Die andere carrière van Johan Derksen: bierdrinkende jeugdtrainer op de seksboerderij

Johan Derksen, wie kent hem niet. De Snor is de schrik van elke televisiemaker, bekende Nederlander en ook profvoetballer. Hoewel de 75-jarige Derksen tegenwoordig overal een mening over heeft, weet hij nog altijd het meeste van ons zo geliefde spelletje. Zijn doorgaans vernietigende mening in programma’s als Vandaag Inside, Voetbal Inside en de Oranjezomer kan op applaus, maar ook op boegeroep rekenen. Veel mensen vragen zich ondertussen af: hoe heeft die Johan zelf eigenlijk gevoetbald? SNtertainment graaft in het (voetbal)verleden van Johan Derksen

SNtertainment-achtergrond: alles over de voetbalcarrière van Johan Derksen

“Ik blijf erbij dat een pianoleraar zelf moet kunnen spelen om een ander iets te kunnen leren”, is een gevleugelde uitspraak van Derksen. Van hem is bekend dat hij het niet zo ziet zitten in trainers en al helemaal niet in trainers die zelf niet op topniveau gevoetbald hebben. “Trainers zijn betweters die de indruk wekken het voetbal persoonlijk te hebben uitgevonden.”

Maar de op-een-na bekendste Johan van Nederland is inmiddels zo vaak op televisie dat mensen ook de indruk krijgen dat hij persoonlijk het voetbal heeft uitgevonden. Mening hier en mening daar en Derksen beperkt zich allang niet meer tot de voetbalwereld. Tijd om even terug te keren naar de kern, het voetbal. Daar waar Johan Derksen toch groot door is geworden, ook al is hij zelf totaal niet te spreken over zijn eigen carrière. “Ik heb met voetbal zoveel verloren dat ik atheïst geworden ben. Moet je nagaan wat een carrière ik gehad heb.”

Zestienjarige Derksen kampioen met Rolder Boys

Johan Derksen werd geboren op 31 januari 1949 in het Betuwse dorpje Heteren. Hij is een echte Heterenaar en woont anno 2024 ook in het Gelderse plaatsje. Hij begon daarom ook bij amateurclub SDOO uit Heteren, maar bleef daar niet lang voetballen. Op vroege leeftijd verhuisde Derksen vanwege het werk van zijn vader namelijk naar Drenthe. Daar speelde hij eerst een jaar bij VV Nieuw Buinen en later een paar jaar bij VV Rolder Boys. Bij die laatste club haalde hij op zestienjarige leeftijd het eerste. In dat jaar werd Rolder Boys kampioen van de vierde klasse. De jonge linksback Derksen stond in de belangstelling van clubs als Go Ahead Eagles, Veendam, FC Twente en sc Heerenveen. Hij koos voor die eerste club, omdat de jeugdopleiding aldaar hoog stond aangeschreven.

Harde linksback valt op door trap tegen de billen

Het eerste elftal haalde hij niet in Deventer. Hij debuteerde in 1968 in het betaalde voetbal bij SC Cambuur in de Eerste Divisie. Meer dan honderd wedstrijden zou de harde linksback spelen voor de club uit Leeuwarden. Een enkel doelpuntje pikte hij mee, maar echt voetballend opvallen deed hij nooit. Op andere wijze viel hij wel op. Zo trapte Derksen in zijn eerste seizoen een keer iemand tegen zijn kont. De degelijke verdediger was een gewaardeerde voetballer in Leeuwarden en werd in 1972 verkocht aan SC Veendam. De club die hem ooit scoutte zou zijn belangrijkste club worden. Het waren de jaren waarin hij de mooiste tijd had. “Derksen speelt als linksachter, maar wordt al snel ausputzer door een uitvaller. Hij speelt niet goed en niet slecht. Hij beperkt zich tot het corrigeren van fouten en valt zelden mee aan”, valt te lezen uit een verslag van Voetbal International over zijn tijd bij Veendam.

Johan Derksen: ‘Dan word je een echte Eerste Divisie-speler’

Hij deed zijn ding en wist al dat hij nooit een grote voetballer zou worden. “Voor in de twintig train je nog met de gedachte: ik kan er nog komen, bij een topclub. Als die topclubs niet komen, dan vind je het wel goed, dan ga je verschillende dingen nalaten. Dan word je een echte Eerste Divisie-speler.” Zo had hij allang geen zenuwen meer voor wedstrijden en genoot hij van nog meer dingen buiten het voetbal. Muziek, bezoekjes aan een seksboerderij, en bier.

Bierdrinker Derksen was wel serieuze jeugdtrainer

Bierdrinker Derksen speelde ondertussen zijn wedstrijdjes en was zelfs jeugdtrainer. Daarin was hij toch wel uiterst serieus. “Ik concentreer me op die jongens met voetbaltoekomst. Die anderen interesseren me geen moer. Als ik die jongens ’s avonds in de kroeg achter een grote pils aantref, zeg ik daar niets van. Laat ze maar aanrommelen. Met die enkele talenten onderhoud ik wel een intensief contact. Praat veel met ze, probeer ze uit het café te houden, tracht ze voor het betaalde voetbal op te leiden.”

