Worstenbroodje niet genoeg voor PSV-kater

PSV had zijn supporters op een extra dagje carnaval kunnen trakteren, maar speelde zo lam als de gemiddelde Eindhovenaar afgelopen week. In de carnavalsroes wil er nog eens wat onmogelijks gebeuren, maar PSV zorgde na de uitschakeling voor een dubbele kater. Zo eentje waarvan zelfs een worstenbroodje je niet kan verlossen – maar gelukkig heeft PSV daar een ander middel voor in huis.

André Ramalho blijft het proberen bij PSV. De centrale verdediger ziet de ruimte, stapt wat uit en biedt zich aan. Hij krijgt de bal, en dan gebeurt het: hij kijkt zoals de gemiddelde Brabander alléén afgelopen woensdag – die dag na carnaval – de werkvloer opstapte.

Die onmacht in de ogen, die razendsnel over de horizon gaan om naar (afspeel)mogelijkheden te zoeken om een nieuwe kater te voorkomen. Een pass in de breedte of weer terug, want niemand in het Phillips Stadion zat te wachten op een after-after-carnavalskater. Volgens algemeen Brabants recept is daar één recept voor: worstenbroodjes. Maar die smaken in Eindhoven niet hetzelfde zonder dat Fransje sausje.

PSV – Sevilla

PSV-trainer Ruud van Nistelrooy wilde voor de wedstrijd tegen Sevilla nog niet stilstaan bij het feit dat aankomende zondag FC Twente wacht. De trainer hoopte op twee goede resultaten en afgaande op de wedstrijd in de Europa League, die in 2– 0 eindigde, was dat goede resultaat een beetje te vergelijken met de laatste dagen van carnaval: het zware werk zit erop, nu is het vooral heel blijven.

Dat je met die instelling eerder inzakt dan doorzakt op een feestje voor de volgende ronde, was een inschatting die van Nistelrooy ongetwijfeld heeft meegenomen uit zijn avonturen in Lampengat: vroeg pieken is vroeg naar huis.

Maar toch: op een goed resultaat hopen en spelen als een laffe borrelaar, smaakt een beetje naar de lauwe pis van Theo Maassen. Het is ook niet dat PSV niets goed te maken had na de wedstrijd  tegen Sevilla, maar het maakte aan het einde van de eerste helft bijna dezelfde fouten als een week geleden. Pas als PSV durfde aan te vallen, ging het ook mis voor de Eindhovenaren. Dan moest het tempo omhoog, en dat was ook met Cody Gakpo en Noni Madueke al het probleem bij de Eindhovenaren.

Alle ballen op de jonkies

Johan Bakayoko weet het inmiddels ook: de Eredivisie, en al helemaal Europa League-wedstrijden tegen bijvoorbeeld Sevilla, dat is geen kindercarnaval. Xavi Simons heeft ook door dat hij zich in de kijker gespeeld heeft, want de jonge technicus werd omringd door tegenstanders. Dat was niet de enige manier waarop Sevilla het PSV vrijwel onmogelijk maakte om überhaupt  tempo in de wedstrijd te krijgen.

Alleen als Guus Til uit het centrum weg trok, lukte het de Eindhovenaren om op een hoger tempo richting het doel van de tegenstander te spelen. Dat zo’n aanval uiteindelijk een keer eindigde bij Simons of Bakayoko voor de laatste pass of het schot op doel, is inherent aan het spel dat Van Nistelrooy wil spelen. Dat de trainer daarmee veel vertrouwen heeft in zijn jonge flankenspelers, is te prijzen. De posities waar hij zijn groeibriljanten op het veld plaatst, zorgen er eerder voor dat de mindere kanten van een toptalent naar voren komen dan ze in hun kracht komen te spelen.

