Het laatste nieuws over Hertha BSC

Hertha BSC is een Duitse voetbalclub uit de hoofdstad Berlijn. Thuiswedstrijden van Die Alte Dame worden afgewerkt in het Olympiastadion.

• Hertha BSC werd in 1892 opgericht
• De thuiswedstrijden worden afgewerkt in het Olympiastadion
• De club draagt de bijnaam ‘Die Alte Dame’
• Hertha BSC werd tweemaal kampioen van Duitsland
• Het team behaalde ook regionale kampioenschappen

Hertha BSC in nationaal clubverband

Hertha BSC werd op 25 juli 1892 opgericht als BFC Hertha. De tienerbroers Fritz en Max Lindner waren hiervoor verantwoordelijk. Zij kozen voor de naam Hertha vanwege een gelijknamige stoomboot. In de beginjaren stond vooral gezelligheid centraal, maar uiteindelijk ging dit ten koste van de interesse voor het voetbal. Het was aan de afscheiding van BFC Alemannia 1890-leden te danken dat er uiteindelijk toch een serieus team op de been gebracht kon worden.

In februari 1894 stond BFC Hertha aan de basis van de oprichting van de Thor- und Fußballbund Berlin. De club bleek echter niet in staat om het lidmaatschap te voldoen, waardoor dit van korte duur bleek. In november van datzelfde jaar sloot men zich daarom aan bij de Duitse voetbal- en cricketbond (DfuCB). Het team promoveerde in 1897 van de tweede naar de hoogste klasse. Gaandeweg maakten steeds meer clubs de overstap naar de Berlijnse bond, waaronder ook Hertha in 1901.

Hertha mocht onder de vlag van de Berlijnse voetbalbond in de hoogste klasse starten. Men debuteerde met een tweede plaats achter BTuFC Viktoria 1889. In het daaropvolgende seizoen eindigde de club als laatste door het opstellen van een niet-speelgerechtigde speler. Wel ontsnapte de club aan degradatie. Hertha kreeg daardoor de kans om zich te revancheren. Dit lukte door in 1906 de titel te pakken. De Berlijnse formatie plaatste zich daarmee voor de Duitse eindronde, maar verloor in de halve finale van de latere kampioen VfB Leipzig (2-3).

Tweemaal landskampioen

Als Berliner FC Hertha won de club in 1910 van Southend United (3-1). Niet eerder was het een Duitse club gelukt om een semi-professionele club uit Engeland op de knieën te krijgen. Een jaar later fuseerde de Berlijnse voetbalbond met zowel de Markse voetbalbond als de Berlijnse atletiekbond. Dit leidde ertoe dat de Brandenburgse competitie aanvankelijk bestond uit twee reeksen van tien clubs, waarvan enkel de topvijf zich plaatste voor het daaropvolgende seizoen. Hertha slaagde in deze missie door als runner-up te eindigen achter BFC Preußen 1894.

In 1915 veroverde Hertha het regionale kampioenschap, maar vanwege de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog volgde er geen nationale eindronde. Men evenaarde dit succes in 1917 en 1918. In 1923 ontstond de naam Hertha BSC na een fusie met de Berliner Sport-Club. Deze fusie leidde tot meer financiële stootkracht en de bouw van het nieuwe Stadion am Gesundbrunnen. Dit leidde tussen 1925 en 1933 tot acht nieuwe kampioenschappen in deBrandenburgische Fußball-Meisterschaft.

De regionale kampioenschappen gaven Hertha BSC de mogelijkheid om te strijden om de landstitel. In de eerste jaren mislukte deze missie, maar in 1930 schreef men geschiedenis. De Berlijnse club rekende in de finaleronde af met Holstein Kiel: 5-4. Hanne Sobek en Bruno Lehmann scoorden elk tweemaal, waar Hans Ruch in de 87ste minuut het winnende doelpunt opeiste. Hertha veroverde ook het kampioenschap van 1931 door SV 1860 München in de finale met 3-2 te verslaan. Sobek scoorde opnieuw tweemaal, Willi Kirsei maakte de winnende.

De Tweede Wereldoorlog

In 1933 kwam de NSDAP, de partij van Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. Het nieuwe regime voerde meteen grote veranderingen door. De zestien Gauliga’s fungeerden als de hoogste klasse, waarbij de kampioenen zich plaatste voor de nationale eindronde. Hertha BSC kwam terecht in de Gauliga Berlin-Brandenburg. Zowel in 1935, 1937 als 1944 wist Die Alte Dame de regionale titel te bemachtigen. Het team mocht daardoor strijden om het derde kampioenschap, maar slaagde daar niet in.

Volgens critici speelde Hertha BSC een foute rol gedurende de Tweede Wereldoorlog. Toch is nooit helemaal duidelijk geworden in welke mate de club heulde met de nazi’s. Opvallend genoeg speelde Oranje-international Bram Appel, van joodse afkomst, in die periode zelfs een aantal seizoenen voor de club uit Berlijn. De hoofdstad werd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog zwaar verwoest. Ook het Stadion am Gesundbrunnen, beter bekend als Plumpe, werd gebombardeerd.

