Het laatste nieuws over Schotland

Het nationale voetbalteam van Schotland is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam The Tartan Terriers, waar de achterban bekend staat als The Tartan Army.

• Het nationale team van Schotland is onderdeel van de SFA
• Het team draagt de bijnaam ‘The Tartan Terriers’
• ‘The Flower of Scotland’ is het volkslied bij de interlands
• Schotland was acht keer actief op een WK
• Viermaal mocht het land deelnemen aan een EK

Het nationale voetbalteam van Schotland

De Schotse voetbalploeg maakt deel uit van de Scottish Football Association (SFA). In 1873 werd de voetbalbond opgericht en is na de Engelse FA (1863) de oudste voetbalfederatie ter wereld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Schotland en Engeland verantwoordelijk zijn voor de eerste interlandwedstrijd ooit. Op 30 november 1872 troffen beide landen elkaar in Glasgow. Het duel eindigde in een doelpuntloos gelijkspel.

In 1884 ging de allereerste editie van het British Home Championship van start. Schotland beleefde een wervelende start door Engeland, Ierland én Wales te verslaan. De Schotten wonnen het toernooi ook in de volgende drie seizoenen, totdat Engeland in het seizoen 1887-1888 aan het langste eind trok. Het toernooi bleef uiteindelijk honderd jaar intact. Engeland won de meeste edities (54), waar de Schotse formatie 41 triomfen noteerde.

Het volkslied

Schotland heeft geen officieel volkslied. Het land telt wel een aantal officieuze volksliederen, waaronder Flower of Scotland. Roy Williamson van de folkband The Corries schreef het nummer in de jaren zestig. Het lied beschrijft de historische overwinning van de Schotse koning Robert the Bruce op Kining Eduard II van Engeland tijdens de Slag bij Bannockburn in 1314. Ondanks een duidelijke minderheid wist men de Engelsen te verdrijven.

Bij interlandwedstrijden van Schotland is de volgende tekst te horen:
O Flower of Scotland,
When will we see
Your like again,
That fought and died for,
Your wee bit Hill and Glen,
And stood against him,
Proud Edward’s Army,
And sent him homeward,
To think again.

Onder voetballiefhebbers is Flower of Scotland uitgegroeid tot een van de meest gewaardeerde volksliederen. Op het YouTube-account van de nationale voetbalploeg worden regelmatig video’s gedeeld van imposante uitvoeringen. Een aantal bekende artiesten heeft het lied mogen voordragen voorafgaand aan wedstrijden, waaronder Amy Macdonald.

Conflict met de FIFA

In 1910 sloot de SFA zich aan bij de wereldvoetbalbond FIFA. Twintig jaar later werd in Uruguay het eerste WK uit de geschiedenis georganiseerd, maar Schotland behoorde niet tot de eerste deelnemers. Ook de WK’s van 1934 en 1938 ging voorbij aan de Schotse formatie. In die tijd lagen de SFA en de FIFA overhoop overhoop vanwege het toelaten van profvoetballers in internationale toernooien, waardoor men zich niet mocht inschrijven voor deze eindrondes.

Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de situatie. De FIFA besloot Schotland de kwalificatiecyclus voor het WK van 1950 samen te laten lopen met het British Home Championship. De Schotten begonnen voortvarend met overwinningen op Ierland (2-8) en Wales (2-0), maar de thuiswedstrijd tegen Engeland ging verloren (0-1). Als nummer twee plaatste men zich voor het WK in Brazilië, maar de SFA besloot af te zien van deelname vanwege het mislopen van de groepswinst. In plaats daarvan maakte de nationale ploeg een Noord-Amerikaanse tour.

WK-debuut

Voor het WK van 1954 werd het British Home Championship opnieuw gebruikt als kwalificatiefase. Schotland opende met een 1-3 overwinning op Noord-Ierland, waarna een 3-3 gelijkspel tegen Wales volstond voor plek twee. Opnieuw dwarsboomde een nederlaag tegen Engeland (2-4) de kansen op de groepswinst, maar de SFA bleek niet van plan om opnieuw een WK te missen. In Zwitserland werden de Schotten al in de groepsfase uitgeschakeld door nederlagen tegen Oostenrijk (0-1) en Uruguay (0-7).

