Het laatste nieuws over Jong Oranje

Jong Oranje is het Nederlandse voetbalteam voor spelers onder 21 jaar. Als peildatum voor de leeftijd geldt 1 januari van het jaar waarin de kwalificatiefase van het desbetreffende toernooi van start gaat.

• Jong Oranje maakt deel uit van de KNVB
• Het is het hoogste jeugdteam van Nederland
• In 2007 en 2008 werd het team Europees kampioen

Jong Oranje, de laatste stap naar het grote Oranje

In 1967 lanceerde de UEFA een nieuw toernooi voor talenten onder 23 jaar: de Europese Challenge Cup. Bulgarije en Oost-Duitsland (DDR) mochten dit evenement aftrappen. Het eerstgenoemde land won de eerste wedstrijd en mocht deze status vervolgens verdedigen tegen een uitgeloot land. In april 1968 was het de beurt aan Jong Oranje om de uitdaging aan te gaan, maar in Sofia kon men het niet bolwerken tegen de Bulgaren (3-1 nederlaag).

De UEFA besloot de leeftijdslimiet in 1977 van 23 jaar terug te brengen naar 21 jaar. In 1978 stond het allereerste EK op het programma, maar Jong Oranje deed niet mee aan de kwalificatiecyclus. Joegoslavië wist de allereerste editie te winnen door de leeftijdsgenoten van Oost-Duitsland over twee wedstrijden te verslaan (0-1 en 4-4). De Nederlandse talenten wisten in de eerste tien jaar geen rol van betekenis te spelen.

EK-debuut

Voor het jeugd-EK van 1988 werd Jong Oranje ingedeeld in een kwalificatiegroep met Bulgarije, Luxemburg en West-Duitsland. De Nederlanders wisten deze cyclus uitstekend te doorstaan met vijf overwinningen en slechts één nederlaag. Onder leiding van Nol de Ruiter wist men zich in de kwartfinale te ontdoen van Spanje (2-1 thuis, 0-1 uit), maar in de halve finale bleek Griekenland over twee duels een maatje te groot (5-0 uit, 2-0 thuis). Ed de Goey, Aron Winter, Rob Witschge en John van Loen behoorden in 1988 zoal tot de selectie.

In 1992 wist Jong Oranje de kwalificatiecyclus opnieuw winnend af te sluiten door Portugal voor te blijven. De Ruiter zag zijn team in de eerste kwartfinalewedstrijd een 2-1 zege boeken op Zweden. Robert Roest (strafschop) en Gaston Taument troffen doel, maar de gelijkmaker van Christer Fursth bleek een dure. Pascal Simpson besliste de return in Växjö voor ruim zevenduizend toeschouwers in Zweeds voordeel: 1-0. Op basis van de uitdoelpuntenregel mochten de Scandinaviërs door naar de halve finale.

Waar Zweden uiteindelijk de EK-finale verloor in 1992, daar mocht Jong Oranje dromen van deelname aan de Olympische Spelen. Men werd uitverkoren om in de play-offs aan te treden tegen Australië. Na tweemaal negentig minuten stond er een 2-2 stand op het scorebord. Arthur Numan zorgde in de verlenging voor de 2-1, maar Ned Zelic schoot de bezoekers langszij in Utrecht. De uitdoelpuntenregel pakte wederom in Nederlands voordeel uit. Met spelers als Frank de Boer, Phillip Cocu en Marc Overmars diende zich niettemin nieuw potentieel aan.

Succes blijft uit

Tijdens de jaren negentig en het begin van de 21ste eeuw bleef het Nederlandse voetbal grote namen voortbrengen. Jong Oranje wist zich desondanks niet te kwalificeren voor de EK’s van 1994, 1996, 2002 en 2004. Het team mocht zich wel meten op het toernooi van 2000 in Tsjechië, maar een vliegende start (2-1 zege op Kroatië) bleek niet toereikend voor het bereiken van de finale. Tsjechië (1-3) en Spanje (0-1) wisten de oranjehemden vroegtijdig naar huis te sturen.

