Verering clubheld Dick Nanninga weerspiegeling van nieuwe Roda-succes

Hij had een bloemenzaak in Kerkrade. Naast zijn leven als kopper van leren kanonskogels. Dick Nanninga, jarenlang doelpuntenmachine van Roda JC. Held van de WK-finale in 1978 ook. Zijn oude club pakte afgelopen zondag na dramatische jaren heel knap een prijs met een periodetitel in de Keuken Kampioen Divisie. Wat zou de inmiddels overleden aanvaller trots daarop zijn geweest. En maar weer een sjekkie hebben gerold. In de kleedkamer, zoals hij dat vroeger deed. Of waar dan ook. Kon hem dat verrekken, als de drie punten maar in de knip waren.

Nieuwe technische mensen bij Roda JC hebben goed in de smiezen welke werkwijze tot resultaat kán leiden; nostalgie hoort daar ook bij

Alsof het zo moest zijn: zaterdagmiddag 30 september, daags voor het binnenhalen van het periodekampioenschap, drentelde Pierre Vermeulen rond in de achtertuin van een restaurant in het dorpje Vijlen. Gepakt door een vreselijke ziekte. Maar: zeker nog niet geveld. Daar stond de oud-international, voormalig linksbuiten van natuurlijk Roda en aangever van stormram Nanninga, maar ook van Feyenoord. Waarmee hij samen met Johan Cruijff ooit het landskampioenschap in de wacht sleepte.

Award met naam van een wereldspits

Net zoals de Limburger zich in het verleden de beste van de Franse competitie mocht noemen met het roemruchte Paris Saint-Germain. Vermeulen, chique gekleed in blauw gilet en bijkleurend overhemd, ging onder de najaarszon de Dick Nanninga Award uitreiken. Een beeldje van een, hoe kan het ook anders, koppende voetballer. Aan beste speler van het afgelopen seizoen in Kerkraadse dienst Sami Ouaissa, talent uit de eigen opleiding en deze voetbaljaargang zelfs verworden tot basisklant.

Een mooi initiatief van The Voice Of Kaalhei, een wekelijkse podcast van betrokken supporters van de Limburgse club. De ene clubheld die met een bokaal een andere grootheid van Roda JC op een bepaalde manier vereerde. Dick en Pierre, tandem in gouden voetbaltijden, kwamen zo toch weer heel eventjes samen. Het weeïge saamhorigheidsgevoel was een weerspiegeling van het huidige Roda-succes. Met op de achtergrond het idyllische plaatje van het groene en uitgestrekte Heuvelland. Romantiserend, was het ook een beetje.

Ontmoeting met Dirk

Dit moment was doordrenkt met nostalgie. Heel even terug naar de tijd dat Roda JC in de Eredivisie topclubs met knikkende knieën in het stof liet bijten met vaak oogstrelend voetbal. Ik ontmoette Dirk Nanninga, want zo heette hij eigenlijk, zelf één keer in levenden lijve. Toen de toren van Kerkrade én Argentinië al lang en breed met voetbalpensioen was, maar wél nog gewoon werkte als vertegenwoordiger bij een leverancier van sanitair.

De oude held van weleer zat, strak in het pak en inmiddels met een grijze haardos, in die hoedanigheid aan een tafeltje in de doe-het-zelf- annex keukenzaak van mijn vader en moeder. Nauwelijks honderd meter verwijderd van de plaats overigens waar hij ooit zelf bloemen in zijn winkel had verkocht. Ik, jongetje van pakweg tien jaar oud, kwam toevallig bij mijn pa binnenwippen. Ik zag Dick Nanninga meteen zitten. Een kolenschop heette mijn kinderhand welkom. Vriendelijke kijkers waren op mij gericht. Ik stamelde alleen maar ‘dag meneer’.

Ik wist, hoe jong ook, natuurlijk wie hij was. Groot qua mens en als sporter geweest, van op televisie kende ik hem van naam en verkregen faam. Zijn onverzettelijkheid en kopkracht waren van topniveau. Maar oud-spits in kwestie Nanninga zelf stelde zich daar, tussen de Kerkraadse reuk van gezaagd hout en gebruikte verf, zeer bescheiden op. Kapsones had de in Groningen geboren brok graniet nog nooit van gehoord.

WK-finale en een sjekkie

De man die ooit voor Oranje scoorde – met zijn hoofd, uiteraard – in een WK-finale in een kolkende voetbalarena van Buenos Aires en met zijn vele tientallen doelpunten de beste spits van Roda in de historie was geworden, glimlachte. En dronk tussendoor zijn bakje met pleur. Ach ja, hij had gewoon zijn best gedaan. Meer niet. “Roda was gewoon een mooie club”, klonk het met zachte stem. Ik luisterde ademloos, uit respect zei ik even niks.

Zichzelf op een voetstuk plaatsen, dát zou Nanninga nooit en te nimmer gedaan hebben. Maar toch, toch zag ik enige trots verschijnen op zijn gezicht. Door die illustere tijd van weleer. En terecht ook, natuurlijk. Mijn vaders ogen glommen ook, van bewondering voor het hoog bezoek. Plots greep Nanninga naar zijn binnenzak. En graaide daar een pakje shag uit. En begon meteen een peuk te rollen. Behendig gingen zijn vingers op en neer, een aansteker deed daarna de rest.

Bescheiden

Wat een doodgewone man met zulk een sterrenstatus is dit, speelde er toentertijd door mijn tienerhoofd. Dat maakte indruk. Ik moest aan dit bijzondere rendez vous terugdenken, afgelopen zondag even na twee uur ‘s middags. Flarden uit mijn jongste jeugd raasden door mijn geheugen. Precies op dat moment pakte Roda JC namelijk, voor het eerst in de geschiedenis, de eerste periodetitel in de Keuken Kampioen Divisie.

Na een tijd vol sportieve ellende met soms gekke charlatans aan het bewind in het Parkstad Limburg Stadion, uitzonderingen daargelaten, mochten de club en de grote supportersschare eindelijk weer eens blij zijn. Over het verrassend snel gekomen succes. De architecten van deze prestatie zijn algemeen directeur Jordens Peters, manager voetbalzaken Robbie Servais en hoofdtrainer Bas Sibum.

Teamproces

Ze verdienen een dikke pluim voor het geleverde werk tot op heden. Mannen die zelf met de spreekwoordelijke poten in de klei hebben gestaan, zich bescheiden gedragen, en nu hoofdverantwoordelijk zijn voor de Kerkraadse wederopstanding. Samen met de slim overal opgepikte spelers uiteraard. Scouten met een bepaalde gedachte. Het voetbaltechnische drietal hamert, ondanks de al vroeg verkregen promotiekans, iedere dag maar weer op normaal gedrag en keihard werken. Denken en doen in teamproces. Sámen dus.

Hunkering

Net zoals Dick Nanninga en Pierre Vermeulen dat vroeger deden. De een vooral met zijn hoofd, de ander met zijn linkervoetje. En daarna als geel-zwarte maten in de kleedkamer een sigaretje paffen, nadat pakweg Ajax, PSV of Feyenoord in de Eredivisie waren verslagen. History repeats dit seizoen voor Roda JC? In Kerkrade hunkeren ze er bijkans naar.

(Foto: Dennis van den Hoed).

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews.nl onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich onder meer op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga. Elke woensdag schrijft hij een opinie over allerhande gebeurtenissen in het Nederlandse of internationale voetbal. Thimister is al negentien jaar journalist. Tips? [email protected].