Schotland bereikte het WK van 1958 door Spanje (4-2) en Zwitserland (2-1 en 3-2) te verslaan. De overige wedstrijd tegen de Spanjaarden ging weliswaar verloren, maar zes punten uit vier wedstrijden volstonden om groepswinnaar te worden. Het eindtoernooi groeide opnieuw uit tot een deceptie. In een groep met Frankrijk, Joegoslavië en Paraguay moest men genoegen nemen met één schamel punt.

Magere decennia

De UEFA lanceerde in 1960 een gloednieuw toernooi: het EK. Naast gastheer Frankrijk konden maar drie landenteams zich kwalificeren voor deze eindronde, maar Schotland besloot het gevecht niet eens aan te gaan. Ook de cyclus voor het EK van 1964 ging voorbij aan The Tartan Terriers. Tussendoor maakte het team wel kans op een WK-ticket, maar twee doelpunten van Manchester United-ster Denis Law tegen Tsjecho-Slowakije (3-2) bleken niet voldoende. In de beslissingswedstrijd tegen diezelfde opponent verspeelde men in de slotfase een 1-2 voorsprong met een 2-4 nederlaag (na verlenging) als resultaat. Tsjecho-slowakije bereikte later de WK-finale.

Law produceerde in de periode 1958–1974 maar liefst dertig doelpunten in 55 interlands voor Schotland. Met Manchester United bereikte de aanvaller grote successen, maar met Schotland verliep het een stuk moeizamer. Pas in zijn laatste jaar als international (1974) mocht hij eindelijk debuteren op een eindtoernooi. Tegen Zaïre (2-0 zege) stond de superster in de basis, maar dat bleek ook meteen zijn enige wapenfeit op dat WK. Gelijke spelen tegen Brazilië (0-0) en Joegoslavië (1-1) betekenden een snelle eliminatie.

Vijf WK’s op rij

Zonder Law wist Schotland zich prima te redden na het WK van 1974. In 1978 mocht het team opnieuw aantreden op het wereldtoneel, maar in de groepsfase stelde men teleur tegen Peru (1-3) en Iran (1-1). In de laatste groepswedstrijd zorgde men nog wel voor een stunt. Kenny Dalglish en Archie Gemmill (tweemaal) bezorgden de Schotsen een laatste sprankje hoop ten koste van het Nederlands elftal. Bij een 3-1 voorsprong volstond één treffer extra om door te stoten, maar Johnny Rep schoot de latere finalist op doelsaldo naar veilige haven (3-2).

Schotland wist zich eveneens te kwalificeren voor de WK’s van 1982, 1986 en 1990. Het gewenste succes bleef echter uit. Men wist weliswaar overwinningen binnen te slepen ten koste van Nieuw-Zeeland (5-2) en Zweden (2-1), maar de groepsfase overleven bleek een brug te ver. In de tussenliggende jaren faalde het nationale team steevast in de EK-kwalificatiefase.

EK-debuut

In september 1990 ging de nieuwe EK-kwalificatiecyclus van start. Schotland trof met Bulgarije, Roemenië, San Marino en Zwitserland een groep met perspectief. Met vier overwinningen, drie gelijke spelen en één nederlaag wist men zich dan ook als groepswinnaar te plaatsen voor de eindronde in Zweden (1992). Nederlagen tegen Nederland (0-1) en Duitsland (0-2) lieten de kansen al snel verdampen. De 3-0 overwinning op het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, de opvolger van de Sovjet-Unie, was daardoor weinig waard.

Schotland ontbrak in 1994 op het WK door een vierde plaats in de kwalificatiefase. Een stevige tegenslag, maar in 1996 (EK) en 1998 (WK) kreeg men toch weer een herkansing op een grote eindronde. In beide gevallen sneuvelde de nationale ploeg desondanks opnieuw in de groepsfase. Een 1-0 overwinning op Zwitserland betekende in die periode de enige overwinning op een eindtoernooi. Met Brazilië, Engeland en Nederland trof men dan ook een aantal spraakmakende tegenstanders.

