Het laatste nieuws over SS Lazio

SS Lazio is een Italiaanse voetbalclub uit de hoofdstad Rome. Thuiswedstrijden van de Biancocelesti worden afgewerkt in het Stadio Olimpico, dat men deelt met aartsrivaal AS Roma.

• SS Lazio werd opgericht in 1900
• Het Stadio Olimpico is de thuisbasis van de club
• Het team deelt dit stadion met aartsrivaal AS Roma
• De bijnaam van het team luidt ‘Biancocelesti’
• Lazio won onder meer twee landstitels en een Europacup II

SS Lazio in nationaal clubverband

SS Lazio werd op 9 januari 1900 opgericht door een vriendengroep bestaande uit negen personen. De naam verwijst naar het gebied binnen Rome waar de club is gevestigd. In eerste instantie lag de focus op marathons, maar dankzij Bruto Sehettini van Racing Club de France verschoof de aandacht naar de voetbalsport. Lazio groeide daarmee uit tot de eerste voetbalclub in de Italiaanse hoofdstad Rome. Het eerste succes behaalde men in 1907 door een toonaangevend toernooi in Pisa te winnen.

In 1910 besloot SS Lazio definitief een voetbaltak op te richten. De club veroverde in de volgende seizoenen meermaals het kampioenschap in de Terza Categoria. Het team kreeg op 19 juni 1926 de naam Società Sportiva (SS) Lazio. Een jaar later promoveerde men naar de hoogste klasse van Italië. Op dat moment stond de competitie nog bekend als de Divisione Nazionale, maar al snel introduceerde de FIGC een nieuwe competitie: de Serie A. Lazio eindigde in het eerste Serie A-seizoen (1929-1930) als vijftiende.

Braziliaanse invloed

SS Lazio haalde in de jaren dertig een aantal Braziliaanse spelers in huis. De voetbalclub verdiende daarmee de bijnaam Brasilazio. De meeste aandacht ging echter uit naar aanvaller Silvio Piola, die tussen 1933 en 1943 aan de lopende band scoorde voor de Romeinen. Met 143 doelpunten groeide de 34-voudig international van Italië uit tot een langdurige recordhouder van de club. Piola vestigde zijn naam in 1938 definitief door de wereldtitel binnen te slepen met de nationale ploeg.

In het seizoen 1936-1937 deed SS Lazio voor het eerst een gooi naar de Scudetto. In de strijd om de landstitel moest men alleen Bologna voor zich dulden (drie punten verschil). De volgende seizoenen verliepen moeizamer, waarbij de club in 1941 zelfs ontsnapte aan degradatie. Zowel Lazio als Novara sloot het seizoen af met 27 punten, maar laatstgenoemde club degradeerde samen met Bari uit de hoogste klasse. De Biancocelesti wisten daarmee het vege lijf te redden.

Coppa Italia-winnaar

Pas in het seizoen 1957-1958 wist SS Lazio de eerste hoofdprijs binnen te slepen. In de finale van de Coppa Italia wist men af te rekenen met Fiorentina (1-0). De rode kaart van Franco Carradori in de 27ste minuut beloofde weinig goeds, maar drie minuten later maakte Maurilio Prini het winnende doelpunt. Het team maakte in die periode ook een prima indruk in competitieverband. Zowel in 1956 als 1957 wist Lazio een derde plaats te bemachtigen in de Serie A, na drie opeenvolgende vierde plaatsen eerder dat decennium.

De bekerwinst van 1958 leidde een sombere periode in. In het seizoen 1960-1961 verzamelde SS Lazio welgeteld achttien punten in de Serie A, waardoor men stijf onderaan eindigde. Het team wist binnen twee seizoenen terug te keren in de hoogste divisie, maar na een verdienstelijke comeback (achtste) degradeerde men in 1967 opnieuw. Als kampioen van de Serie B wist Lazio in 1969 promotie af te dwingen, maar in 1971 herhaalde het sportieve noodlot zich. Ditmaal bleef de schade beperkt tot één seizoen.