Jong Oranje wist in 1998 wel een respectabel resultaat neergezet. In de kwalificatiefase wist men de leeftijdsgenoten van België, San Marino, Turkije en Wales onder zich te houden. Ook Roemenië ging vervolgens voor de bijl (2-1), maar het team van Hans Dorjee verloor de halve finale kansloos van Griekenland: 0-3. Fernando Ricksen kreeg in die wedstrijd al na vijf minuten de rode kaart voorgeschoteld. Ruud van Nistelrooij en Arnold Bruggink kregen zoal speeltijd in Boekarest. Laatstgenoemde speelde een recordaantal duels voor Jong Oranje: 31.

Bruggink maakte in totaal vijftien doelpunten voor Jong Oranje. Samen met Roy Makaay ging hij jarenlang aan kop als topscorer aller tijden van de hoogste Nederlandse jeugdploeg. Klaas-Jan Huntelaar wist dat record echter aan diggelen te schieten door achttien keer toe te slaan in de periode 2002-2006. The Hunter debuteerde op 19 november 2002 in de burenruzie tegen Duitsland (4-1 nederlaag) in dit team. Arjen Robben redde in die wedstrijd de Nederlandse eer.

Succes onder Foppe de Haan

In 2004 nam Foppe de Haan na een langdurig dienstverband afscheid van sc Heerenveen. Onder zijn leiding transformeerde de Friese club van een eerstedivisionist tot een subtopper in de Eredivisie, met Champions League-voetbal (2000) als hoogtepunt. De gewaardeerde oefenmeester besloot zijn trainersloopbaan een vervolg te geven door Ruud Gullit op te volgen als bondscoach van Jong Oranje. Onder zijn leiding wist men het jeugd-EK van 2006 te bereiken door Slovenië over twee duels te verslaan (0-0 uit, 2-0 thuis).

Jong Oranje opende het jeugd-EK met een teleurstellend resultaat tegen Oekraïne (1-2). Ook Denemarken wist de formatie van De Haan vervolgens in bedwang te houden (1-1), maar een treffer van Daniël de Ridder tegen Italië (1-0) volstond alsnog voor de knock-outfase. In de halve finale maakte Nicky Hofs in de verlenging het winnende doelpunt tegen Frankrijk (3-2). Huntelaar besliste vervolgens de EK-finale met een dubbelslag tegen Oekraïne, waar Hofs de eindstand op 3-0 bepaalde.

In 2007 stond er opnieuw een jeugd-EK op het programma. Jong Oranje was als gastheer automatisch geplaatst voor deze eindronde. Het team van De Haan bleef ongeslagen in de groepswedstrijden tegen Israël (1-0), Portugal (2-1) en België (2-2). In de halve finale leek de titelverdediger te sneuvelen tegen Engeland, maar een late treffer van Maceo Rigters en een bloedstollende strafschoppenserie resulteerden alsnog in een nieuwe EK-finale. In Groningen wonnen de Nederlanders vervolgens met 4-1 van Servië. Otman Bakkal, Ryan Babel, Rigters en Luigi Bruins troffen doel.

Olympische Spelen

Jong Oranje kroonde zich niet alleen twee jaar op rij tot Europees kampioen, maar mocht in 2008 tevens deelnemen aan de Olympische Spelen. De Haan koos voor Kew Jaliens, Roy Makaay en Gerald Sibon als dispensatiespelers. Laatstgenoemde zorgde in de groepsfase voor cruciale doelpunten tegen de Verenigde Staten (2-2) en Japan (1-0). De overige groepswedstrijd eindigde in een 0-0 gelijkspel tegen Nigeria, maar vijf punten volstonden voor het bereiken van de knock-outfase.

In de kwartfinale van de Olympische Spelen trof Nederland de absolute topfavoriet: Argentinië. De Zuid-Amerikanen reisden met spelers als Sergio Agüero, Fernando Gago, Ezequiel Lavezzi, Ángel Di María, Javier Mascherano, Lionel Messi, Sergio Romero, Juan Roman Riquelme en Pablo Zabaleta af naar dit toernooi. In Shanghai zorgden Messi en Bakkal voor een gelijke stand na negentig minuten, maar Di María maakte in minuut 104 het verschil: 1-2. Argentinië kroonde zich later tot olympisch kampioen door Nigeria in de finale met 1-0 te verslaan.

