Zerrouki en Wieffer op één middenveld bij Feyenoord

Twee transferperiodes lang domineerde Ramiz Zerrouki de Nederlandse voetbalmedia. De verdedigende middenvelder van FC Twente stond meer dan eens onder bod van Feyenoord. Zelfs acht miljoen euro was niet genoeg om de defensieve middenvelder los te weken uit de Grolsch Veste. Dat op hetzelfde moment Mats Wieffer doorbreekt in Feyenoord 1, maakt nog geen einde aan de Slot-wens om een nieuwe middenvelder. Ondanks de stormachtige ontwikkeling van Wieffer valt er nog steeds een miljoenensom voor Zerrouki te verantwoorden.

Met een droge, maar snoeiharde knal zette Mats Wieffer zijn stempel op de wedstrijd tussen Fortuna Sittard en Feyenoord. De doelman hoorde die bal alleen maar voorbij zoeven, tegen het net kletsen en op de doelgrond vallen. Het was voor de 23-jarige middenvelder de voorlopige kroon op zijn ontwikkeling, maar ook een doelpunt dat waarschijnlijk niet was gevallen op het moment dat het Feyenoord lukte om Ramiz Zerrouki over te nemen van FC Twente dit seizoen. Ook zonder de nieuwe blessure(s) van Quinten Timber was een extra middenvelder geen overbodige luxe voor Slot. Zelfs dit seizoen niet.

Het Meerdijk van de Zerrouki-soap

Dat Feyenoord na de uitblinker van FC Utrecht (Timber, red.) ook probeerde om de sterkhouder van het middenveld van die andere subtopper los te weken, mag geen verrassing zijn. Reden daarvoor is nog steeds het vertrek van Fredrik Aursnes, die na een jaar na zijn 500.000 euro kostende overgang van Molde voor zo’n vijftien miljoen euro werd doorverkocht aan SL Benfica – waar dit seizoen de wedstrijdteller van de Noors international alweer op 28 wedstrijden staat.

Het proces rondom Aursnes was er een voor de opleiding technisch directeur bij een voetbalclub. Uitstekend scoutingswerk, een lage aankoopsom, een langdurig contract en een kapitaalkrachtige club die niet alleen voor een enorme winstmarge op de speler zelf zorgt, maar op hetzelfde moment óók het budget creëert om een vervanger van een hoger kaliber aan te trekken – bijvoorbeeld: in plaats van een middenvelder van een Noorse topclub in de eigen Eredivsie naar alternatieven kijken.

Opvallend is wel dat die alternatieven eerder in het straatje van Wieffer dan van Aursnes passen. De Noorse verdedigende middenvelder was er een die het fysieke kan van het spel vaak achterwegen kon laten door zijn positioneringen op het veld, iemand die in balbezit vaak meteen de offensieve optie zag en zo niet ook de techniek had om met de bal aan de voet in de ruimte te dribbelen én niet in paniek te raken op het moment dat hij onder druk gezet werd. Dat deze type spelers niet voor het oprapen liggen, verklapt het mega-bedrag dat Benfica voor Aursnes neertelde. Dat Slot ook in de winterstop nog op Zerrouki aasde, geeft een kleine inzage in het trainershoofd van de Feyenoord-succescoach.

Vanuit het verdedigende middenveld heeft Slot immes al twee spelers die het creatieve gat van Aursnes kunnen opvangen. Quinten Timber kreeg als verdedigende middenvelder aan het begin van dit seizoen het volle vertrouwen van de coach. De aanpassingsperiode van de middenvelder wordt verstoord door verschillende blessures.

De andere optie die Slot heeft als creatieve verdedigende middenvelder is echter te belangrijk op het centrale middenveld: Kökçü kreeg de afgelopen weken veel kritiek over zijn pass-zorgvuldigheid; met ruim zeventig passes per negentig minuten (!) ligt er ook heel veel druk op Kökçü – helemaal wanneer de aanvallende middenvelder van de ploeg ook geen passer is. Dat is wel de situaite waarin Feyenoord met de blessure van Timber en lange absentie aanvallende middenvelder Sébastien Szymanski zit.

De goudmijn van FC Twente

Dat Zerrouki en Wieffer elkaar zowel qua speelstijl als prestaties weinig ontlopen, is de afgelopen weken meer dan eens uitgemeten in de media. Dat Twente in een paar weken achterop raakte in de strijd om de bovenste plaatsen, wordt vooral door de reden van FC Twente op de hak genomen. De Tukkers wilden geen spelers naar de directe concurrent laten vertrekken – en inmiddels is Feyenoord twaalf punten weggelopen van FC Twente. Reden voor extra onvrede bij de Rotterdammers kan dat nauwelijks zijn: het levert Feyenoord in de zomer een nóg betere onderhandelingspositie op.