De eerste Scudetto

SS Lazio vierde de Serie B-comeback met een derde plaats in 1973. Het volgende seizoen verliep nóg succesvoller. Onder leiding van trainer Tommaso Maestrelli won de Romeinse formatie de Scudetto door concurrent Juventus op twee punten achterstand te zetten. Dit succes was mede te danken aan de gewonnen stadsderby’s tegen AS Roma (2-1 thuis, 1-2 uit). Giorgio Chinaglia, die bijna één op twee liep in Lazio-tenue, kroonde zich dat seizoen tot Serie A-topschutter met 24 doelpunten.

Het succes van 1974 kreeg geen passend vervolg. Op 2 december 1976 overleed succestrainer Maestrelli in Rome aan de gevolgen van leverkanker. Daarnaast werd SS Lazio schuldig bevonden in een grootschalig omkoopschandaal. Dit leidde niet alleen tot verbanning naar de Serie B in 1980, maar ook werden meerdere spelers gearresteerd vanwege betrokkenheid. De impact bleek groot. Lazio keerde weliswaar in 1982 alweer terug in de Serie A, maar in 1985 volgde een nieuwe degradatie.

SS Lazio bleek weinig te hebben geleerd van het eerdere omkoopschandaal. In 1986 oordeelde de FIGC opnieuw dat men zich schuldig had gemaakt aan matchfixing, waardoor men aanvankelijk zelfs naar de Serie C1 werd verbannen. Uiteindelijk bleef de schade beperkt tot ‘slechts’ negen strafpunten. Lazio liep daardoor vanaf het begin achter de feiten aan, maar wist uiteindelijk degradatie te voorkomen door als zestiende te eindigen. De voorsprong op drie van de vier gedegradeerde teams betrof maar één punt.

Glorietijdperk

Aan het einde van de jaren tachtig maakte Paolo Di Canio zijn debuut voor SS Lazio. In 1990 maakte hij de overstap naar competitiegenoot Juventus, maar in de periode 2004-2006 sloot hij zijn laatste seizoenen op topniveau af in zijn geliefde Rome. De aanvaller groeide in die periode uit tot een icoon van de club. Toch moest hij de glorietijdperk van Lazio aan zich voorbij laten gaan. Tussen 1998 en 2004 wisten de Biancocelesti maar liefst vier hoofdprijzen binnen te slepen.

SS Lazio veroverde de Coppa Italia in 1998 door AC Milan met 3-1 te verslaan. In 2000 deed de Romeinse club er een schepje bovenop door zowel de Scudetto als de Italiaanse beker te veroveren. Trainer Sven-Göran Eriksson beschikte destijds over spelers als Sergio Conceiçao, Simone Inzaghi, Sinisa Mihajlovic, Pavel Nedvéd, Alessandro Nesta, Diego Simeone, Dejan Stankovic en Juan Sebastian Veron. Met spelers als Jaap Stam, Gaizka Mendieta en Hernán Crespo probeerde SS Lazio het succes door te trekken, maar uitgerekend AS Roma onttroonde Lazio in 2001 als kampioen.

De torenhoge salarissen vormden een molensteen rond de nek van SS Lazio, dat daardoor de meeste topspelers moest verkopen. Dit had een grote impact op de sportieve mogelijkheden van de club. In 2004 won men weliswaar de Coppa Italia ten koste van Juventus, maar in de Serie A moest men genoegen nemen met een subtoprol. In het seizoen 2005-2006 ontsnapte de Romeinse formatie zelfs ternauwernood aan degradatie door als zestiende te eindigen. Een pijnlijke ervaring voor de teruggekeerde Di Canio.

Nieuw bekersucces

In 2006 werd SS Lazio wéér veroordeeld voor medeplichtigheid in een omvangrijk omkoopschandaal. De FIGC veroordeelde de club tot degradatie naar de Serie B, maar in de beroepszaak bleef de schade beperkt tot louter strafpunten. Van de schuldige clubs moest alleen Juventus daadwerkelijk afstand doen van de Serie A-status. Met een derde plaats in 2007 profiteerde de club optimaal. De volgende seizoenen verliepen echter moeizaam, met een aantal klasseringen in de middenmoot tot gevolg.

