Het laatste nieuws over Rusland

Het nationale voetbalteam van Rusland is actief onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De ploeg staat bekend onder de bijnaam Sbornaya.

• Het Russische nationale team is onderdeel van de RFS
• Door de inval in Oekraïne is het land momenteel uitgesloten van competitief voetbal
• Het land maakte eerder deel uit van de Sovjet-Unie
• Rusland was vier keer actief op een WK en zes keer op een EK
• Guus Hiddink was bondscoach van het land

Het nationale voetbalteam van Rusland

De Russische voetbalploeg maakt deel uit van de Rossijski Foetbolnyj Sojoez (RFS). In 1912 werd de voetbalbond opgericht. Op 30 juni 1912 speelde het nationale team de eerste wedstrijd uit de geschiedenis op de Olympische Spelen tegen Finland, dat met 1-2 aan het langste eind trok. De Russen mochten daardoor deelnemen aan het troosttoernooi, maar daarin leed men de grootste nederlaag ooit: 0-16 voor Duitsland. Gottfried Fuchs scoorde maar liefst tien keer.

Door de Eerste Wereldoorlog werden meerdere interlandwedstrijden van Rusland geschrapt. In 1922 ontstond de Sovjet-Unie, waardoor ook de nationale ploeg verdween. De communistische staat kon daardoor ook putten uit spelers uit bijvoorbeeld Armenië, Georgië, Moldavië, Oekraïne en Wit-Rusland. Uiteindelijk bestond de Sovjet-Unie zo’n zeventig jaar (tot 1991).

De Sovjet-Unie

In 1958 speelde de Sovjet-Unie voor het eerst op een grote eindronde. Op het WK in 1958 bereikte men meteen de kwartfinale, maar Zweden dwarsboomde groter succes (0-2). Twee jaar later organiseerde Frankrijk het eerste EK. De UEFA koos voor een minimaal deelnemersveld met welgeteld vier landen: gastheer Frankrijk, Joegoslavië, Tsjecho-Slowakije én de Sovjet-Unie. Het voormalige Rusland en omstreken had daardoor voldoende aan twee overwinningen om de allereerste Europese kampioen ooit te worden.

De EK-winst van 1960 bleef het absolute hoogtepunt van de Sovjet-Unie. De communistische staat maakte ook in 1964, 1972 en 1988 kans op de Europese eindzege, maar verloor de finales van achtereenvolgens Spanje (1-2), West-Duitsland (0-3) en het Nederlands elftal (0-2). Vooral de wereldgoal van Marco van Basten staat bij veel voetbalfans in het geheugen gegrift. Tijdens welgeteld één EK-deelname werd de Sovjet-Unie voor de finale uitgeschakeld, maar dat leverde alsnog een vierde plaats op (1968).

Tussen 1958 en 1970 bereikte de Sovjet-Unie steevast de kwartfinale van het WK. In drie van de vier gevallen bleek dat ook het eindstation, maar in 1966 lukte het voor het eerst om de halve finale te bereiken. Een WK-finale bleef evenwel uit door toedoen van West-Duitsland (1-2). In de troostfinale ging men vervolgens met dezelfde cijfers ten onder tegen Portugal. De Sovjet-Unie noteerde in totaal zeven EK’s en evenveel WK-deelnames.

Een nieuw begin

In 1991 werd de Sovjet-Unie en daarmee het nationale team ontbonden. De Russische voetballers gingen aanvankelijk verder als Gemenebest van Onafhankelijke Staten, maar uiteindelijk ontstond een onafhankelijke staat. De eerste officiële interlandwedstrijd vond plaats op 16 augustus 1992. In Moskou wist men Mexico met 2-0 te verslaan dankzij doelpunten van Valeri Karpin (strafschop) en Dmitriy Popov.

Rusland plaatste zich voor het WK van 1994. Brazilië (0-2) en Zweden (1-3) zegevierden in de groepsfase, waardoor de 6-1 overwinning op Kameroen niet volstond. Oleg Salenko schreef in die wedstrijd wel geschiedenis door vijfmaal te scoren. Het EK van 1996 verliep evenmin succesvol, aangezien het team opnieuw in de groepsfase sneuvelde. Italië (0-2) en Duitsland (0-3) bleken elk te sterk, waar tegen Tsjechië een spectaculair 3-3 gelijkspel volgde.

Het WK van 1998 en het EK van 2000 ontglipte Rusland. Het team bereikte vervolgens wel de eindtoernooien van 2002 (WK) en 2004 (EK), maar in beide gevallen bleek de groepsfase het eindstation. Men zorgde wel voor bescheiden succesjes door Tunesië (2-0) en Griekenland (2-1) te verslaan. Na het mislopen van het WK 2006 zorgde de RFS-leiding voor een trendbreuk door een buitenlandse trainer aan te stellen. Guus Hiddink nam die primeur op zich.