Betaald voetballer Derksen omschrijft zichzelf als een harde voetballer, maar dan op een andere manier. Als iemand die bijna nooit iets aanneemt van een trainer. “Ik motiveer mezelf. Ik ben hard. Voor mezelf en voor een ander.” Dat laatste illustreert hij op verschillende manieren regelmatig op en buiten het veld. De voor hem misschien wat extra beladen Cambuur-Veendam liep totaal uit de hand toen hij in de slotfase op grove wijze een Cambuur-speler blesseerde. ‘Viezerik, viezerik’, galmden de spreekkoren van toen richting Derksen. Een obsceen handgebaar (je kan je wel voorstellen welke) van de Veendam-linksback liet de boel nog wat extra escaleren. De woedende Cambuur-fans weigerden te vertrekken en de spelers van Veendam moesten onder politiebegeleiding terugkeren naar de naburige provincie. Derksen in VI: “Ze hebben me de beul van Veendam genoemd. Onzin. Elke ploeg heeft er een hardere jongen tussen lopen. Een ploeg kan niet zonder.”

Johan Derksen: ‘Dan gaf ik daarna die vent een opneuker’

Het bestuur van Veendam dacht daar anders over, want Derksen kreeg een KNVB-schorsing van vier wedstrijden aan de broek en dat was voor hen de druppel. Hup, Derksen op de transferlijst. Clubs stonden niet te springen, maar Derksen stond inmiddels wel bekend als een échte teamspeler. Zo zegt hij zelf vaak duidelijk: “Ik ben bereid de palen uit de grond te lopen.” Daar blijft het niet bij, want je kan Derksen ook omschrijven als collegiaal. “Als Jantje Korte, een lekker voetballertje, een schop kreeg, regelde ik dat even. Gaf ik even daarna die vent die Jantje schopte een opneuker.”

Derksen was voor niets en niemand bang en toonde dat ook in zijn werk naast het voetbal. Als semi-prof was hij ook al tijdens zijn voetbalcarrière bij Veendam journalist. Dat zorgde ook regelmatig voor problemen. “Als je iets interessants hoort en je zet het niet in de krant, ben je een slechte journalist, niet waar. Als je het wél doet, ben je een slechte jongen voor de club”, zegt hij tegen VI, het blad waar hij een paar jaar na deze uitspraken voor zou gaan werken. VI-verslaggever John Linse kondigde het vertrek bij Veendam al aan in zijn verslag over zijn ervaringen met Derksen. “Hij laat me een brief van Veendam zien waarin hij gewaarschuwd wordt voor de gevolgen van een interview in VI. Hij zegt zich er niet al te druk over te maken.”

Derksen heeft op 28-jarige leeftijd al genoeg van de voetballerij

Veendam zette Derksen op non-actief en verkocht hem even later aan HFC Haarlem. Zo speelde De Snor, die overigens niet altijd een snor liet staan, toch nog een half jaartje in de Eredivisie. Hij degradeerde met Haarlem dat seizoen naar het voor hem zo bekende tweede niveau. De voetbalwereld kwam langzaam ook op het tweede plan voor Derksen. De journalistieke wereld lonkte. Hij verhuisde daarom naar Emmen en ging ballen net over de grens bij SV Meppen. Na een handvol wedstrijden vertrok hij daar al met ruzie. Hij koos nog voor een laatste uitstapje naar MVV en in Maastricht vond hij het na een paar maanden genoeg geweest en zette hij op 28-jarige leeftijd een punt achter zijn voetballoopbaan.

Andere liefdes van De Snor

Nee, hij werd geen trainer van pak ‘m beet Veendam, want: “Trainers zijn belangrijk in de jeugdjaren. Daarna kunnen ze je technisch en tactisch nauwelijks meer iets leren.” Hij ging verder met misschien wel zijn grote liefde: journalistiek. Een liefde waar hij door een andere liefde ingestuurd werd. Een liefde ook die op de een op de andere dag vertrok bij Derksen. “We leefden al een hele tijd met elkaar. Ik dacht te gaan trouwen, alles was bijna klaar, maar ineens was ze pleite. Zomaar”, beschreef hij tijdens een verhaal in VI van eind 1974. “Ze vond me geloof ik een ontzettende nietsnut. Voetballen was voor haar onbelangrijk. Ze kwam nooit kijken. Nou had ik daar maling aan, ik heb het niet zo op die wijven die op een tribune willen zitten. Vond ik wel jofel eigenlijk, had ik ook geen last van die betweterige uitspraken en kritieken van haar. Ze wilde allen dat ik me meer op mijn baan gooide. Ze was een beetje materialistisch, ik moest me meer in de journalistiek verdiepen. Daar carrière in maken.”

Johan Derksen: ‘Voetballer is een lul die niets te melden heeft’

Zo eindigde de ene carrière en ging de andere carrière in de lift. Hij werd hoofdredacteur van Voetbal International en bleef zo in de voetbalwereld. Langzaam trok hij richting de televisiewereld en ook kreeg hij de kans om als radiomaker aan de slag te gaan. Zo kon hij zijn belangrijke passies combineren: radio en op televisie overal zijn mening over spuwen. Hij is inmiddels weg uit de voetbalwereld en is daar ook helemaal niet rouwig om. “Ik ben blij dat ik niet meer achter die voetballers hoef aan te lopen, want dat kun je eigenlijk een volwassen vent niet aandoen, bedelend en smekend om een paar quotejes van een lul die eigenlijk niets te melden heeft.”

SNtertainment

SoccerNews staat nu niet alleen meer op het veld, naast het veld en op de tribune, maar we komen ook tot diep in de kleedkamer. Met SNtertainment weet jij het laatste voetbalentertainmentnieuws, Soccerjuice en bijzondere achtergronden. Zo ben jij écht van alles op de hoogte, tot in de slaapkamer.