Het laatste nieuws over Club Brugge

Club Brugge is een Belgische voetbalclub uit Brugge. Thuiswedstrijden van Blauw-Zwart worden afgewerkt in het Jan Breydelstadion.

• Club Brugge werd op 13 november 1891 opgericht
• De club is actief onder stamnummer 3
• Het Jan Breydelstadion is de thuisbasis van de club
• De bijnaam van het team luidt ‘Blauw-Zwart’
• Club Brugge veroverde negentien landstitels

Club Brugge in nationaal clubverband

Club Brugge werd op 13 november 1891 opgericht als Brugsche Football Club. Een jaar eerder was al een eerste poging ondernomen om een voetbalclub te beginnen, maar die poging faalde jammerlijk. Het team beleefde een moeizame beginperiode. Nog voor de officiële installatie van het bestuur besloten zestien leden op te stappen en in 1894 een nieuwe club te beginnen: Football Club Brugeois. Brugsche FC besloot zich vooral op ‘de gewone man’ te focussen en niet op de elite, zoals de stadgenoot.

De start van Brugsche FC verliep moeizaam, mede als gevolg van financiële beperkingen. De lokale inwoners ontwikkelden langzaam maar zeker echter sympathie voor de volksclub. Dit leidde er zelfs toe dat de twee clubs in 1897 fuseerden, waar Vlaamsche FC in 1902 eveneens werd opgenomen door het nieuwe FC Brugeois. De fusieclub introduceerde in 1909 de hedendaagse kleurencombinatie: blauw-zwart.

In het seizoen 1898-1899 verloor FC Brugeois de beslissingswedstrijd om de landstitel van FC Liégeois. Een jaar later ging het opnieuw mis in de finaleronde door toedoen van RC de Bruxelles. Het team bereikte in het seizoen 1909-1910 nogmaals de finaleronde, maar ook de derde poging mislukte. Union Sint-Gillis trok met 0-1 aan het langste eind. In 1911 eindigde men slechts als tweede, nota bene echter stadgenoot CS Brugeois (nu Cercle Brugge).

Het eerste kampioenschap

In 1912 maakte FC Brugeois de overstap naar het Albert Dyserynckstadion. Door de Eerste Wereldoorlog kon de club in de beginjaren maar weinig gebruik maken van deze locatie, maar in de naoorlogse jaren konden de fans wel het eerste grote succes vieren. Tijdens het seizoen 1919-1920 veroverde Blauw-Zwart de eerste landstitel door Union Sint-Gillis voor te blijven op de ranglijst. Zes jaar later besloot de Belgische voetbalbond om stamnummer 3 toe te wijzen aan de Brugse club.

Het kampioenschap van 1920 bleef lange tijd het hoogtepunt van FC Brugeois. Dit leidde in 1928, 1935 en 1941 zelfs tot degradatie uit de Ere Afdeling. De Bruggenaren wist steevast terug te keren door het kampioenschap te grijpen in de Eerste Afdeling, maar ook na de Tweede Wereldoorlog wilde het aanvankelijk maar niet vlotten met de prestaties. Promoties en degradaties wisselden elkaar af. Tijdens de jaren vijftig speelde men zelfs hoofdzakelijk op het tweede niveau van België.

De eerste gloriejaren

Als runner-up van de Tweede Klasse wist FC Brugeois in 1959 een terugkeer in de hoogste divisie af te dwingen. Ditmaal wist men wel een permanent verblijf tussen de Belgische eliteclubs af te dwingen. Na de tweede plaats van 1967 volgde een jaar later eindelijk een nieuwe hoofdprijs door de Belgische bekerfinale tegen Beerschot AC te winnen (na strafschoppen). In 1970 won de runner-up van België opnieuw de beker ten koste van Daring Club de Bruxelles (6-1). De Nederlandse trainer Frans de Munck kon met Henk Houwaart en Rob Rensenbrink beschikken over twee landgenoten.

In 1972 besloot FC Brugeois om een nieuwe naam aan te nemen: Club Brugge. Een jaar na de naamsverandering wist de club na 53 jaar weer een landstitel te veroveren, uitgerekend na een 1-1 gelijkspel bij aartsrivaal Anderlecht. De verhuizing naar het Olympiastadion, tegenwoordig het Jan Breydelstadion genoemd, versterkte het vertrouwen in Brugge. Trainer Ernst Happel zorgde voor gloriejaren door drie landstitels (1976, 1977 en 1978) en één beker (1977) te winnen. De eerste dubbel was daarmee ook een feit.

Happel vertrok eind 1978 uit Brugge na onenigheid met het bestuur. Zonder de Oostenrijkse trainer beleefde Club Brugge een lastige fase, hoewel men in 1980 wel een nieuwe landstitel veroverde. Twee jaar later verzeilde Blauw-Zwart in degradatiezorgen, maar de vijftiende plaats volstond voor lijfsbehoud. In de volgende jaren keerde men langzaam maar zeker terug naar de top. Dit resulteerde in 1986 in een nieuwe bekertriomf en in 1988 tot een nieuwe landstitel. Club wist in die periode zelfs twee Europese finales te bereiken.

Club trekt de lijn door

Club Brugge wist de topclubstatus in de jaren negentig vast te houden. Dit resulteerde in 1992, 1996 en 1998 tot nieuwe kampioenschappen. In het Belgische bekertoernooi wist men eveneens succes te behalen, met de dubbel van 1996 als hoogtepunt. Naast topscorer Mario Stanic wisten ook Robert Spehar, Lorenzo Staelens en Gert Verheyen dat seizoen meer dan tien doelpunten te produceren onder leiding van trainer Hugo Broos.

