Nederlandse amateurvoetballer wordt international op Bonaire: “Droom die uitkomt”

Felix Verhaar zei in april zijn baan in Nederland vaarwel, vertrok bij amateurclub V.O.C. en ging werken en voetballen op Bonaire. Niet wetende dat hij enkele maanden later opgeroepen zou worden voor de nationale ploeg van het Nederlandse eiland. De Rotterdammer had zijn voetbaldromen al opgegeven, maar in het Caribisch gebied kan hij ze alsnog waarmaken. “Het wordt een fantastisch avontuur.”

Interview met Felix Verhaar over voetballen op Bonaire

Het kan zomaar gebeuren dat Felix Verhaar (31) tijdens een ritje over Bonaire wordt nageroepen op straat. “Hey topscorer!”, roepen ze dan. Vanwege zijn doelpunten voor Real Rincón is de spits in korte tijd een bekend gezicht geworden op het eiland. “Je speelt natuurlijk tegen veel teams en komt veel mensen tegen. Ik was topscorer in onze poule en op zo’n klein eiland gaat zoiets snel rond. Ik word makkelijk herkend omdat ik in een opvallende auto rijd. Ik heb een groene Subaru Forester uit 1998 gekocht. Daar is er maar één van op het eiland, dus inmiddels weet iedereen dat ik daarin rijd. Ik kreeg een keer pech onderweg naar de training, waardoor ik te laat kwam. Toen ik het veld opkwam, wist de trainer al wat er gebeurd was omdat iemand mijn auto had zien staan. Ik ben opgegroeid in de stad, maar zo’n dorpssfeertje waarin iedereen elkaar kent heeft ook zijn charmes.”

Geboren en getogen in Rotterdam zag zijn leven er overzichtelijk uit. Verhaar werkte als inkoper bij de Gemeente Rotterdam en voetbalde bij V.O.C. in de Hoofdklasse samen met zijn broers Wessel en Thomas Verhaar, oud-prof van Sparta en Excelsior. Toch stond hij na een eerdere positieve ervaring in Amerika bij de Houston Dutch Lions wel open voor een nieuw avontuur. Een vacature in het Caribisch gebied bood hem die kans. “Ik was er nog nooit geweest, dus ik had eigenlijk geen idee waar ik heenging. Ik kende alleen de verhalen van mensen die naar Curaçao zijn geweest over de stranden, de zon en het relaxte leven. Dat klonk mij als muziek in de oren.”

Verhaar pakte zijn koffers en vertrok naar Bonaire. Nog voordat hij in het vliegtuig stapte, had hij via zijn trainer bij V.O.C. al een club gevonden op het eiland. Hij was welkom om bij Real Rincón aan te sluiten, dat de laatste vijf jaar kampioen werd. “Ik kon de eerste week gelijk meetrainen en werd met open armen ontvangen. Bonaire is een warm land, de mensen zijn lief en er is weinig stress. Ze vinden alles goed en gunnen je het beste.”

Papiaments

Na een paar weken meetrainen begon Real Rincón aan de Bonaire Day Cup, die in de zomerstop wordt gespeeld. Verhaar mocht meteen ervaren hoe het is om in de Cariben te voetballen. “Erg warm”, lacht hij. “We spelen in de avond, maar dan is het nog steeds hartstikke heet. Ik was na twintig minuten helemaal kapot. Inmiddels ben ik eraan gewend. Qua niveau is het goed te doen. We zijn een amateurclub, maar het wordt serieus beleefd. Er komen veel mensen kijken bij de wedstrijden en als we kampioen worden, wordt er een groot feest gehouden. Dat wil ik graag meemaken.”

