Weghorst vooral droomtransfer voor Manchester United

Wout Weghorst maakte dit weekend mogelijk zijn laatste doelpunt voor Besiktas. De Turske topclub huurt de aanvaller dit seizoen van Burnley, maar lijkt vroegtijdig afscheid te nemen van de Nederlandse spits. Manchester United wil de droom van Weghorst laten uitkomen, maar de voormalig spits van onder andere Heracles Almelo en AZ kan de Engelse topclub een belangrijke dienst bewijzen.

De verbazing was groot toen Wout Weghorst na zijn (laatste?) doelpunt voor Besiktas voor het thuispubliek stond. In plaats van die oerschreeuw, een knie-glij naar de cornervlag, liep de spits richting het publiek, spreidde zijn armen, zwaaide en zei “bye bye” tegen de (ogenschijnlijke) fanatieke aanhang van The Black Eagles. De clubleiding van Besiktas hield nog een slag om de arm, maar dat lijkt meer voor de bühne dan een poging om Weghorst alsnog de rest van het seizoen in de Turkse Süperlig te houden.

Manchester United en de wens van Ten Hag

Dat Manchester United niet bij Weghorst uit was gekomen zonder de aanweizgheid van Erik ten Hag, dat lijkt buiten kijf te staan. Dat komt alleen niet per se omdat de twee landgenoten zijn, zelfs uit dezelfde streek komen, en het daarom op persoonlijk vlak zo goed zal gaan klikken dat Weghorst de ideale opvolger van Cristiano Ronaldo is. Hugo Borst sprak bij ESPN over ‘de ene narcist voor de andere’, al is Weghorst op een heel andere manier selfmade dan Ronaldo. Dat de twee aanvallers over dezelfde winnaarsmentaliteit en onuitputtelijke drive beschikken, zijn ook de enige vergelijkingen die je kunt trekken.

Dat maakt Weghorst alleen een véél geschiktere spits voor dit Manchester United dan Ronaldo was. De Portugese aanvaller is een doelpuntenmachine op het moment dat tien anderen in zijn dienst spelen. Bij Real Madrid waren dat wereldsterren die, ondanks hun bovengemiddelde talent, nog steeds minimaal twee klassen minder waren dan Ronaldo in zijn beste tijd. Bij Juventus, en vooral bij Manchester United, kwam al naar voren dat de Ronaldo die bij Real Madrid de prijzen en doelpunten aaneen reeg, alleen nog op de hoogtepuntenvideo´s uit die tijd te zien is.

Dat Ralf Rangnick, de interim-trainer die voor Ten Hags aankomst op Old Trafford de touwen in handen had, Ronaldo nog wel een belangrijke rol in het team gaf, moest de Portugees ongetwijfeld vertrouwen geven dat die Tukker zonder grote voetballoopbaan dat ook ging doen. De voorbereiding missen onder Ten Hag is zoals Sjaak Swart die voorzitter van Feyenoord wordt: dat zijn twee zaken die niet samen gaan.

Dat Ronaldo dit uitlegde als respectloos en Ten Hag eigenlijk de eerste trainer is die tegen Ronaldo zei ‘je bent één van de spelers, niet dé speler’, is voor een speler die de afgelopen 20 jaar van iedereen schouderklopjes kreeg, misschien wat rauw op het dak. Dat Ten Hag, ondanks het ‘te koop-bord’ dat de familie Glazer om de club heeft gehangen, daardoor kan investeren in een speler die binnen zijn filosofie past, zorgt ervoor dat spelen voor Manchester United na het WK de volgende uitgekomen voetbaldroom kan worden voor de Nederlander. Om over zijn meerwaarde voor dit United nog maar te zwijgen.

Wout Weghorst en zijn doelpunten

Vanuit het perspectief van Ten Hag is Ronaldo een veel minder geschikte, of `goede´ spits, dan een type Weghorst. Dat heeft in zekere zin te maken met (het gebrek aan) de extreme individuele kwaliteiten. Dat Ten Hag zich de afgelopen transferperiode(s) opwerkt als een Louis van Gaal tijdens zijn eerste periode als trainer van FC Barcelona.

