Van Dijk is terug aan de top: “Maar ik heb moeten wennen aan de nieuwe knie”

Virgil van Dijk eindigde op de tweede plaats bij de ballon d’or in 2019. Een tijd later kreeg hij een zware knieblessure. Van die blessure heeft hij een tijd moeten herstellen, maar de verdediger is dit seizoen weer helemaal terug. Na een teleurstellend seizoen bij Liverpool doet hij samen met de club weer mee in de top van de Premier League. “Het gaat goed, maar dat is ’t eigenlijk altijd gegaan.”

Van Dijk eerlijk over zijn knieblessure

Virgil van Dijk behaalt dit seizoen weer geweldige statistieken als verdediger in de Premier League. Net zoals in zijn beste jaren heeft dit seizoen nog niemand in de Engelse competitie de Nederlandse verdediger weten te passeren. De oude Van Dijk lijkt dus weer helemaal terug te zijn. In gesprek met Voetbal International geeft hij aan dat hij niet helemaal de oude is. “Maar ik heb moeten wennen aan de nieuwe knie, zo is het dan wel weer. Neem alleen al het buigen, of het strekken van die knie, de zogenoemde flexie. Alles hangt samen in dat gewricht. Wanneer de strekking van de knie niet helemaal goed is, kun je ’m ook niet buigen en daardoor niet sprinten.”

Na deze ervaring geeft Van Dijk aan dat een blessure rondom de knie echt niet meevalt. “Een zware blessure aan je knie is echt het ergste dat je kan meemaken, niet alleen fysiek, óók mentaal. Je bent er namelijk niet snel klaar mee. Testen kunnen na je revalidatie wel uitwijzen dat je fit bent, maar je hebt ook altijd te maken met je gevoel. Hoe vóél je je na een wedstrijd? Heb je een reactie? Zit er vocht in die knie? Daarmee ben je vooral bezig in de eerste maanden van je herstel.”

Aanvoerder van Liverpool

Door het vertrek van Jordan Henderson is Van Dijk sinds dit seizoen de eerste aanvoerder van Liverpool. Ondanks dat hij al aanvoerder is bij Oranje blijft het speciaal. “Het is een grote eer die band te dragen, maar daarmee draag je inderdaad ook wel echt extra verantwoordelijkheid met je mee. Neem de wedstrijden in de Europa League. Vaak krijg ik dan rust, ik hoef ze niet te spelen, maar dan ga ik wel mee op reis met de ploeg, waar ik voorheen misschien thuisbleef. In principe mag ik dat nog steeds, maar ik wil het zelf niet. Ik wil er per se bij zijn, ik wil de jonge jongens – die normaal weinig, maar dit keer wel spelen – helpen. Ik wil ze ondersteunen, er voor ze zijn.”