Pieter de Waard is cult, dat wil men bij de KNVB niet

Pieter de Waard gaat aan het einde van dit seizoen na jaren de deur achter zich dichttrekken als directeur en preses van Keuken Kampioen Divisieclub Telstar. Voor zijn aanstaande adieu sprak hij al meerdere malen zijn nieuwe ambitie uit: voorzitter van de KNVB worden. Een missie waar hij eigenlijk beter nu al mee kan stoppen.

Pieter de Waard is modebewust. Ja, dat is wel zo goed als zeker. Wanneer de clubbaas van Telstarrr ergens op tv verschijnt, zie ik een man die tevoren – al dan niet in overleg met zijn eega – duidelijk heeft nagedacht over wat aan te trekken. Vaak iets aparts, wat niet iedereen zou dragen in ieder geval. De Waard is zeker géén eenheidsworst.

Meer dan eens heb ik hem door een, jawel, oranje pylon de man van de wedstrijd in een filmpje zien uitroepen: “En dat is…. het hele fucking elftal!” Typisch Pieter de Waard. Hij is anders dan anderen. En wil dat ook wel graag zijn, denk ik zo. De zestiger is een cultfiguur van de bovenste plank, met wel degelijk organisatorische kwaliteiten welteverstaan.

Op termijn gaat hij zich kandidaat stellen (poging nummer twee) voor het voorzitterschap, nu nog in handen van Just Spee, van de KNVB. Wat mij betreft kan de sympathieke IJmuidenaar zich beter die moeite sparen. Bij de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond wil men geen cultfiguren in topfuncties. En al helemaal niet een bobo die zich tijdens interlands niet op de tribune laat zien, bang voor zijn eigen voorkomen. Dat ziet men in Velsen dan wel door de vingers, maar in Zeist niet.