Succes onder Hiddink

Hiddink loodste Rusland naar het EK van 2006. Spanje bleek in de eerste groepswedstrijd een maatje te groot (1-4), maar overwinningen op Griekenland (1-0) en Zweden (2-0) volstonden vervolgens voor de knock-outfase. De Russen werden uitgerekend gekoppeld aan het Nederlands elftal. Een bijzondere wedstrijd voor de bondscoach, die de Oranje-speelstijl met succes onschadelijk maakte: 3-1 na verlenging. Roman Pavlyuchenko, Dmitriy Torbinskiy en Andrey Arshavin troffen doel.

Op 26 juni 2008 mocht Rusland strijden voor een plek in de finale van het EK. In Wenen bleek de latere winnaar Spanje opnieuw veel te sterk voor de manschappen van Hiddink: 0-3. De Achterhoeker bleef vervolgens tot medio 2010 actief voor de Russische formatie, maar slaagde er niet in om een WK-ticket te bemachtigen. Later keerde hij nog wel terug naar het land door in dienst te treden van Anzhi Makhachkala.

Twee jaar Advocaat

De vierjarige periode onder Hiddink beviel Rusland wel. Om die reden besloot men de opvolger eveneens uit Nederland te halen: Dick Advocaat. De Hagenaar leidde het team naar het EK 2012 in Polen en Oekraïne, maar dat avontuur sneuvelde al in de groepsfase. Een 4-1 zege op Tsjechië (tweemaal Alan Dzagoev) volstond niet voor de tegenvallende resultaten tegen Polen (1-1) en Griekenland (0-1). Advocaat vertrok al na één cyclus door in te gaan op een aanbieding van PSV.

Na twee Nederlandse bondscoaches besloot de Russische voetbalbond in de zomer van 2012 in zee te gaan met een Italiaanse trainer. Fabio Capello kreeg de kans om succes tot stand te brengen op het WK van 2014, maar in Brazilië behaalde men welgeteld twee punten in een groep met Algerije, België en Zuid-Korea. Leonid Slutsky nam het stokje na drie jaar over. De latere hoofdtrainer van Vitesse behaalde op het EK van 2016 welgeteld één punt (1-1 tegen Engeland).

WK in eigen land

In december 2010 werd de WK-organisatie van 2018 toegewezen aan Rusland. Het nationale team was daardoor automatisch geplaatst voor dit wereldkampioenschap. In aanloop naar deze eindronde werd Slutsky vervangen door Stanislav Cherchesov, wiens team een vliegende start beleefde ten koste van Saudi-Arabië (5-0) en Egypte (3-1). De 0-3 nederlaag tegen Uruguay ging vervolgens wel ten koste van de groepswinst.

Rusland bleef in de achtste finale verrassend overeind tegen Rusland. In de strafschoppenserie trok het thuisland zelfs de winst naar zich toe. Het team van Cherchesov wist vervolgens ook Kroatië uit te dagen (2-2 na verlenging), maar ditmaal bleek de strafschoppenserie juist fataal. Missers van Fedor Smolov (ex-Feyenoord) en Mário Fernandes beëindigden de Russische WK-droom.

In 2021 werden de EK-speelsteden over heel Europa verspreid. Namens Rusland mocht Sint-Petersburg een aantal wedstrijden huisvesten. Dat leek in het voordeel van de Russen, maar het avontuur sneuvelde desondanks al in de groepsfase. Een zege op Finland (1-0) bleek niets waard door de nederlagen tegen België (0-3) en Denemarken (1-4). De halve finale van 2008 onder Hiddink bleef de beste EK-prestatie sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.

De oorlog met Oekraïne

In februari 2022 besloot Rusland onder aanvoering van president Vladimir Poetin buurland Oekraïne binnen te vallen. Deze bloederige actie zorgde voor grote commotie in Europa en de wereld. Dat had grote sportieve gevolgen voor de agressor, aangezien de nationale ploeg werd uitgesloten van deelname aan EK’s en WK’s. De Russen plaatsten zich nog wel voor de play-offs voor het WK van 2022, maar mocht daarin niet meer aantreden van de FIFA.

Rusland op eindtoernooien

Sinds de jaren negentig is Rusland actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

EK’s

WK’s

Rusland versus Nederland

Op 7 februari 2007 stonden Nederland en Rusland voor het eerst tegenover elkaar. In een vriendschappelijke wedstrijd wonnen de manschappen van Marco van Basten eenvoudig van Guus Hiddink en consorten: 4-1. Ruim een jaar later stonden beide teams wederom tegenover elkaar. Op het EK van 2008 wisten de Russen sportieve revanche te nemen door na verlenging met 3-1 te winnen. Met name Andrey Arshavin bleek een ware plaag voor de Oranje-defensie.

Op 20 augustus 2008 troffen Rusland en Nederland elkaar opnieuw. Amper twee maanden na de EK-wedstrijd werd een 1-1 gelijkspel neergezet. Na drie onderlinge wedstrijden zijn de verhoudingen dan ook in evenwicht. Overigens mocht Oranje het in totaal zesmaal opnemen tegen de Sovjet-Unie (drie zeges, één gelijkspel en twee nederlagen). De EK-finale van 1988 is de meest prominente wedstrijd uit dat rijtje.

Veelgestelde vragen over het Russische voetbalteam

Laatste update: 12 november 2024