Tussen 1994 en 2006 eindigde Club Brugge telkens in de topdrie van de Eerste Klasse. Aan het begin van de twintigste eeuw leidde dit tot twee nieuwe landstitels (2003 en 2005) en drie bekers (2002, 2004 en 2007). Een deel van dit succes werd gerealiseerd onder leiding van de Noor Trond Sollied, de latere hoofdtrainer van sc Heerenveen. Hij stond uiteindelijk vijf jaar aan het roer in het Jan Breydelstadion.

Fraaie wederopstanding

Na de bekerwinst van 2007 droogde het succes van Club Brugge op. Blauw-Zwart bleef weliswaar meedraaien in de top van België, maar wist dit pas in 2015 weer te bekronen met een nieuwe hoofdprijs: de Beker van België. De Israëlische spits maakte in blessuretijd het winnende doelpunt tegen Anderlecht (2-1). Zowel voormalig PSV-middenvelder Timmy Simons als de Nederlander Ruud Vormer maakte deel uit van dit team. Laatstgenoemde speelde uiteindelijk zelfs 8,5 jaar voor Club.

Vormer maakte deel uit van een succesvolle periode. Club Brugge wist zowel in 2016, 2018, 2020, 2021 als 2022 de landstitel binnen te slepen. In de twee tussenliggende jaren eindigde men op de tweede plaats. Het kampioenschap van 2022 werd behaald onder leiding van trainer Alfred Schreuder, die onder meer de beschikking had over aanvaller Noa Lang. Na afloop van dit seizoen maakte de oefenmeester de overstap naar Ajax. Carl Hoefkens volgde hem op, maar werd eind 2022 alweer ontslagen vanwege tegenvallende resultaten.

In 2023 eindigde Club Brugge op een teleurstellende vierde plaats in play-off 1. Wel speelde men in de laatste speelronde een hoofdrol door met 1-3 te winnen van Union Sint-Gillis, waardoor Royal Antwerp FC voldoende had aan een gelijkspel om kampioen te worden. Club revancheerde zich in 2024 door in de play-offs een ongekende inhaalrace tot stand te brengen met de negentiende landstitel als resultaat.

Rivaliteit

Anderlecht is de aartsrivaal van Club Brugge. Na de Tweede Wereldoorlog groeiden zij uit tot de succesvolste clubs van België, waardoor onderlinge wedstrijden extra lading kregen. De stadsderby tegen Cercle Brugge is eveneens beladen, net als de wedstrijden tegen AA Gent en Royal Antwerp FC.

Club Brugge in Europees clubverband

Club Brugge debuteerde in het seizoen 1967-1968 op het Europese strijdtoneel. In de eerste ronde van de Jaarbeursstedenbeker werd de Belgische formatie meteen uitgeschakeld door Sporting Portugal. Een jaar later werd men in dezelfde ronde van de Europacup II verslagen door West Bromwich Albion. Tijdens het seizoen 1970-1971 kwam met aanzienlijk beter voor de dag door de laatste acht te bereiken, maar Chelsea bleek na verlenging nipt te sterkste.

In het seizoen 1975-1976 wist Club Brugge clubs als Olympique Lyon, AS Roma, AC Milan en Hamburger SV uit te schakelen. Liverpool bleek in de dubbele UEFA Cup-finale te sterk (1-1 thuis, 3-2 uit). Beide clubs troffen elkaar opnieuw in de finale van de Europacup I van 1978, maar opnieuw trok Liverpool aan het langste eind (0-1). Club probeerde het nogmaals in de volgende decennia, maar verder dan de laatste vier kwam men niet.

Club Brugge mocht in de 21ste eeuw al regelmatig deelnemen aan de Champions League. Het beste resultaat sinds 2000 werd bereikt tijdens het seizoen 2023-2024 door de laatste vier van de Conference League te bereiken. Door toedoen van Fiorentina (1-1 thuis, 3-2 uit) bleef een nieuwe finaleplaats uit voor Blauw-Zwart.

Balans tegen Nederlandse clubs

Club Brugge speelde tot en met het seizoen 2023-2024 in totaal vijf officiële wedstrijden tegen Nederlandse teams. De Belgen hebben een overwicht gecreëerd: drie overwinningen, één gelijkspel en één nederlaag. Ajax en FC Twente fungeerden tweemaal als tegenstander, waar FC Utrecht de overige krachtmeting noteerde.

Nederlanders

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Club Brugge gedragen. Een overzicht:

Verschillende Nederlanders stonden als hoofdtrainer voor de groep in Brugge. Een overzicht:

Het stadion van Club Brugge

Het Jan Breydelstadion is sinds 1975 de thuisbasis van zowel Cercle Brugge als Club Brugge. Burgemeester Michel Van Maele nam in de jaren zeventig het initiatief om een voetbalstadion te bouwen voor beide clubs. Tot die tijd fungeerde het Albert Dyserynckstadion (De Klokke) als onderkomen van Blauw-Zwart.

Sinds 1975 heeft het Jan Breydelstadion, vernoemd naar een Brugse volksheld uit de veertiende eeuw, verschillende renovaties doorgemaakt. Eén van deze renovaties vond plaats in het kader van EURO 2000, dat werd georganiseerd door Nederland en België. De capaciteit bedraagt inmiddels 29.062 plaatsen.

Club Brugge speelt al een aantal jaar met het idee om een nieuw stadion uit de grond te stampen.

Veelgestelde vragen over Club Brugge

Laatste update: 5 september 2024