Het laatste nieuws over Zweden

Het nationale voetbalteam van Zweden is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Blågult.

• Het Zweedse nationale team maakt deel uit van de SvFF
• De bijnaam van het team luidt ‘Blågult‘
• In 1948 werd het Scandinavische land olympisch kampioen
• Zweden was twaalf keer actief op het WK
• Zeven keer mocht het team deelnemen aan het EK

Het nationale voetbalteam van Zweden

De Zweedse voetbalploeg maakt deel uit van de Svenska Fotbollförbundet (SvFF). In 1904 werd de voetbalbond opgericht. Vier jaar later, op 12 juli 1908, speelde het nationale team zijn eerste officiële interlandwedstrijd tegen buurman Noorwegen en zegevierde meteen met duidelijke cijfers: 11-3. Erik Bergström en Erik Börjesson wisten elk viermaal te scoren. Karl Gustafsson (tweemaal) en Hans Lindman deelden mee in de feestvreugde.

In 1908 mocht Zweden voor het eerst aantreden op de Olympische Spelen, op dat moment het meest prestigieuze toernooi ter wereld. Thuisland Groot-Brittannië zegevierde met duidelijke cijfers in Londen: 12-1. Het is nog altijd de grootste nederlaag in de geschiedenis van het Scandinavische land. In 1912 genoot de Zweedse formatie thuisvoordeel, maar het Nederlands elftal liet zich daar niet door in de wijs brengen en won met 3-4.

Zweden wist op de Olympische Spelen van 1920 voor het eerst een prestigieuze overwinning binnen te slepen: 9-0 tegen Griekenland. In de kwartfinale ging het evenwel opnieuw mis door toedoen van Nederland (4-5). Vier jaar later nam men sportieve wraak door Oranje te verslaan in de strijd om brons: 3-1. In de halve finale was het team uitgeschakeld door Zwitserland (1-2).

WK-debuut

Uruguay fungeerde in 1930 als decor voor het eerste WK ooit. Vanwege het kostenplaatje en de lange reistijd stonden de Europese landen niet te springen om deel te nemen, maar Jules Rimet wist met behulp van de regionale regering alsnog een aardig deelnemersveld tot stand te brengen. Zweden behoorde niet tot de uitgenodigde landen. Vier jaar later mocht Italië het tweede wereldkampioenschap organiseren. Ten koste van Estland (6-2) en Litouwen (0-2) plaatste de geel-blauwe formatie zich voor deze eindronde.

Zweden debuteerde op 27 mei 1934 op het WK middels een 3-2 overwinning op Argentinië. Vier dagen later verloor men de kwartfinalewedstrijd tegen Duitsland met 1-2. In 1938 mocht men de eerste ronde overslaan door het terugtrekken van Oostenrijk, dat inmiddels was geannexeerd door nazi-Duitsland. Cuba verslaan bleek vervolgens een koud kunstje (8-0). Hongarije (1-5) en Brazilië (2-4) wisten in de halve finale en troostfinale Zweeds eremetaal te dwarsbomen, ondanks een voorsprong in beide wedstrijden.

Eremetaal op WK

Het eerste naoorlogse WK vond plaats in 1950. Zweden won de eerste groepsfase ten koste van Italië (3-2) en Paraguay (2-2), maar ondervond in de tweede groepsronde veel meer tegenstand. Vooral de wedstrijd tegen gastheer in het iconische Maracaña zette de manschappen uit Scandinavië met beide benen op de grond: 7-1. Ook Uruguay bleek vervolgens te sterk (2-3), maar de 3-1 zege op Spanje volstond vervolgens alsnog voor een fraaie derde plaats. Karl-Erik Palmér en Stig Sundqvist maakten in de troostfinale hun derde WK-treffer.

Zweden plaatste zich niet voor het WK van 1954. In aanloop naar deze eindronde besloot men alleen profvoetballers uit eigen land te selecteren, maar dat kwam de ploeg duidelijk niet ter sprake. Voor het wereldkampioenschap van 1958 besloot men dan ook profs uit het buitenland op te roepen. Deze koerswijziging bleek wel succesvol. Ten koste van Frankrijk (5-2) bereikte de Zweedse formatie de WK-finale in eigen land. Het Brazilië van sterspeler Pelé stond ultiem succes in de weg: 2-5.