Zowel in 2009, 2013 als 2019 wist SS Lazio de Coppa Italia te veroveren. Respectievelijk Sampdoria (na strafschoppen), aartsrivaal AS Roma (1-0) en Atalanta Bergamo (2-0) kregen klop in de Italiaanse bekerfinale. Sporadisch wist men zelfs weer terug te keren in de top van de Serie A. Dit resulteerde in het seizoen 2022-2023 tot de hoogste klassering sinds 2000 door achter Napoli een respectabele tweede plaats binnen te slepen. maar in 2024 viel men alweer terug naar de zevende plaats.

Rivaliteit

AS Roma geldt als de aartsrivaal van SS Lazio. Beide clubs delen weliswaar het Stadio Olimpico als thuisbasis, maar der rivaliteit tussen de Romeinse clubs is heftig te noemen. De Derby della Capitale staat te boek als een van de meest verhitte en emotionele derby’s ter wereld. Lazio-fan Vincenzo Paparelli moest dit in 1979 zelfs met de dood bekopen nadat een Roma-aanhanger een vuurpijl afschoot.

De wedstrijden tegen Napoli en Livorno zijn eveneens beladen. Tevens is er sprake van enige rivaliteit met AC Milan, Fiorentina en Juventus.

SS Lazio in Europees clubverband

SS Lazio debuteerde in 1937 op het Europese strijdtoneel door deel te nemen aan de Mitropacup. De Romeinen bereikten meteen de finale, maar Ferencvárosi TC bleek in een doelpuntrijk tweeluik te sterk (6-9). Gedurende de jaren vijftig mocht de club voor het eerst deelnemen aan Europese hoofdtoernooien, maar een rol van betekenis speelde men niet. De tweede ronde van de UEFA Cup bleek in die jaren het hoogst haalbare.

In de jaren tachtig ontbrak SS Lazio op het Europese podium, maar in de jaren negentig keerde men in alle hevigheid terug. Dit leidde in het seizoen 1997-1998 in een UEFA Cup-finale tegen Internazionale (0-3 nederlaag). Een jaar later won de Serie A-formatie de eerste hoofdprijs buiten Italië. In de finale van de Europacup II rekende men af met Real Mallorca (2-1). Lazio won vervolgens ook de Europese Supercup ten koste van Manchester United (1-0).

SS Lazio debuteerde in 1999 in de Champions League. De Italianen overleefden de dubbele groepsfase, maar verloren vervolgens van de latere finalist Valencia. In de daaropvolgende jaren mocht de club vaker deelnemen aan het miljoenenbal. Lazio bereikte in 2003 nog eens de halve finale van de UEFA Cup (uitgeschakeld door FC Porto), maar nadien droogde het Europese succes op. Een kwartfinaleplaats bleek in die jaren het hoogst haalbare.

Balans tegen Nederlandse clubs

Tot en met het seizoen 2023-2024 speelde SS Lazio twaalf officiële wedstrijden tegen Nederlandse teams. De Romeinen wonnen viermaal, speelden tweemaal gelijk en verloren zesmaal. Feyenoord nam maar liefst de helft van de onderlinge ontmoetingen voor eigen rekening. PSV, AZ en Vitesse fungeerden elk twee keer als tegenstander.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van SS Lazio gedragen. Een overzicht:

Het stadion van SS Lazio

Het Stadio Olimpico is sinds 1953 de thuishaven van zowel AS Roma als SS Lazio. Het stadion opende in 1937 de deuren onder de naam Stadio dei Cipressi. Sindsdien heeft het onderkomen verschillende renovaties doorgemaakt, met een hedendaagse capaciteit van 72.700 plaatsen als gevolg. In Italië biedt alleen het San Siro in Milaan plaats aan meer toeschouwers.

In 1968 werd de EK-finale tussen Italië en Joegoslavië afgewerkt in het Stadio Olimpico. Het stadion fungeerde eveneens als decor voor het EK van 1980 (inclusief de finale), het WK van 1990 (inclusief de finale) en het EK van 2021. Ook een aantal Europese finales vond hier plaats, waaronder Juventus – Ajax in 1996.

Veelgestelde vragen over SS Lazio

Laatste update: 30 juni 2024