Timmermans vecht voor kans in Ierland: “Veel dingen die fans niet weten”

Voor Nederlandse voetballers ligt een stap naar Ierland niet voor de hand. Thijs Timmermans kwam er via ADO Den Haag, FC Dordrecht, Polen en Cyprus toch terecht. De middenvelder geniet van het voetbal en het leven in Dublin, maar het steekt hem dat hij niet genoeg speelt bij St. Patrick’s Athletic. “Die kliffen zijn mooi, maar ik kom hier om te voetballen”, vertelt hij aan SoccerNews.nl.

Het clichébeeld dat ik heb van Iers voetbal bestaat uit regenachtige velden, onverstaanbare trainers en lange halen snel thuis. Klopt dat een beetje?
“Daar zit een kern van waarheid in. Het is nog steeds die ouderwetse sfeer, maar het niveau is wel omhoog gegaan de laatste jaren. Ierland is altijd het ondergeschoven kindje geweest in vergelijking met Schotland en Engeland, maar sinds de Brexit blijven goede Ierse spelers langer in hun eigen land. Veel ploegen proberen te voetballen, maar eerlijk gezegd is het nog veel lange hengsten naar voren en jagen op de tweede bal. Dat krijg je er toch niet helemaal uit.”

En de onverstaanbare trainers? Of heb je daar geen last van?
“Toen ik hier vorig jaar kwam, moest ik goed mijn best doen om het Engels te begrijpen. Als teamgenoten uit Noord-Ierland, Liverpool en Edinburgh met elkaar praatten, verstond ik er helemaal niets van. Zeker omdat ik hiervoor op Cyprus speelde, waar iedereen wat simpeler Engels sprak. Sommige grappen in de kleedkamer gingen daarom in het begin langs me heen, maar inmiddels kan ik ook de snelle geintjes volgen.”

Ieren lijken mij goede gasten om mee in een team te zitten.
“Ik kan de mensen hier zeker waarderen. Ieren zijn rauw en puur, heel normaal eigenlijk. Over het algemeen zijn ze nog nuchterder dan Nederlanders. Ze nemen verantwoordelijkheid en zijn niet bang om te zeggen wat er slecht ging, maar ze hebben ook humor en nemen zichzelf niet te serieus. Dat merk ik ook bij de supporters. Ik krijg wel eens video’s toegestuurd van fans die in de kroeg mijn naam aan het zingen zijn. De volgende dag verontschuldigen ze zich, omdat ze dronken waren, haha. Dat heb ik bij andere clubs nog niet meegemaakt.”

Heb je al wat van het land gezien? De mooie natuur?
“Ja, zeker. Na afloop van vorig seizoen heb ik met mijn vriendin de bekendste bezienswaardigheden bezocht. De beroemde kliffen, zoals de Cliffs of Moher, de Wicklow Mountains en veel plekken in Dublin zelf, waar we wonen. Ook echt een gezellige stad met veel pubs en restaurants. Het is een mooie bijkomstigheid dat ik als voetballer verschillende landen kan ontdekken. Ik dacht altijd dat ik geen avontuurlijk type was, maar daar ben ik op terug gekomen.”

Ook een beetje noodgedwongen toch? Om een plek in het voetbal te kunnen vinden.
“Ja, dat klopt. Ik ben misschien te vroeg weggegaan uit Nederland, maar dat is achteraf praten. Ik deed het op mijn negentiende goed bij FC Dordrecht, speelde 27 wedstrijden en had een doorlopend contract. Maar er kwamen huurspelers van Feyenoord en ik zou teruggezet worden naar het tweede elftal. Daar had ik geen zin in, dus ben ik naar Polen vertrokken. Ik ben daar een betere speler geworden, maar qua carrière-opbouw had ik beter even op mijn tanden kunnen bijten. Vrienden en teamgenoten zeiden dat ik op mijn kans bij Dordrecht moest wachten, maar ik zag het niet zitten om bij het tweede te trainen en op de bank te zitten bij het eerste.”