Halve finale in Israël

Een derde opeenvolgende EK-titel bleef uit voor Jong Oranje. Het team wist zich niet te kwalificeren voor de eindronde van 2009, waardoor De Haan besloot om afscheid te nemen. Cor Pot werd door de KNVB geïnstalleerd als diens opvolger. Onder zijn hoede greep het talententeam eveneens naast het EK van 2011, maar in 2013 was men er wel weer bij. In Israël eindigde men achter Spanje en boven Duitsland in de groepsfase. Fabio Borini besliste de halve finale in het voordeel van Italië: 0-1.

Na 2013 greep Jong Oranje naast drie opeenvolgende EK’s (2015, 2017 en 2019). In die jaren stond het team onder leiding van Albert Stuivenberg, Adrie Koster, Fred Grim en Art Langeler. Laatstgenoemde nam in 2018 voortijdig door als directeur voetbalontwikkeling aan de slag te gaan binnen de KNVB. Voormalig FC Groningen en Willem II-trainer Erwin van de Looi nam het stokje over.

Net geen EK-finalist

De aanstelling van Van de Looi kon niet op ieders begrip rekenen, maar Jong Oranje presteerde uitstekend onder diens leiding. In een groep met Cyprus, Gibraltar, Noorwegen, Portugal en Wit-Rusland zette het team een nagenoeg foutloze reeks neer met negen overwinningen en één nederlaag. Vooral het doelsaldo sprak boekdelen: 29-9. Spelers als Ryan Gravenberch, Teun Koopmeiners, Calvin Stengs, Dani de Wit, Myron Boadu en Cody Gakpo hadden een aandeel in dat succes.

Jong Oranje begon het jeugd-EK in 2021 stroef met gelijke spelen tegen Roemenië (1-1, doelpunt Perr Schuurs) en Duitsland (1-1, doelpunt Justin Kluivert). Tegen Hongarije ging het opnieuw moeizaam, totdat De Wit in de 42ste minuut de score opende. Boadu, Gakpo, Sven Botman en Brian Brobbey zorgden vervolgens voor een 6-1 eindstand. Boadu besliste vervolgens de kwartfinalewedstrijd tegen Frankrijk met twee doelpunten (2-1), maar Florian Wirtz zorgde in de halve finale voor een Duitse triomf: 1-2. Schuurs scoorde nog wel tegen.

In de kwalificatie voor het jeugd-EK van 2023 bleef Jong Oranje ongeslagen (acht overwinningen en twee gelijke spelen) in een groep met Bulgarije, Gibraltar, Moldavië, Wales en Zwitserland. Uit bij Gibraltar zette men de hoogste score neer: 0-7. Scoren bleek daarentegen een probleem op Georgische bodem. Van de Looi wist zijn elftal niet langs België (0-0), Portugal (1-1) en Georgië (1-1) te loodsen. Uitschakeling was dan ook een feit. Brian en Kenneth Taylor maakten de enige Nederlandse doelpunten tijdens deze eindronde.

Foutloze EK-kwalificatie

Na het jeugd-EK van 2023 maakte Van de Looi plaats voor Michael Reiziger. De oud-international van het Nederlands elftal kreeg weer schwung in het hoogste jeugdteam. In een kwalificatiegroep met Georgië, Gibraltar, Moldavië, Noord-Macedonië en Zweden zette men de beste kwalificatiereeks ooit neer: tien overwinningen. Ook het doelsaldo sprak boekdelen: 32-3. Met de foutloze kwalificatie schaarden de Oranje-talenten zich in een tamelijk select gezelschap.

Jong Oranje op eindtoernooien

Jong Oranje is sinds 1978 actief in de kwalificatiefase voor het EK voor spelers onder 21 jaar. In de onderstaande tabel treft u een overzicht.

Laatste update: 19 november 2024