Cuauhtémoc Blanco: excentrieke straatvechter in de harten van Mexico

Voor veel Mexicanen hoort Cuauhtémoc Blanco bij de beste spelers die het land heeft voortgebracht. De aanvaller drukte met zijn ongepolijste karakter en speelstijl zijn stempel op het voetbal en groeide uit tot een levende legende. Dit is het verhaal van een excentrieke straatvechter, die met brutale acties de harten van het volk veroverde.

Cuauhtémoc Blanco werd precies vijftig jaar geleden geboren in Tepito, een beruchte wijk in Mexico-Stad. Tussen de zwarte markten en het bendegeweld was de jonge Cuauhtémoc het liefst aan het voetballen, maar om zijn moeder te ondersteunen verkocht hij illegale cassettes op straat. De ruige buurt vormde de voetballer. Op het veld deed hij voor niemand een stap opzij en met zijn agressieve speelstijl liet hij zich gelden op belangrijke momenten. Zijn brutaliteit bracht hem ver, maar zorgde ook voor confrontaties met trainers, tegenstanders en de media.

Doorbraak onder Beenhakker
Op vijftienjarige leeftijd werd Blanco tijdens een jeugdtoernooi gescout door Club América, de lokale topclub. Een doorbraak liet op zich wachten omdat de aanvaller sterke concurrentie had van Hugo Sánchez en Zague, twee andere legendes in het Mexicaanse voetbal. Met de komst van Leo Beenhakker kreeg Blanco meer kansen. De Nederlandse coach gaf hem vertrouwen, begeleidde hem in zijn gedrag en zorgde voor een salarisverhoging. Blanco betaalde Beenhakker terug met goals en flitsende acties, want ondanks zijn bonkige lichaam en gebogen rug was de aanvaller razendsnel.

Na het vertrek van Beenhakker ging Club América door een moeilijke periode. Blanco botste met coach Ricardo La Volpe en werd daarna uitgeleend aan Necaxa. Daar verdiende hij een plek in de selectie voor het WK van ’98. In Frankrijk scoorde de nummer 10 van Mexico een mooie goal tegen België en speelde hij zijn enige wedstrijd ooit tegen Nederland. Ook viel hij op met een bijzondere truc, die naar hem werd vernoemd. In de wedstrijd tegen Zuid-Korea klemde hij de bal tussen zijn benen en sprong hij twee tegenstanders voorbij. Even later deed hij het nog een keer, om de fans te vermaken.

Winst tegen Ronaldinho
Blanco keerde terug bij América en werd twee jaar achter elkaar topscorer. Ook in internationaal verband ging het hem voor de wind. In 1999 won hij met Mexico de Confederations Cup door Brazilië te verslaan in de finale (4-3). In zijn eigen Estadio Azteca tekende Blanco voor twee assists en één goal. Hij werd samen met een jonge Ronaldinho topscorer van het toernooi.

Blanco werd door Real Valladolid naar Spanje gehaald, maar zijn Europese carrière werd in de kiem gesmoord. Tijdens een interland van Mexico tegen Trinidad en Tobago werd hij het slachtoffer van een harde tackle, waarbij hij zijn knie brak. Hij kon 8 maanden niet voetballen en was bij zijn terugkeer niet meer de oude. De aanvaller was snelheid verloren en kon zijn dribbels niet meer maken. Hij scoorde nog wel een vrije trap tegen Real Madrid in Santiago Bernabéu, maar keerde daarna terug naar Club América.

Blanco werd gedwongen tot een transformatie als voetballer. Hij ging meer op zijn techniek leunen en koos zijn momenten om belangrijk te zijn. In plaats van dribbels gaf hij assists en hij maakte naam als één van de beste strafschoppennemers aller tijden. Van de 73 penalty’s in zijn carrière scoorde hij er 71.

Vechtpartij
Naast fysiek leed ondervond Blanco ook hinder van zijn opvliegende karakter. Hij werd in 2004 voor een jaar geschorst na een elleboogstoot en een vechtpartij tegen het Braziliaanse São Caetano. Ook kwam er een oud conflict bovendrijven toen La Volpe bondscoach werd van Mexico. De trainer, met wie Blanco bij Club América ruziemaakte, liet hem links liggen en nam hem niet mee naar het WK van 2006. Dat terwijl Blanco in topvorm verkeerde bij Club América, waar hij voor de vierde keer was beland.

Chicago Fire gaf Blanco een nieuwe kans in het buitenland. De populaire Mexicaan werd in de MLS de best betaalde speler na David Beckham. In zijn eerste seizoen maakte hij het doelpunt van het jaar en werd genomineerd voor Most Valuable Player. Na drie jaar liep zijn contract af, maar de 37-jarige Blanco wilde nog niet stoppen. Hij keerde terug naar Veracruz, op het tweede niveau van Mexico.

WK 2010
Een vechter als Blanco komt altijd weer bovendrijven. De oudgediende spits keerde zelfs terug bij de nationale ploeg vanwege een moeizame kwalificatie voor het WK 2010. Blanco scoorde in 5 wedstrijden 2 keer en gaf 3 assists. Als spits op het tweede niveau van Mexico mocht hij mee naar Zuid-Afrika, en ook daar scoorde hij. Tegen Frankrijk schoot hij een strafschop binnen na een enorm lange aanloop die buiten het strafschopgebied begon.

4 jaar later keerde Blanco op 41-jarige leeftijd terug op het hoogste niveau van Mexico. Hij veroverde de beker met Puebla en werd in de finale toegejuicht door het publiek. Maar er kwam nog een toetje. Club América gunde de legende een passend afscheid en riep hem op voor een competitiewedstrijd. Hij startte tegen Morelia als aanvoerder, schoot een bal op de lat en voerde nog een keer zijn bekende truc uit. In de 36ste minuut werd Blanco gewisseld. De supporters in Azteca namen met een oorverdovend applaus afscheid van hun lievelingsspeler.

Politiek
Na zijn loopbaan als voetballer richtte Blanco zich op een politieke loopbaan. Hij werd in 2015 verkozen als burgemeester van Cuernavaca. Het ging gepaard met de nodige controverse en beschuldigen van corruptie, maar de volksheld bleef overeind. In 2018 werd hij verkozen tot gouverneur van de staat Morelos. In die functie werd hij gefotografeerd in het gezelschap van drie grote drugscriminelen en beschuldigd van relaties met een drugskartel. Blanco verdedigde zichzelf door te zeggen dat hij altijd met fans op de foto gaat.