Het laatste nieuws over Leeds United

Leeds United is een Engelse voetbalclub uit Leeds. Thuiswedstrijden van The Whites worden afgewerkt op Elland Road.

• Leeds United werd in 1919 opgericht
• Thuiswedstrijden van de club worden afgewerkt op Elland Road
• De bijnaam van de club luidt ‘The Whites’
• Leeds United werd driemaal kampioen van Engeland
• De FA Cup en League Cup staan ook in de prijzenkast

Leeds United in nationaal clubverband

De geschiedenis van Leeds United gaat al terug naar 1904. Supporters van Hunslet FC besloten een nieuwe voetbalclub op te richten onder de naam Leeds City FC, dat in het oprichtingsjaar al verhuisde naar de huidige locatie: Elland Road. Dit avontuur hield vijftien jaar stand. Een oud-speler (Charlie Copeland) diende een klacht in vanwege te hoge salarissen voor de voetballers en de Football League besloot in te grijpen door de club te ontbinden. Als reactie op dat besluit werd Leeds United opgericht.

Al in 1920 werd Leeds United toegelaten tot de Football League. In de daaropvolgende decennia speelde de club meermaals in de hoogste divisie, maar pas in de jaren zestig begon het te lopen. Leeds United werd in 1969 voor de eerste keer landskampioen, een jaar na het winnen van de League Cup. In de jaren zeventig werd dit succesverhaal voortgezet door het winnen van de FA Cup (1972) en de tweede landstitel (1974).

Terugkeer naar de top

Na de landstitel van 1974 zakte Leeds United weg uit de top van Engeland. Dit leidde in 1982 tot degradatie, waarna het acht seizoenen in de Second Division speelde. Pas in 1990 lukte het Leeds United om terug te keren naar de Premier League. De comeback verliep zeer succesvol. In het eerste seizoen na de promotie lukte het The Whites meteen om een topvier-klassering te bemachtigen en het seizoen 1991-1992 bleek een enorme voltreffer: de derde landstitel werd behaald. Bekende namen uit die tijd zijn Gordon Strachan, Lee Chapman en Eric Cantona.

Leeds United bleef in de daaropvolgende seizoenen een club om rekening mee te houden. Spelers als Rio Ferdinand, Jonathan Woodgate, Lee Bowyer, Harry Kewell, James Milner, Aaron Lennon, Alan Smith, Mark Viduka en Robbie Keane behoorden rond de eeuwwisseling allemaal tot de selectie van Leeds United. Een aantal van hen maakte een transferklapper, mede te danken aan de toenemende financiële problemen van de club. Leeds kon hun vertrek niet opvangen met soortgelijke spelers en dat leidde in 2004 tot degradatie uit de Premier League.

Sportief verval

Het lukte Leeds United geenszins om deze dreun goed te verwerken. In 2007 eindigde de club zelfs als 24ste in het Championship en dat resulteerde zelfs in degradatie naar de League One. Drie seizoenen bivakkeerde Leeds United op het derde niveau van Engeland, waarna het tot 2020 moest wachten op de terugkeer naar de Premier League. In 2021 (negende) en 2022 (zeventiende) handhaafde het team zich op het hoogste niveau van Engeland, maar in 2023 eindigde het avontuur.

Leeds United probeerde binnen één seizoen terug te keren op het hoogste niveau. In de slotfase van 2023-2024 verspeelde men echter een directe promotieplaats, waarna de club ook in de play-offs aan het kortste eind trok. Ondanks deze domper maakte Crysencio Summerville een uitstekende ontwikkeling door.

Rivaliteit

Manchester United geldt als aartsrivaal van Leeds United. Sir Alex Ferguson, de legendarische manager van Manchester United, omschreef de rivaliteit zelfs als ‘vijandig’ en ‘beangstigend’. Ook Chelsea en het Turkse Galatasaray worden als rivalen bestempeld. De rivaliteit met de Süper Lig-club dateert uit april 2000. Tijdens de UEFA Cup-wedstrijd in Istanbul dreven aanhangers van Galatasaray de spot met de dood van twee aanhangers van Leeds.

Leeds United in Europees clubverband

Leeds United mocht in de jaren zestig meermaals deelnemen aan de Jaarbeursstedenbeker. In 1968 won de Engelse club dit toernooi zelfs door af te rekenen met het Hongaarse Ferencváros (1-0 over twee wedstrijden). The Whites bereikten de finale eveneens in 1967 en 1971, maar het Hongaarse Dinamo Zagreb en het Italiaanse Juventus bleken die jaren te sterk.

In het seizoen 1969-1970 debuteerde Leeds United in een Europees hoofdtoernooi: de Europacup II. De club bereikte meteen de halve finale, maar verloor van het Schotse Celtic. In 1973 (Europacup II) en 1975 (Europacup I) bereikte men de finale alsnog, maar respectievelijk AC Milan (0-1) en Bayern München (0-2) trokken aan het langste eind.

Leeds United ontbrak in de jaren tachtig op het Europese strijdtoneel. In de jaren negentig mocht de club weer de landsgrenzen over voor officiële wedstrijden. Vooral in de periode 2000-2001 maakte men een goede indruk, maar respectievelijk Galatasaray (UEFA Cup) als Valencia (Champions League) bleek in de halve finale te sterk. De daaropvolgende seizoenen leverden weinig succes op, waarna Leeds United verdween uit Europa.

Balans tegen Nederlandse clubs

In het seizoen 1966-1967 speelde Leeds United voor het eerst een officiële wedstrijd tegen een Nederlandse club. In de Jaarbeursstedenbeker rekende men eenvoudig af met het Amsterdamse DWS (8-2 over twee wedstrijden). Tussen oktober 1995 en februari 2002 stond Leeds in vier wedstrijden tegenover PSV, maar in beide jaren werd het tweeluik in Eindhovens voordeel beslist (3-8 in 1995, 0-1 in 2002).

Nederlandse invloed

Een aantal Nederlanders heeft het shirt van Leeds United gedragen. Het gaat om:

Het stadion van Leeds United

In 1919 maakte Leeds United de overstap naar Elland Road. Het stadion, gebouwd in 1897, werd eerder gebruikt door Leeds City en Holbeck Rugby Club. In maart 1967 werd er een toeschouwersrecord neergezet tijdens de FA Cup-wedstrijd tegen Sunderland door maar liefst 57.892 supporters te verwelkomen. Tegenwoordig biedt het onderkomen van Leeds United nog plaats aan maximaal 37.927 mensen.

Elland Road bestaat uit een viertal tribunes. Deze tribunes zijn vernoemd naar Don Revie (Noord), Jack Charlton (Oost), Norman Hunter (Zuid) en John Charles (West).

Veelgestelde vragen over Leeds United

Laatste update: 3 augustus 2024