In de WK-finale van 1958 maakte Nils Liedholm al in de vierde minuut de openingstreffer. Samen met Gunnar Gren en Gunnar Nordahl vormde hij het befaamde Gre-No-Li. Dit voetbaltrio schitterde niet alleen in het geel-blauw van Zweden, maar liet zich eveneens gelden bij de Italiaanse topclub AC Milan. Van dit drietal speelde alleen Nordahl nooit op het WK-toneel, aangezien zijn interlandcarrière al in 1948 strandde. In dat jaar won hij de Olympische Spelen met de Zweedse ploeg (3-1 tegen Joegoslavië).

Nieuwe generatie stelt teleur

Liedholm en Nordahl beëindigden hun interlandcarrière in 1958. Zonder de stervoetballers daalde het niveau aanzienlijk. Zweden schreef zich niet eens in voor het allereerste EK in 1960. Men probeerde vervolgens wel een nieuw WK-ticket binnen te slepen, maar een beslissingswedstrijd tegen Zwitserland pakte nadelig uit: 1-2. Blågult schreef zich wel in voor de tweede EK-kwalificatiecyclus, maar in de finaleronde moest men over twee duels buigen voor de Sovjet-Unie (1-1 thuis, 3-1 uit).

De hegemonie van Zweden bleef duidelijk achter na de jaren vijftig. Het nationale team wist ook het WK van 1966 en het EK van 1968 niet te bereiken. Pas in 1970 mocht men eindelijk weer deelnemen aan een eindtoernooi. Op het WK in Mexico zegevierde de geel-blauwe brigade tegen Uruguay (1-0), maar dat resultaat volstond al niet meer. In de eerste groepswedstrijden behaalde men namelijk maar één punt (1-1 tegen Israël). Doelsaldo gaf uiteindelijk de doorslag in Uruguayaans voordeel.

Zweden wist in 1974 de eerste groepsfase wel te overleven. In de tweede groepsronde werden de tickets voor de finale en de troostfinale verdeeld, maar de Scandinaviërs schoten tekort tegen West-Duitsland (2-4) en Polen (0-1). Wel sloot het team de campagne af met een verdienstelijke 2-1 overwinning op Joegoslavië. Vier jaar later sneuvelde men daarentegen weer in de groepsfase, ondanks een hoopgevende start tegen Brazilië (1-1). Oostenrijk en Spanje zegevierden in de overige groepswedstrijden met 0-1.

Fraaie wederopstanding

De jaren tachtig verliepen dramatisch voor Zweden, dat geen enkele van de vijf eindtoernooien wist te bereiken. De strijd om een ticket voor het WK van 1990 leverde wéér een teleurstelling op, maar in de volgende jaren maakte de ploeg een fraaie wederopstanding door. In de groepsfase wist men zelfs de latere winnaar Denemarken voor te blijven door het onderonsje met 1-0 te winnen. De halve finale bleek vervolgens het eindstation door toedoen van Duitsland (2-3).

Zweden eindigde in de groepsfase van het WK van 1994 als tweede achter Brazilië. Ten koste van Saudi-Arabië (2-1) en Roemenië (na strafschoppen) wist het Scandinavische land zelfs door te stoten naar de halve finale. In de halve finale maakte men weinig kans tegen Brazilië, mede door de rode kaart van Jonas Thern. De schade bleef niettemin beperkt tot 0-1 dankzij een treffer van Romário. De Zweedse formatie wist de troostfinale vervolgens met 4-0 te winnen van Bulgarije, mede dankzij een doelpunt van Henrik Larsson.

Aan het einde van de jaren negentig mochten de Zweedse internationals hun land niet vertegenwoordigen op een eindtoernooi. Men eindigde in de kwalificatietoernooien achter respectievelijk Zwitserland, Turkije (EK 1996), Oostenrijk en Schotland (WK 1998). De EK-rentree in 2000 bracht evenmin het gewenste succes. In een groep met België, Italië en Turkije werd alleen tegen het laatstgenoemde team een resultaat behaald (0-0).

De Ibrahimovic-jaren

Op 31 januari 2001 oefende Zweden in eigen land tegen Faeröer (0-0). Bondscoach Lars Lagerbäck koos niet voor zijn allersterkste team, maar liet wel een supertalent debuteren: Zlatan Ibrahimovic. De spits verruilde Malmö FF later dat jaar voor eredivisionist Ajax. Zijn overstap naar Amsterdam luidde een topcarrière in. Ibrahimovic droeg vervolgens ook de shirts van clubs als AC Milan, Internazionale, Juventus, FC Barcelona, Manchester United en Paris Saint-Germain.

