Johan Derksen heeft het helemaal gehad met ‘klootzakken’

Johan Derksen heeft het gehad met de huidige staat van onze samenleving. Zegt de vaste tafelgast van Veronica Inside iets verkeerd, dan krijgt hij bijna het hele land over zich heen en hij vindt dat iedereen tegenwoordig véél te lichtgeraakt is.

Derksen heeft veel criticasters, maar die typeert hij als volgt: “Mensen die bij als je wat zegt, je meteen een etiket opplakken.” Hij noemt een hele rits voorbeelden: “René (van der Gijp, red.) maakt een grap door als vrouw verkleed te gaan zitten, omdat een Belg (Bo Van Spilbeeck, red.) dertig jaar verslaggever is en op een goede dag plotseling een vrouw is geworden. Nou, daar mag geen grap over gemaakt worden. Ik maak een grapje over Akwasi, ik ben een racist. Al die klootzakken zitten te wachten op een verspreking of een grapje dat verkeerd valt en die plakken je meteen een etiket op. Het trieste is dat serieuze media het overnemen, want dan is het in de krant al ‘een racistische opmerking’. Ik wil niet door een of andere hansworst uit het land voor racist uitgemaakt worden. Dan moeten ze aangifte doen bij de politie en dan gaat de rechter bepalen of ik een racist ben.”

De oud-hoofdredacteur van Voetbal International gaat verder: “Ze willen iedereen die een mening heeft die afwijkt van hun mening monddood maken in Nederland. En als we daar aan toegeven, en daar zijn we snel toe geneigd, dan is Nederland dadelijk een groot trutland. Ik ben in sommige dingen zo teleurgesteld. Ik maak een grapje over Akwasi, iedereen wist dat dat een grapje was. Het was nog niet eens zo’n slecht grapje. Maar het was een grapje. Dan komt de afdeling voorlichting van Talpa: paniek, paniek! Want er komen boze telefoontjes uit het land. Ze maken een persbericht waarin ze zeggen afstand te nemen van alles wat met racisme te maken heeft. Nou, wij ook! Dat hebben we wel honderd keer aan tafel gezegd!”

“De directie meteen in een mail: doe dat niet!”

Ook Talpa krijgt ervan langs: “Ik zei tegen een krant dat ik het niet zo erg vond dat er commercials wegvielen, omdat we die toch altijd erg lang vonden duren in ons programma. De directie meteen in een mail: doe dat niet! Geen olie op het vuur gooien, want het is een zéér ernstige zaak. Dan denk ik: pleur op! Ga achter je mensen staan. De gekste mensen laten je vallen. Ik zal je vertellen, daar was ik helemaal verbaasd over: ik maak met twee andere mensen een bluesfestival in Grolloo. Wij huren Mojo in om de tent op te bouwen en om die artiesten te bellen en de stoelen te regelen en zo. Die zijn bij ons in dienst en Mojo wil voor de bühne ook politiek correct doen en verstuurt een persbericht waarin ze zeggen dat ze niet weten of ze nog wel met mij willen samenwerken… Dan denk ik: ik weet niet of ik jullie volgend jaar nog nodig heb! Dat schijnheilige gedoe. Allemaal voor de bühne.”

Derksen laat zich ondanks alles niet van zijn stuk brengen: “Ik zal je vertellen, ik sta er heel makkelijk in. Ik ben alles al geweest behalve pedofiel, dus ik zal ook nooit een klein jongetje over zijn bol aaien, want dan ben je de lul. Ik ben 71 jaar, ik heb mijn hele leven een grote muil gehad. Ik ben onaantastbaar, maar als meneer De Mol het te gek vindt worden, stuurt-ie me weg, geef ik jullie een hand en dan ga ik zingend terug naar Drenthe. Ze kunnen van mij allemaal barsten! Ik blijf gewoon zeggen wat ik ervan vind. De consequenties aanvaard ik graag.”