In Ierland heb je op dit moment ook geen basisplek. Kun je dat geduld nu wel opbrengen?
“Dat is een goede vraag. Ik ben inmiddels iets ouder, dus ik heb meer rust, maar ik wil wel altijd spelen. Dat heb ik de trainer ook aangegeven. Die kliffen zijn mooi, maar ik kom hier om te voetballen. Ik ben hier niet op vakantie. Ik wil veel minuten maken en belangrijk zijn voor het team. Vorig seizoen was ik lekker bezig, maar de trainer werd begin dit seizoen vervangen. De nieuwe trainer geeft de voorkeur aan andere middenvelders. Dan zit je in het buitenland en speel je ineens minder. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, zoals veel mensen denken.”

Vertel?
“Ik had het er laatst over met de buitenlandse jongens hier. Over hoe clubs met spelers omgaan. Ze kijken beelden van wedstrijden, halen je naar een ander land en laten je vervolgens aan je lot over. Topclubs hebben mensen in dienst die spelers helpen om zich thuis te laten voelen, maar de spelers daaronder moeten het allemaal zelf doen. Zorg maar dat je het regelt en dat je presteert. Daar verbaas ik me over. Als je thuissituatie niet goed is en je niet lekker in je vel zit, is het moeilijker om te presteren, op welk niveau dan ook. Wat dat betreft is het voetbal hard en conservatief.”

Heb je daar zelf last van gehad?
“Persoonlijk niet. Ik maak er altijd het beste van, probeer vrienden te maken en ga op ontdekkingstocht, maar niet iedereen is zo. In Polen had ik een Spaanse ploeggenoot die zich niet aan kon passen. Niemand praatte Engels en hij viel buiten de groep. Ik probeerde met wat Poolse woorden contact te maken met de andere jongens in het team. Later bleek dat sommigen toch redelijk Engels konden, maar toen was die Spanjaard al vertrokken. Het lijkt allemaal mooi om ergens in het buitenland te voetballen, maar mensen beseffen niet wat er allemaal bij komt kijken. Ik klaag er niet over hoor, maar het is wel de realiteit. Er zijn veel dingen die de gemiddelde voetbalfan niet weet.”

Als je niet bij de grote clubs zit, kan het lastig zijn om een goede carrière op te bouwen in het voetbal.
“Inderdaad. De echte topspelers hebben het goed, maar dat is een paar procent. Daaronder zitten heel veel spelers die vergelijkbare kwaliteiten hebben en vechten voor dezelfde plekken. Er zijn meer spelers dan contracten, dus er valt altijd iemand buiten de boot. Ik ken hele goede spelers die geen club krijgen en ik ken mindere spelers die een fantastische carrière opbouwen. Je hebt geen enkele garantie. Je moet geluk hebben, goede contacten opbouwen en de kans krijgen om te spelen. Soms wordt je gedwongen om snel keuzes te maken, omdat je niet een jaar zonder club wilt zitten. Dan kom je helemaal niet meer aan de bak.”

Jouw contract loopt in november af. Weet je al of je gaat verlengen?
“De club heeft me een aanbieding gedaan, maar ik ben er nog niet over uit. Als ik niet meer ga spelen, is het beter om verder te kijken.”

Waar zou je dan heen willen?
“Avontuur hoef ik niet meer te zoeken, dat heb ik de afgelopen jaren genoeg gehad. Een club in Scandinavië zou hetzelfde zijn als wat ik al gedaan heb; voetballen op een prima niveau, maar niet voor een bedrag dat je leven verandert. Er zijn wat clubs uit Nederland die geïnformeerd hebben, maar in de Keuken Kampioen Divisie zijn er weinig clubs die goed betalen. Ik verdiende op het tweede niveau van Polen al twee keer zoveel als bij Dordrecht. Azië trekt me eerlijk gezegd wel. Ik heb daar al wat contacten opgedaan. Zij zoeken vaak oudere jongens met een goed CV, maar via de juiste mensen kan ik er mogelijk tussenkomen. Vietnam, Thailand, Maleisië, dat zijn mooie landen om te wonen, maar ook om te voetballen en carrière te maken. Dat is waar ik naar kijk. Aan het eind van de dag is het mijn werk.”