Na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn opnieuw opgebouwd. Het stadion werd in de zomer van 1946 alweer in gebruik genomen. Alle sportverenigingen in Duitsland werden ontbonden, maar als SG Gesundbrunnen maakte de voetbalclub een doorstart. In augustus 1949 nam men opnieuw de naam Hertha BSC aan. Datzelfde jaar promoveerde de formatie uit Berlijn van de Berliner Stadtliga naar de Oberliga, dat inmiddels fungeerde als hoogste klasse. Hertha beleefde een pittige herstart en degradeerde zelfs in 1953, al keerde men een jaar later alweer terug.

Eerste Bundesliga-jaren

Hertha BSC revancheerde zich na de promotie van 1954. In zowel 1957, 1961 als 1963 kroonde de club zich tot kampioen van de Oberliga Berlin. Hierdoor plaatste men zich weer voor de Duitse eindronde, maar dat leverde geen derde landstitel op. Het regionale kampioenschap van 1963 kwam desalniettemin als een geschenk uit de hemel. Dat jaar werd namelijk de Bundesliga geïntroduceerd, maar enkel de nummer één van de Oberliga Berlin kreeg hiertoe toegang. Hertha BSC behoorde daardoor tot de eerste zestien Bundesliga-clubs.

Vanwege de strengere eisen moest Hertha BSC voor de start van de Bundesliga uitwijken naar het Olympiastadion. Voor 55.000 supporters behaalde men een 1-1 gelijkspel tegen 1. FC Nürnberg. Een zeer welkom gelijkspel, aangezien Die Alte Dame uiteindelijk met één punt voorsprong op SC Preußen Münster aan degradatie ontsnapte. In het tweede seizoen eindigde men opnieuw als veertiende, maar vanwege een omkoopschandaal volgde ditmaal wel de afdaling naar de Regionalliga Berlin.

Zowel in 1966, 1967 als 1968 won Hertha BSC de titel in de Regionalliga Berlin. Men mocht hierdoor deelnemen aan de eindronde om promotie naar de Bundesliga, maar pas in het derde seizoen lukte dit. Maar liefst 88.000 toeschouwers zagen de club in de beslissende thuiswedstrijd tegen 1. FC Köln een 1-0 overwinning over de streep trekken. De Bundesliga-comeback werd opnieuw gevierd middels een veertiende plaats op de ranglijst. In de daaropvolgende jaren wist Hertha mee te draaien in de top van Duitsland, mede dankzij een 9-1 zege op Borussia Dortmund in 1970.

Verval na sterke jaren zeventig

Ondanks een nieuw omkoopschandaal bleef Hertha BSC in de jaren zeventig actief in de Bundesliga. De club eindigde al een aantal seizoenen als derde, maar wist in 1975 een echte gooi te doen naar het kampioenschap. Alleen Borussia Mönchengladbach wist dat seizoen meer punten te bemachtigen (zes). Hertha ging echter gebukt onder financiële problemen, waardoor men zich niet permanent in de top wist te mengen. Dit leidde in 1980 tot degradatie naar de Tweede Bundesliga. Bayer Uerdingen redde het vege lijf op basis van doelsaldo.

Hertha BSC had twee seizoenen nodig om de Bundesliga-status te herstellen. Veel schoot men daar echter niet mee op, aangezien de club al na één seizoen opnieuw degradeerde. Het bleek het startschot voor de donkerste periode uit de clubgeschiedenis. In 1986 daalde Die Alte Dame zelfs af naar de Oberliga, dat inmiddels fungeerde als de derde klasse van Duitsland. Hertha BSC had twee opeenvolgende kampioenschappen nodig om een rentree in de Tweede Bundesliga af te dwingen.

In het seizoen 1990-1991 maakte Hertha BSC een kortstondige rentree in de Bundesliga. Halverwege de jaren negentig kwam de klad opnieuw in de prestaties, totdat men in het seizoen 1996-1997 het zelfvertrouwen hervond. Als runner-up van de Tweede Bundesliga wist de Berlijnse club promotie af te dwingen. De wedstrijd tegen concurrent 1. FC Kaiserslautern (2-0 zege) werd in april 1997 bijgewoond door maar liefst 75.000 toeschouwers. Daarmee vestigde Hertha BSC een record op het tweede niveau.

Imposante wederopstanding

Hertha BSC vierde de Bundesliga-comeback in 1998 met een elfde plaats. In de elf daaropvolgende seizoenen groeide de club uit tot een serieuze subtopper door als derde (1999) en driemaal als vierde (2002, 2005 en 2009) te eindigen. De goede prestaties resulteerden in deelname aan Europese clubtoernooien, waaronder de Champions League. Naast een aantal Nederlanders speelden Fredi Bobic, Kevin-Prince Boateng, Ali Daei, Pál Dárdai, Sebastian Deisler, Arne Friedrich, Gábor Király, Niko Kovac, Marko Pantelic en Josip Simunic in die periode zowel voor Hertha.

