maar ook de historie van beide clubs heeft daaraan bijgedragen. Bij meerdere derbywedstrijden ontstond een grimmige sfeer. Bij de rellen van december 2023 raakten zelfs meerdere agenten gewond. Burgemeester Paul Depla van Breda noemde de kwestie tegenover Omroep Brabant ‘in- en intriest’.

Willem II in Europees clubverband

Willem II debuteerde in het seizoen 1963-1964 in Europees clubverband. De eerste ronde van de Europacup II bleek meteen een keiharde leerschool. In eigen huis maakten de Tilburgers nog een prima indruk tegen Manchester United (1-1), maar op Engelse bodem werd een 6-1 nederlaag geleden. Tussen 1980 en 1994 mocht Willem II een aantal zomers meedraaien in de Intertoto Cup, maar pas in het seizoen 1998-1999 volgde een nieuwe deelname aan een Europees hoofdtoernooi. Het avontuur sneuvelde in de tweede ronde van de UEFA Cup door toedoen van Real Betis.

In het seizoen van de UEFA Cup-deelname eindigde Willem II bijzonder verrassend op de tweede plaats in de Eredivisie. De formatie van trainer Co Adriaanse plaatste zich daarmee voor de groepsfase van de Champions League. Met Girondins de Bordeaux, Spartak Moskou en Sparta Praag troffen de Willem II’ers niet de zwaarst mogelijke groep. Desondanks speelden de Tricolores een bijrol met twee punten uit zes wedstrijden. Deze punten werden pas in de laatste twee groepswedstrijden behaald.

Na de Champions League-deelname van 1999 speelde Willem II nog welgeteld twee duels in een Europese eindronde. In de eerste ronde van de UEFA Cup van het seizoen 2005-2006 verloor de Tilburgse club over twee wedstrijden kansloos van AS Monaco (1-5). Geholpen door de coronacrisis plaatste Willem II zich nog wel voor de kwalificatiefase van de Europa League 2020-2021, maar de groepsfase werd niet bereikt. Het Schotse Rangers FC was daarvoor verantwoordelijk.

Het stadion van Willem II

Willem II is binnen Tilburg op verschillende locaties actief geweest. Thuiswedstrijden werden achtereenvolgens afgewerkt op het Tilburgs Sportpark (1920-1946) en het Gemeentelijk Sportpark Tilburg (1946-1995). Gedurende de jaren zeventig ontstonden er plannen om een nieuw stadion uit de grond te stampen, maar in die tijd bleek dat onbespreekbaar voor de gemeente. Pas aan het einde van de jaren tachtig ontstond er een doorbraak. Dit leidde in 1995 tot de verhuizing naar het nieuwe Willem II Stadion.

Sinds 2009 draagt de thuisbasis de naam Koning Willem II Stadion. Het stadion heeft een capaciteit van 14.700 plaatsen. De fanatieke aanhang van de Tricolores is gehuisvest aan de korte zijde naast het gastenvak en draagt de naam Kingside.

Veelgestelde vragen over Willem II

Laatste update: 10 mei 2024