Grijze jaren

In 2000 organiseerden Nederland en België het EK. Schotland plaatste zich voor de play-offs, maar had pech met de loting en kwam uitgerekend aartsrivaal Engeland tegen. Paul Scholes zorgde op Hampden Park (Glasgow) voor het verschil met twee doelpunten. Op Wembley herpakten de Schotten zich nog wel. Don Hutchinson bracht de spanning terug in het tweeluik, maar de 0-1 zege volstond niet om minimaal een verlenging uit het vuur te slepen.

Na EURO 2000 stelde Schotland steevast teleur in de kwalificatietoernooien. Richting het EK van 2004 deed men nog wel een voortreffelijke poging door de play-offs te bereiken, maar een 1-0 zege op Nederland (treffer James McFadden) bleek onvoldoende. Een ontkende Wesley Sneijder loodste de oranjehemden in de return naar een 6-0 overwinning. Vier jaar later volstonden 24 punten niet voor een EK-ticket. Met Italië en Frankrijk als tegenstanders was dat ook niet heel verwonderlijk te noemen.

Schotland maakte serieus aanspraak op een ticket voor het WK van 2018. Samen met Slowakije mocht men in de laatste speelronde strijden om de tweede plaats achter Engeland. Een zege op Slovenië had volstaan, maar Robert Snodgrass zorgde in de slotfase slechts voor een 2-2 gelijkspel. Slowakije won ondertussen met 3-0 van Malta en eindigde daardoor op doelsaldo als tweede. Wrang genoeg had de concurrent daar niet eens voldoende aan om de play-offs te bereiken.

Eindelijk weer EK-deelnemer

In de kwalificatiefase voor het EK van 2021 (vanwege de coronacrisis een jaar verplaatst) eindigde Schotland als derde. De prestaties in de Nations League bezorgden de ploeg desondanks een ticket voor de play-offs. In 2020 moest men aan de bak tegen Israël en Servië, maar in beide gevallen pakte de strafschoppenserie in Schots voordeel uit. The Tartan Terriers verzilverden alle strafschoppen (tien stuks) en plaatsten zich daarmee eindelijk weer voor het EK.

Schotland mocht twee van de drie groepswedstrijden op het EK op het vertrouwde Hampden Park spelen. Uitgerekend op eigen veld verloor de formatie van bondscoach Steve Clarke van Tsjechië (0-2) en Kroatië (1-3). Tussendoor behaalde men nog wel een verdienstelijk 0-0 gelijkspel in en tegen Engeland. In 2024 mochten de Schotten het EK openen tegen gastheer Duitsland, maar dat bleek een oneerlijk gevecht: 5-1 voor de Mannschaft. Een 1-1 gelijkspel tegen Zwitserland en een late nederlaag tegen Hongarije (0-1) bleek vervolgens toch weer fataal.

Schotland op eindtoernooien

Sinds de jaren vijftig is Schotland actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Schotland versus Nederland

Het Nederlands elftal speelde vooralsnog twintig officiële interlandwedstrijden tegen Schotland, waarvan twee op het EK en één op het WK-podium. Oranje wist de helft van deze wedstrijden in een overwinning om te zetten, waar de Schotten maar een handvol overwinningen binnen wisten te slepen. De overige vijf duels eindigden onbeslist. Ook het doelsaldo is logischerwijs in Nederlands voordeel: 32 voor, vijftien tegen.

Wedstrijden tussen Nederland en Schotland waren zelden een garantie voor veel doelpunten. Slechts twee keer wist minimaal één van de twee landen meer dan drie doelpunten te maken. In november 2003 zette Oranje in de play-offwedstrijd voor het EK de hoogste score neer: 6-0. Ruud van Nistelrooij maakte in die wedstrijd een hattrick, hoewel Wesley Sneijder die avond de meeste indruk maakte.

De vooralsnog laatste ontmoeting vond plaats op 22 maart 2024. Nederland won een vriendschappelijk onderonsje met 4-0. Tijjani Reijnders, Georginio Wijnaldum, Wout Weghorst en Donyell Malen toonden zich trefzeker in de Johan Cruijff ArenA.

Veelgestelde vragen over het Schotse voetbalteam

Laatste update: 12 november 2024