De vierde plaats van het seizoen 2008-2009 kreeg geen vervolg in het daaropvolgende seizoen. De Europa League-deelnemer degradeerde in 2010 zelfs na dertien seizoenen uit de Bundesliga. Als kampioen van de Tweede Bundesliga herstelde men zich door meteen weer te promoveren, maar Hertha BSC bleek er niet meteen bovenop te zijn. In 2012 degradeerde Die Alte Dame opnieuw uit de hoogste klasse door de play-offs tegen Fortuna Düsseldorf te verliezen (1-2 thuis, 2-2 uit).

Tien jaar in de Bundesliga

Hertha BSC promoveerde in 2013 opnieuw als kampioen van de Tweede Bundesliga. De hoofdstedelingen keerden in 2016 terug in de Bundesliga-subtop (vijfde), maar nadien raakte de club langzaam maar zeker weer in verval. In 2022 ontsnapte men ternauwernood aan degradatie door de play-offs tegen Hamburger SV ternauwernood te winnen (0-1 thuis, 0-2 uit). Het bleek uitstel van executie. In 2023 degradeerde Hertha alsnog uit de hoogste klasse door als achttiende te eindigen.

Het seizoen 2023-2024 had in het teken van lijfsbehoud moeten staan. Hertha BSC stelde echter teleur door als negende te eindigen in de Tweede Bundesliga.

Rivaliteit

Hertha BSC ziet 1. FC Union Berlin als aartsrivaal. Wedstrijden tussen beide clubs staan bekend als de Berliner Derby. Ook is er sprake van rivaliteit met Energie Cottbus en Hansa Rostock.

Hertha BSC in Europees clubverband

Hertha BSC debuteerde in de jaren zestig als deelnemer aan de Jaarbeursstedenbeker op het Europese strijdtoneel. In de jaren zeventig mocht de club uit Berlijn eveneens deelnemen aan de UEFA Cup. Zowel in de seizoenen 1971-1972 als 1975-1976 sneuvelde men in de tweede ronde, respectievelijk door toedoen van AC Milan en Ajax. Die Alte Dame maakte in het seizoen 1978-1979 een betere indruk door de UEFA Cup-finale te bereiken. Rode Ster Belgrado ging er met de eindzege vandoor dankzij de uitdoelpuntenregel (2-1 thuis, 1-0 uit).

Na de UEFA Cup-finale van 1979 ontbrak Hertha BSC geruime tijd in Europees clubverband. De Duitsers keerden in 1999 terug als Champions League-deelnemer. In een groep met AC Milan, Chelsea en Galatasaray eindigde men als tweede, maar men sneuvelde in de tweede groepsfase door als vierde te eindigen. FC Barcelona, FC Porto en Sparta Praag waren ditmaal de tegenstanders.

In de 21ste eeuw was Hertha BSC zowel actief in de UEFA Cup (zeven keer) en de Europa League (drie keer). Overtuigende prestaties bleven echter uit. De club uit Berlijn wist slechts één keer de achtste finale te bereiken, maar dat bleek ook het maximaal haalbare.

Balans tegen Nederlandse clubs

Hertha BSC speelde vooralsnog vier officiële wedstrijden tegen een Nederlandse club. In 1975 won de Duitse formatie met 1-0 van Ajax, maar de UEFA Cup-return in Amsterdam eindigde in 4-1. In het seizoen 2009-2010 fungeerde sc Heerenveen in de groepsfase van de Europa League tweemaal als tegenstander. De Friezen wonnen met 0-1 in Berlijn, maar gingen thuis met 2-3 ten onder.

Nederlanders

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Hertha BSC gedragen. Een overzicht:

Hertha BSC stond meermaals onder leiding van een Nederlandse trainer. Een overzicht:

Het stadion van Hertha BSC

Het Olympiastadion is sinds 1963 de thuisbasis van Hertha BSC en heeft een capaciteit van 74.667 plaatsen. In het verleden maakten ook 1. FC Union Berlin, SC Tasmania 1900 Berlin, Tennis Borussia Berlin, Blau-Weiß 1890 Berlin en Berlin Thunder één of meerdere seizoenen gebruik van dit stadion. Daarnaast fungeert dit stadion als decor voor Duitse bekerfinales en verschillende interlandwedstrijden van Duitsland.

Al in 1913 werd het Olympiastadion gebouwd op de oude renbaan Grunewald. Het stadion werd gebouwd voor de Olympische Spelen van 1916, maar vanwege de Eerste Wereldoorlog ging dit sportevenement niet door. In de jaren dertig werd op dezelfde locatie een nieuw stadion gebouwd vanwege de Olympische Spelen van 1936. Pas in de jaren zeventig werd het complex gedeeltelijk overdekt omwille van het WK 1974.

In 2006 fungeerde het Olympiastadion opnieuw als decor voor WK-wedstrijden, waaronder de finale. Vanwege deze eindronde vond een nieuwe renovatie plaats, maar het oude bouwwerk bleef grotendeels behouden. De atletiekbaan bestaat ook nog altijd.

Veelgestelde vragen over Hertha BSC

Laatste update: 4 juni 2024