Zerrouki ligt nog tot de zomer van 2024 vast in de Grolsch Veste. De Tukkers hebben nog wel een cluboptie om deze verbintenis met één jaar te verlengen, waardoor Zerrouki nog maximaal twee jaar onder contract staat bij FC Twente. Dat is over het algemeen de minimale contractlengte om een toptransfersom over te houden. Zerrouki maakte er in de zomer én de winter geen geheim van graa naar De Kuip te vertrekken, maar daar zal voorlopig een flinke zak met geld tegenover staan.

Zerrouki kon in de winter naar verluidt voor acht miljoen euro weg. Dat Twente ook dat bod naast zich neerlegt, hoeft er zeker niet voor te zorgen dat Feyenoord voor een prikkie op de eerste rij zit deze zomer. Met een geschatte marktwaarde van zeven miljoen euro – een verdubbeling in vergelijking met de 3,5 miljoen euro aan het begin van dit seizoen – heeft vooral FC Twente een potentiële goudmijn in huis.

Daardoor kijk je ook deze zomer tegen een bedrag van (minimaal) acht miljoen euro aan. Dat neemt meteen de voor de hand liggende vraag met zich mee: waarom zoveel geld betalen voor een  speler die qua prestaties en speelstijl een vergelijkbaar én gelijkwaardig niveau heeft? En waarom zou je als Feyenoord-zijnde een de kas van een “directe concurrent” op die manier spekken?

Omdat Zerrouki op één aspect van het verdedigende middenveldersspel een belangrijk voordeel heeft: het is zijn natuurlijke positie. Dat is terug te zien in het slagingspercentage en het aantal tackles die deze spelers maken. Daarbij is het belangrijk om in het achterhoofd te houden dat het fenomeen defensief inzicht niet valt of staat bij alleen de positionering van een speler, maar ook afhankelijk is van de wendbaarheid, de kracht en de timing van de desbetreffende middenvelder.

De verborgen meerwaarde van Zerrouki

Op dat laatste gebied scoort Zerrouki bij FC Twente veel beter dan Wieffer bij Feyenoord. Dat is geen kritiek op de laatstgenoemde: Wieffer speelde bij Excelsior op het centrale middenveld of op tien, en heeft daardoor een natuurlijke achterstand in de ontwikkeling van het defensieve gedeelte. In absolute aantallen ontlopen Wieffer (3,3 geslaagde tackles per negentig minuten) en Zerrouki (3,2 geslaagde tackles per negentig minuten). Besef je dat Wieffer daar veel meer tackles voor nodig heeft dan Zerrouki, zorgt dat vooral voor een scheef beeld. Zerrouki laat gemiddeld 76% van zijn 4,6 tackles per negentig minuten slagen in de Eredivisie, bij Wieffer ligt dat percentage met 5,1 tackles per negentig minuten lager (66%).

“Dat is maar één op de tien wedstrijden, joh!”

Totdat die tiende wedstrijd een topper is, of waarschijnlijker: een Europa League-duel.

In Europa slagen slechts 34% van de tackles van Wieffer, en dat terwijl ‘ie er gemiddeld vijf per negentig minuten maakt. Dat de grote doorbraak van de middenvelder pas na het eerste gedeelte van het Europese seizoen kwam, zegt dat niets over de potentiële prestaties van Wieffer tegen Shakthar. Het zegt wel wat over een toekomstig middenveld met Zerrouki én Wieffer. De FC Twente-middenvelder heeft dan het defensieve voordeel op Wieffer, de Tukker is als verbinding tussen het verdedigende en aanvallende middenveld (op basis van zijn spelersprofiel) een geschiktere optie dan Orkun Kökçü, die dan weer op het aanvallende middenveld kan eindigen of zijn gewenste transfer kan maken – Feyenoord heeft Timber immers nog achter de hand.

Betekent dit dat Zerrouki bedonderd werd door FC Twente in de winterstop? In zekere zin wel. Het geluk bij het ongeluk is dat Feyenoord met een mogelijk vertrek van Kökçü en de aflopende huurverbintenis van Szymanski (of er moet tien miljoen afgetikt worden, red.) volgend seizoen een heel ander middenveld kan samenstellen. Daarmee begint de Zerrouki-soap weer van voor af aan; dat Feyenoord dan nog hoger dan acht miljoen moet bieden om de middenvelder, zal al ongetwijfeld in het FC Twente-script staan.