Zelfs Messi keek naar Maestro Modric

De ogen waren tijdens Argentinië – Kroatië natuurlijk gericht op Lionel Andrés Messi. De dribbelkoning uit Rosario liet maar weer eens zien dat je La Pulga alleen kunt tegenhouden door hem voor de wedstrijd zo veel mogelijk uit zijn spel te halen. Argentinië – Kroatië was echter niet het duel van Messi, maar van dat andere natuurwonder dat op het veld stond: Luka Modric.

Het had niet veel gescheeld of we kenden Luka Modric van de Eredivisievelden. Toen de vedette van Kroatië en Real Madrid nog een jong talent was en voor Dinamo Zagreb speelde, onderhandelde Ajax in 2007 over de komst van het destijdse tienertalent. Waar er tegenwoordig niet moeilijk gedaan wordt over tientallen miljoenen euro’s bij de Amsterdammers, waren de tijden in 2007 anders. Ajax moest destijds ruim dertien miljoen euro overmaken naar Zagreb om zich te verzekeren van de diensten van Modric, maar die overgang ging niet door.

Luka Modric

Een jaar later tekende Modric alsnog zijn contract in het westen van Europa. Tottenham Hotspur wilde meer geld betalen aan Dinamo en rondde de transfer uiteindelijk af voor zo’n 22,5 miljoen euro – een transfer waar de destijds voorzitter van Dinamo voor opgepakt werd wegens fraude. In Engeland ontwikkelde Modric zich bij The Spurs als een komeet. De kleine, tengere middenvelder bleef op de been tussen die grote, sterke Premier League-spelers. Daardoor ging de aandacht uit naar La Pulga van Argentinië en maakte Lionel zijn Messias-status voor het Argentijnse voetbal weer waar.   

Daardoor wordt er bijna voorbijgegaan aan het feit dat die andere vlo op het veld (Modric, red.) tegen Argentinië zijn laatste WK-duel speelde, op zijn 37^e meer meters maakte dan Messi tijdens zijn tienerjaren en de kleine spelverdeler met de energie speelt van een midden-twintiger. En dan moet ‘íe nog aan de bal komen. De solo van Messi ging de wereld over. De sprints van Modric. Dat kort wegdraaien bij de tegenstander. Die passes waarin meer gevoel zit dan een liefdesbrief van Cupido en dat allemaal uit dat kleine, tengere lichaam van de grootste Balkan-kunstenaar van de 21^e eeuw.

De middenvelder werd na tachtig minuten afgelost door Lovro Majer, die tijdens zijn doorbraak bij Dinamo te boek stond als een potentiële opvolger voor de legendarische middenvelder. Majer is groter, sterker en heeft een fraaie pass en trap in zijn linkerpoot, de impact die Modric in tachtig minuten voetbal heeft, is ongekend. De veteraan eiste 7,6% van het balbezit op – alleen Mateo Kovacic had meer balbezit bij de Kroaten (8,8%) – en had daar niet eens de volledige wedstrijd voor nodig.

Lionel Messi

Het voorbereidende werk van Messi bij de derde Argentijnse treffer heeft Jérôme Boateng ongetwijfeld weer een slechte nacht bezorgd. Josko Gvardiol, de 20-jarige verdediger van RB Leipzig die dit WK een van de uitblinkers is, had de wedstrijd tussen FC Barcelona en Bayern München in de Champions League misschien ook wel gezien. Die pot waar Messi een soortgelijke dribbel inzette en Boateng, die destijds een soort ‘Virgil van Dijk-status’ genoot bij Bayern en het Duitse elftal, zo dol draaide dat hij zijn evenwicht verloor en de Duitse topverdediger van zijn voetstuk viel.

Messi deed in zekere zin ook na de kwartfinale tegen het Nederlands elftal. Of ja: de Argentijn liet vooral zien dat ook hij een mens is. De winst van Van Gaal en Oranje was echter wel te zien in de wedstrijd tegen Kroatië. Waar Messi tegen Oranje met een spaarzaam moment van zijn klasse de wedstrijd besliste – en niet vanaf de strafschopstip – kreeg de Argentijn tegen Kroatië niet alleen in de media veel meer ruimte. Ook op het veld kon Messi de ruimtes gemakkelijk vinden. Dat de speler van PSG met Julian Álvarez een spits heeft die de personificatie is van het duveltje uit het doosje en hij die reputatie alleen tegen Kroatië waar maakte, zegt ook wat over de spelopvatting die Oranje koos om Argentinië te beteugelen.

De conclusie is dat je Messi toch beter boos kunt maken dan hem op te hemelen. Dat Messi met zijn dribbels zo gevaarlijk kan worden, zorgt ook voor een vertekenend beeld. Modric zette vanaf het middenveld immers net zo vaak een dribbel in als Messi, maar vanwege de positie in het veld hebben deze van nature veel minder publiekswaarde. Qua waarde op het veld en binnen het spelprincipe van Kroatië is het belang van de individuele acties van Modric, die met de bal de ruimtes blijft vinden en zonder bal de ruimtes blijft zoeken, minstens zo belangrijk als die solo van Messi tegen Kroatië.

Hakim Ziyech

Daarmee vertolkte Modric eigenlijk de rol die Frenkie de Jong op het centrale middenveld van Oranje had moeten vervullen. Het gemak waarmee Modric vanaf de as van het veld het spel van (en ook met) links naar rechts kan verplaatsen. De manier hoe hij een bal aanneemt en in die aanname al zijn actie inzet of de bal met één voetbeweging 180 graden laten draaien – en daarna dat kleine lichaam in zijn kracht gebruiken om snel weg te draaien bij de tegenstander en voor zichzelf ruimte te verschaffen om zo’n steek- of crosspass te geven.

Hakim Ziyech is voor Marokko tegen Frankrijk (en ook tegen Argentinië) de aangewezen man om dat te doen. De aanvallende middenvelder van Chelsea is, net als Modric en Messi, een voetballer van een uitstervend ras. Mannen met ogenschijnlijke spillebeentjes en toch de poten zijn waar een elftal mee valt of staat. Zelfs nu het voetbal veel meer om het atletische dan het technische draait en er met Kylian Mbappé iemand is die tot nu toe het beste van die twee werelden combineert, maakt Marokko – Frankrijk meer dan een wedstrijd om het WK. Het is een strijd tussen het nieuwe en het oude voetbal.

Dat oude voetbal werd gestaafd door spelers zoals Messi, Modric en Ziyech. Het nieuwe voetbal is alleen niet Rodrigo de Paul, Marten de Roon of Edson Álvarez. Zelfs niet Kylian Mbappé of Erling Haaland.

Dat nieuwe voetbal is (hopelijk) Sofyan Amrabat.

De oud-speler van FC Utrecht en Feyenoord heeft niet het voetballende vermogen van zijn ploeggenoot bij Marokko (Ziyech, red.) en komt al helemaal niet in de buurt bij die andere grootheden – en is qua speelstijl niet te vergelijken met Modric. De kalmte aan de bal en de rust in zijn loopacties zijn dat wel. Ambrabat heeft, net als Ziyech, het belangrijkste ingrediënt voor nog Marokkaans succes achter de hand. Marokko speelt voor Afrika, voor Arabië en voor de atlaslast die hun leeuwenharten te verdragen kregen. Want tegen die lach van Ziyech, die hij zelfs niet bij Ajax op zijn gezicht liet zien, en het licht waarmee Ambrabat de zware meters blijft maken, drijft zelfs een vlo (La Pulga, Messi) in het nauw.