Ibrahimovic: Twee decennia in de schaduw van de top

Zlatan Ibrahimovic speelt ook komend seizoen voor AC Milan, de club die de Zweed zo aan het hart gaat. Sinds zijn komst van begin dit jaar, stuwt hij het elftal naar steeds grotere hoogtes. Ibrahimovic straalt zelfvertrouwen, onoverwinnelijkheid en oppermachtigheid uit en deelt dit graag met zijn ploeggenoten. Het is niets nieuws, want dat deed hij al zijn gehele voetbalcarrière. Des te opvallender is het dat Ibrahimovic nooit de gouden bal kreeg uitgereikt.

Tweemaal Nederlands, eenmaal Spaans, viermaal Italiaans én viermaal Frans kampioen: het is slechts een schijntje van de prijzen die Ibrahimovic gedurende zijn loopbaan veroverde. Vijfmaal was de Zweedse topspits zelfs in staat om topscorer van de competitie te worden. Nooit liet Ibrahimovic in de afgelopen negen jaar twijfel in het veld zien, altijd was hij overtuigd van zijn kunnen. 

Neem het interview dat de aanvaller samen met de NOS in 2004 had, vlak voor zijn vertrek naar Juventus. “Kun je vertellen wie Zlatan is? Veel Nederlanders snappen je niet”, vroeg Joep Schreuder na de wedstrijd. “Die vraag heb ik nog niet eerder gehad”, reageerde Ibrahimovic. “Alleen jij snapt me niet, denk ik. Vraag ’t liever aan de mensen die Zlatan kennen.” De uitspraak zou bij iemand als Mario Balotelli een hoop gelach opleveren. “Laat eerst maar eens zien wat je kan”, zou direct de reactie van de voetbalfans zijn. Maar opvallend genoeg voegde Ibrahimovic altijd de daad bij het woord door op het veld onwaarschijnlijk belangrijk te zijn voor zijn teams. 

Loopbaan

De Scandinaviër maakte in 2001 de overstap van Malmö FF naar Ajax, een club die een aantal teleurstellende seizoenen achter de rug had. In Amsterdam wist de aanvaller, puur op basis van de cijfers, nog niet uit te blinken. De Zweed scoorde gemiddeld een doelpunt per twee wedstrijden en kwam geen enkel seizoen tot nagenoeg 34 competitiewedstrijden. Desondanks dwong hij, mede dankzij zijn zaakwaarnemer Mino Raiola, een transfer naar Italië af. Daar begon het pas écht voor de talentvolle topspits.

In Italië was het voor Ibrahimovic niet langer meer ‘leuk meedoen’, maar ging het puur en alleen om de doelpunten die hij wist te maken. Na de training bleef hij steevast langer op het veld staan om met een trainer aan zijn scoringsvermogen te werken. Het principe was heel duidelijk: Ibrahimovic kreeg op allerlei manieren de bal aangegooid, waarna hij deze in een keer het lege doel moest inwerken. Het verklaart waarom Ibrahimovic op latere leeftijd zo’n gevoel voor scoren heeft ontwikkeld. Dat was eveneens te merken gedurende zijn drie seizoenen bij Internazionale, waarbij hij in het seizoen 2008/2009 voor het eerst topscorer van de Italiaanse competitie werd.

Na een tegenvallend jaar in Barcelona keerde Ibrahimovic terug naar Italië, waar hij voor Internazionale-rivaal AC Milan ging voetballen. Daar won hij in zijn tweede seizoen opnieuw de topscorerstitel, waarna hij overstapte naar Paris Saint-Germain. Gedurende zijn jaren in Frankrijk haalde Ibrahimovic het beste van zichzelf naar boven door driemaal topscorer te worden en viermaal de landstitel te veroveren. In zijn laatste seizoen in Frankrijk, 2015-2016, scoorde de centrumspits zelfs 38 (!) doelpunten in 31 duels, een onwaarschijnlijke prestatie.

Gouden Bal

Des te opvallender is het dat Ibrahimovic nooit werd bekroond tot beste voetballer van Europa. Tussen 2009 en 2017, de topjaren van de oud-Ajacied, waren het altijd Lionel Messi en Christiano Ronaldo die de prijs int ontvangst mochten nemen. Aanvallers die ook zéker tot de beste spelers van de wereld behoorden, en nog altijd behoren, maar die de prestaties van Ibrahimovic onwelwillend in de schaduw zetten. Want de Argentijn en Portugees mogen dan wel alle credits verdienen voor hun topprestaties, maar die van Ibrahimovic mochten er ook zeker zijn.

De Zweed lijkt echter minder moeite te hebben met het uitblijven van de eeuwige roem die de Gouden Bal met zich meebrengt. Ibrahimovic vindt zélf dat de prijs weinig zegt over de daadwerkelijke kwaliteiten van de voetballer. “Ik ben daar niet zo mee bezig, die verkiezing van de Gouden Bal is voor een groot deel een politiek spelletje”, zo oordeelde Ibrahimovic in 2014, spelend voor Paris Saint-Germain, in gesprek met ESPN. “Het belangrijkste is wat de gewone liefhebbers van me vinden, niet de mensen die bepalen wie de Gouden Bal wint.”

Zijn topniveau die Ibrahimovic nog altijd week in, week uit laat zien bij AC Milan, bewijst maar weer eens wat een vakman de voetballer is. Op 38-jarige leeftijd is Ibrahimovic nog altijd in staat het elftal naar zijn hand te zetten. Met een verder geen denderend team dat AC Milan heeft, geeft Ibrahimovic de club het zelfvertrouwen wat het zo hard nodig heeft. Daarom dan niet met een Gouden Bal, maar uitsluitend met woorden: we weten na alle jaren wie Zlatan is!