Het voetbal maakt zijn avontuur op Bonaire nog mooier. Verhaar voelt zich honderd procent onderdeel van de ploeg, ook al spreekt hij nog geen Papiaments. “De meeste jongens spreken wel Nederlands, maar normaal gesproken praten ze in Papiaments. Er zijn veel dingen die ik niet meekrijg, maar je bouwt toch een band met elkaar op. Ze houden ook rekening met me. Bij het rekken en strekken tellen we bijvoorbeeld hardop mee met de oefeningen, maar dat gaat in het Papiaments. Toen ik net aankwam, kon ik nog niet meedoen. De aanvoerder zag dat en schakelde over naar Nederlands. Het tempo ging me alleen te snel, dus ik zat er telkens naast, maar het was een mooi gebaar. Inmiddels kan ik tot tien tellen in het Papiaments en doe ik gewoon mee.”

Scoren tegen de bondscoach

Na vier maanden op Bonaire kan Verhaar zeggen dat zijn verwachtingen zijn uitgekomen. Met één ding had hij echter geen rekening gehouden: door zijn Nederlandse paspoort kan hij voor de nationale ploeg van Bonaire spelen. Daar was hij geen moment mee bezig, totdat het een serieuze optie werd. “Ik speelde gewoon mijn wedstrijden. Ik stond er blanco in en wist amper tegen wie we precies speelden. De eerste paar wedstrijden scoorde ik en daarna zei een trainer van de tegenpartij: ‘Vandaag niet scoren, he.’ We versloegen ze met 9-2 en ik scoorde drie keer. Die trainer, Rilove Janga, werd vlak daarna de bondscoach. Ik stond door die goals op zijn radar.”

Begin juli kreeg Verhaar via WhatsApp het bericht dat hij zich mocht melden bij de nationale voetbalbond. “Het was allemaal in het Papiaments, dus ik kon er niet veel uithalen. Ik kon ook de plek niet vinden, dus ik kwam te laat. Toen heb ik een uur naar Papiaments staan luisteren. Aan het eind vroeg de bondscoach of ik het verstaan had en gaf hij me een korte samenvatting van het verhaal. Ik was één van de 38 spelers die was opgeroepen voor de voorbereidingen op de Nations League. De selectie moest nog teruggebracht worden naar 23 spelers. Vorige week heb ik gehoord dat ik bij de definitieve selectie zit.”

Interlanddroom

En zo is het mogelijk dat de geboren Rotterdammer volgende maand zijn eerste interland voor Bonaire speelt. Op 11 september speelt de nationale ploeg tegen Saint-Martin, het Franse deel van Sint-Maarten, en Verhaar is erbij. “We spelen op Saint Kitts en Nevis, een ander eiland in de Cariben. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het wordt een fantastisch avontuur. Het zou een eer zijn om Bonaire te mogen vertegenwoordigen. Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal gaat zijn. We zitten met drie landen in een poule en de winnaar mag meedoen in de voorrondes van de Gold Cup. Dat is nog ver weg. Ik hoop eerst mijn debuut te maken. Daarmee zou een droom uitkomen.”

In de C’tjes van VOC gaf Verhaar zijn droom om international te worden op. “Ik zou nooit prof worden, dus ook geen international. Ik heb wel op het hoogste niveau zaalvoetbal gespeeld, dus stiekem heb ik er een klein beetje van kunnen dromen, maar nu komt het echt dichtbij. Ik had dit totaal niet aan zien komen toen ik hierheen ging. Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Het zou gruwelijk mooi zijn. Als we dan ook nog kampioen worden met Rincón, komen alle dromen die ik niet meer mogelijk achtte hier alsnog uit.”

De komende tijd zal Verhaar zich nog regelmatig in zijn arm knijpen. Zijn plan is om in ieder geval tot april op Bonaire te blijven, maar hij bekijkt het met de dag. “Ik ben niet zo’n planner. Als ik het naar mijn zin heb, sluit ik een langer verblijf niet uit. Ik heb niets te verliezen. Ik ga door met werken, mijn Papiaments verbeteren en mijn best doen op het veld. Maar vooral lekker genieten.”