Kun je van een Bakayoko verwachten dat hij op z’n negentiende alleen maar juiste keuzes maakt, drie stappen vooruit denkt en nu al met grote regelmaat doelpunten en assist levert? Bij Gakpo duurde dat jaren, Madueke moest nog in de fase komen bij PSV, dus die drie stappen (doorbrekend talent – eerste elftalspeler – dragende kracht) met elkaar vergelijken is als op een carnavalsochtend wakker worden in een vreemd bed, naast je kijken en denken: het is te vergelijken met gisterenavond, maar toch anders

Sevilla maakte PSV-opbouw onmogelijk

Maar om het nu helemaal af te schrijven op de voorhoede van PSV, is te weinig eer voor Sevilla. De Spanjaarden gaven een lesje opbouw ontregelen voor gevorderden. De drie belangrijkste passlijnen van de meest terug getrokken man op het PSV-middenveld (Erick Gutierrez), en dus van nature de speler die het meest in de opbouw wordt aangespeeld, werden afgeschermd.

Daardoor kon Gutierrez nauwelijks naar voren, naar links of naar rechts in de diepte spelen, werd hij gedwongen om terug te spelen en kwam die bal weer aan bij de man die kijkt alsof ‘ie een kater zo groot als Garfield heeft op het moment dat ‘ie aangespeeld wordt. Die kon, net als Gutierrez, Joey Veerman maar weinig vinden en wanneer de spelmaker van PSV in balbezit kwam, was dat vaak niet in de positie waar hij met één pass het tempo omhoog kon gooien of de verdediging kon openbreken.

Het PSV-publiek had ook zijn beste gehos en gezang de afgelopen week ingezet, dus zij konden de Eindhovenaren ook niet de broodnodige vleugels geven. Eigenlijk kon maar één man ervoor zorgen dat de verdediging van Sevilla ging wankelen – los van de lange ballen en het opportunistische spel in de laatste fase van de wedstrijd. Dat was André Ramalho, die de bal talloze keren over de linie heen kon passen of met een strakke bal tussen de Sevilla-benen door had kunnen steken op de momenten dat er wél ruimte lag voor zo’n pass.

Dat PSV in de slotfase, toen het met meer risico ging voetballen, Sevilla wel knikkende knieën bezorgde en door een buitenspel een streep moest zetten door de 2-0 (opnieuw van De Jong, red.) is echter geen reden om te stellen dat het uitblijven van een écht aanvallende speelstijl de reden is dat PSV het volgende Europa League-feestje mist. Die reden ontbreekt al maanden: een worstenbroodje doet wonderen voor de carnavalskater, maar PSV’s luxe baquetedoet wonderen tegen dé PSV-kater van dit seizoen.

PSV-katermiddel

Die kater komt niet eens door het afgekeurde doelpunt, de gemiste kansen in de slotfase van de wedstrijd en het doelpunt van Fabio Silva in de laatste minuut van de blessuretijd. Die kater komt vooral omdat PSV in de eerste fase van de opbouw drie spelers heeft die het liefst op zeker spelen – of met ruimte voor zich kijken alsof ‘ie 21 praalwagens op een voetbalveld ziet staan. De man die daar in de voorgaande jaren een welkome uitzondering op die regel was, kwam de afgelopen weken weer terug bij de wedstrijdselectie van de Eindhovenaren.

Met de aanstaande rentree van Olivier Boscagli heeft Ruud van Nistelrooy zijn bruggenbouwer. De Fransman ligt er al een jaar uit, maar is fit genoeg om weer uit de vergetelheid te stappen. In de situaties waarin Ramalho en ook Jarret Branthaite kappen, draaien, dribbelen en dan maar afspelen, heeft Boscagli de diep staande optie al gevonden. Als die pass maar een paar seconden eerder gegeven wordt, geeft dat Bakayoko en Simons net dat extra beetje tijd en ruimte dat zij op dit moment nog nodig hebben.

Alléén de terugkeer van Boscagli zorgt er echter niet voor dat de PSV’ers op het middenveld meer ruimtes creëren, het baltempo omhoog kunnen schroeven of wel geslaagde acties vanaf de flanken te zien zijn. Dat PSV in de laatste fase wél creëerde, maakt het te gemakkelijk om te zeggen dat je vanaf het startsignaal in één polonaise naar het Sevilla-doel had moeten gaan. Van Nistelrooy heeft immers zijn doelstelling, een goed resultaat, wel behaald. Dat er, mede door het ontbreken van een belangrijke opbouwschakel, geen paard in de gang stond, is des te meer reden voor Van Nistelrooy om te werken aan een pré-carnavalskraker voor de rest van het seizoen.