De Catalanen hadden destijds het geld niet, United  moet het zonder Champions League doen  en nog steeds spelers naar Old Trafford lokken. Met oud-Ajacieden lukte  het United om de spelers uit de handen van andere topclubs te houden, maar voor de spitspositie is dat een stuk lastiger. Helemaal in de winterstop  én zonder de mogelijkheid om veel geld uit te geven – de familie Glazer heeft het meerderheidsbelang in de verkoop gezet, dus willen zij geen  grote investeringen doen voordat deze deal rond of geklapt is.

De speelstijl van Weghorst valt eerder in de categorie Sébastien Haller. De geboren Fransman werd tot recordaankoop van de Amsterdammers gepromoveerd door Ten Hag. De komst van de Ivoriaans international brachten de wenkbrauwen – net als de link tussen Weghorst en United – aan het fronzen. Haller en Ten Hag werkten samen bij Utrecht, bij Eintracht Frankfurt haalde Haller prima cijfers en vediende hij een mega-transfer naar West Ham United. Bij The Hammers kwam Haller echter terecht in middenmotersteam, waardoor een speler met zijn spelersprofiel niet de beste beurt maakte en uiteindelijk voor ongeveer de helft van het aankoopbedrag naar Ajax mocht vertrekken.

Dat de spits die we bij West Ham United, Frankfurt en zelfs FC Utrecht zagen een aantal klassen beter en technisch sterker was bij Ajax, is niet alleen terug te vertalen naar de ontwikkeling die Ten Hag op individueel vlak inzet bij zijn spelers. Dat komt vooral omdat de manier waarop de Tukker wil spelen met zijn ploeg(en), eerder vraagt om een grote, sterke spits dan een aanvaller die behendig is in de kleine ruimte – het gevaar komt immers van de vleugels en, helemaal in de Premier League, is het dan handig om ook door de lucht aangespeeld te kunnen worden. 

Functie boven status

Marcus Rashford en Anthony Martial zijn op dit moment de smaken die United in de spits heeft rondlopen. Met die twee opties heeft Ten Hag geen variatiemogelijkheden. Zowel Rashford als Martial hebben veel aan hun snelheid, hun loepzuivere schot en dreigende dribbel. Dat zijn spelonderdelen  waar je normaal gesproken op de vleugel goed mee uit de voeten kunt, maar in het (Premier League-)centrum nog wel eens in de problemen kunt komen. De ruimtes zijn daar al beperkt en als je als speler een actie nodig hebt om vrij te komen/de tegenstander van je af te houden, kan dat een legio aan potentiële tegencounters opleveren.

Bij Rashford, Martial, maar ook bij Ronaldo weet je immers: als je ze aanspeelt, draaien ze het liefst open omdat ze het snelste (met hun neus) naar de goal willen. Daardoor wordt zo’n team voor de tegenstander makkelijk te ‘trechteren’: je dwingt het spel naar de vleugels, zorgt voor weinig ruimtes tussen de linies en het is wachten tot één van de dribbelgrage aanvallers een mislukte actie inzet, een foute pass geeft of op een andere manier balverlies lijdt.

Dat is anders op het moment dat er een grote, sterke spits in de punt van het elftal staat. Dat heeft United eerder geprobeerd met grote namen zoals Romelu Lukaku en Zlatan Ibrahimovic. Lukaku ging pas doelpunten maken toen hij verkocht werd aan Internazionale – en was bij zijn terugkeer bij Chelsea opnieuw niet trefzeker in de Engelse koningsklasse. Ibrahimovic bleek toch beter in Italië te passen met zijn speelstijl, al lijkt de filosofie van Ten Hag op dit moment beter aan te slaan dan voorgangers David Moyes, Louis van Gaal, José Mourinho, Ole Gunnar Solskjaer én Ralf Rangnick.

Dat deze vraagt om een grote en sterke spits en dat de grootste daarvan niet beschikbaar (meer) zijn voor United, zorgt ervoor dat de club uiteindelijk uitkomt bij de Weghorsten van deze voetbalwereld. Dat Weghorst zich in aanvallende teams als Besiktas, Wolfsburg, AZ al bewezen heeft als eindstation, zorgt ervoor dat Weghorst alléén zijn reputatie tegenheeft. Maar als er één spits in de voetbalwereld die verwachtingen aan diggelen kan schieten, is het die ‘dwarse denker’ uit Borne, die met hulp van Ten Hag de (onverwachte) doelpuntenmachine van Old Trafford kan worden.