Ibrahimovic groeide met 62 doelpunten in 122 wedstrijden uit tot topscorer aller tijden van Zweden. De superster was tijdens zijn interlandloopbaan actief op twee WK’s (2002 en 2006) en vier EK’s (2004, 2008, 2012 en 2016). Zijn team wist in die periode maar één keer verder te reiken dan de achtste finale. In 2004 had Blågult zelfs uitzicht op de halve finale, maar een strafschoppenserie tegen Nederland bleek fataal. Verdediger Olaf Mellberg groeide uit tot schlemiel: doelman Edwin van der Sar pareerde zijn inzet.

Naast Ibrahimovic speelden veel meer spelers met een Eredivisie-achtergrond in die periode voor Zweden. Spelers als Henrik Larsson en Johan Elmander voetbalden voor Feyenoord, waar Ola Toivonen en Marcus Allbäck schitterden voor respectievelijk PSV en sc Heerenveen. Ibrahimovic groeide desalniettemin uit tot het grootste fenomeen. In 2016 zwaaide de spits af bij de nationale ploeg, maar zowel in 2021 als 2023 maakte hij nog een comeback.

Achtklapper krijgt Advocaat stil

Zonder Ibrahimovic begon Zweden in 2016 aan de kwalificatiefase voor het WK van 2018. Op 7 oktober 2017 boekte de formatie van bondscoach Janne Andersson een imposante overwinning op Luxemburg: 8-0. Marcus Berg (ex-FC Groningen en PSV) maakte vier doelpunten. De Scandinaviërs sloten de kwalificatie af met negentien punten en een voortreffelijk doelsaldo, waardoor men het Nederlands elftal achter zich wist te houden. Eerder gaf Dick Advocaat, de bondscoach van Oranje, nog aan dat de Zweden absoluut niet met 8-0 zouden winnen van Luxemburg.

Het Zweedse team overleefde op het WK van 2018 zowel de groepsfase (nummer één) en de achtste finale (1-0 tegen Zwitserland). In de kwartfinale moest men buigen voor Engeland: 0-2. In 2021 mocht het team zich ook meten op het EK, maar dat avontuur sneuvelde al in de achtste finale tegen Oekraïne. Artem Dovbyk maakte in de blessuretijd van de verlenging het winnende doelpunt: 1-2. Met vier doelpunten eindigde Emil Forsberg op een gedeelde derde plaats van het topscorersklassement.

Sportief verval

Zweden eindigde in de kwalificatiefase voor het WK van 2022 als tweede achter Spanje. In de play-offs wist men vervolgens Tsjechië uit te schakelen (1-0), maar een trip naar Qatar bleef uit door toedoen van Polen (2-0). De daaropvolgende EK-kwalificatie ging van start met een harde thuisnederlaag tegen België: 0-3. Velen hadden de groepswinst van de Rode Duivels wel verwacht, maar ook de tweede plaats ontglipte men. Oostenrijk ging er met dat ticket vandoor. De achterstand op een play-offplaats bedroeg maar liefst negen punten.

Zweden op eindtoernooien

Sinds de jaren dertig is Zweden actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Zweden versus Nederland

Het Nederlands elftal speelde vooralsnog 25 interlandwedstrijden tegen Zweden. De Oranje-elftallen wisten elf edities in eigen voordeel te beslissen, maar de Scandinavische weerstand bleek serieus. Acht wedstrijden vielen uit in Zweeds voordeel en nog eens zes wedstrijden eindigden onbeslist. Zelfs het doelsaldo valt uit in het voordeel van Blågult: 47 om 48.

De eerste officiële wedstrijd tussen Nederland en Zweden vond plaats in oktober 1908. Op de Olympische Zomerspelen zegevierden de oranjehemden met 2-0. Vijf van de eerste zes onderonsjes eindigden in Nederlands voordeel, maar de Scandinaviërs boekten de grootste overwinningen. Zowel in juni 1929 (6-2) als mei 1954 (6-1) deelde de Zweedse formatie een ferme tik uit.

Nederland en Zweden troffen elkaar niet alleen op de Olympische Spelen. Ook op het WK van 1974 en het EK van 2004 vonden er krachtmetingen plaats. Beide wedstrijden eindigden in 0-0, maar Oranje wist die laatste editie alsnog naar zich toe te trekken vanaf de penaltystip. De vooralsnog laatste ontmoeting dateert van 10 oktober 2017. Arjen Robben loodste de thuisploeg naar een 2-0 zege, maar dat volstond niet om de opponent van de tweede plaats in de WK-kwalificatie af te houden.

Veelgestelde vragen over het Zweedse voetbalteam

Laatste update: 12 november 2024