Behandel Ihattaren als die kleine grootheid uit Utrecht

Mohamed Ihattaren houdt de gemoederen binnen de Nederlandse velden nu al bijna twee jaar bezig. Vorig seizoen was dat om zijn explosieve entree op de Eredivisie-velden, maar dit jaar vertolkt hij vooral buiten het veld een hoofdrol. De incidenten rondom het PSV-talent eisen nu zijn tol, terwijl deze er ook op wijzen dat de aanpak van de Eindhovenaren allerminst werkt. Een andere grote voetballer uit Utrecht bewijst dat. 

Wat dit jaar begon als een lastig seizoen voor Mohamed Ihattaren lijkt inmiddels meer op een lijdensweg. De 19-jarige aanvallende middenvelder was door zijn vermeende mentale problemen niet onderdeel van de selectie tegen Ajax, de club waarmee de jonge Nederlander de afgelopen weken veelvuldig flirtte. Het is niet de eerste keer dat de aanvallende middenvelder de headlines haalt voor zijn prestaties buiten het veld, al is er wel een verband te trekken met de manier waarop PSV-trainer Roger Schmidt met hem omgaat. 

Mohamed Ihattaren en PSV

Aan het begin van dit jaar werd het al duidelijk dat het een lastig seizoen zou worden voor Mohamed Ihattaren. De aanvallende middenvelder maakte in zijn eerste seizoen bij PSV een stormachtige ontwikkeling door en was op zijn zeventiende al een vaste basisspeler bij de Eindhovenaren. De manier waarop Roger Schmidt, die sinds het begin van dit seizoen de voetbaltouwtjes in handen heeft in het Philips Stadion, betekende al snel een einde van die ontwikkeling. De Duitse oefenmeester stelt andere eisen dan zijn voorgangers en heeft binnen zijn spelsysteem niet echt een plek waarop een speler met de kwaliteiten van Ihattaren goed uit de voeten kan. 

 Vanaf moment één heeft Schmidt commentaar op het spel van de technicus. De Duitse oefenmeester gaf aan het begin van dit seizoen al aan dat hij Ihattaren met bal weinig meer kon bijbrengen, maar dat de jonge aanvallende middenvelder vooral zonder bal beter moest worden. Dat daarmee niet voorwaartse loopacties werden bedoeld, kwam tijdens de voorbereiding al vrij snel naar voren. Schmidt eist van zijn spelers, en dus ook van Ihattaren, dat zij zich voor de volle honderd procent inzetten voor het team. In het geval van de halve nummers tien van PSV betekent dat heel veel pressing geven wanneer het team niet in balbezit is. 

Dat de coach daarmee ook de angel uit het spel van Ihattaren haalt, vindt de trainer klaarblijkelijk van ondergeschikt belang. Het Volgassfussbal van de trainer zorgt voor een neerwaartse spiraal bij Ihattaren, die in het verleden bewees een talent heeft om vrije ruimtes tussen de linies te vinden en vanuit daar verder te dribbelen. Doordat hij bij PSV daar niet eens aan toekomt omdat hij te druk is met het pressie-systeem van de trainer, is het ook niet gek dat de jongeling in een vorm- en vertrouwensdip raakte. Daar hielpen de omstandigheden buiten het veld – Ihattaren verloor zijn vader – ook niet aan mee. Even leek het echter toch goed te komen tussen het toptalent en zijn trainer, getuige de innige omhelzing na Ihattaren zijn doelpunt, maar na de rel van afgelopen weekend is het kouder dan op de Noordpool tussen trainer en toptalent. 

Creatieve grootheden

PSV zorgde zelf voor een nieuwe dimensie aan de soap: de Eindhovenaren lieten via een officieel statement weten dat Ihattaren zich onprofessioneel had gedragen en geen deel uitmaakte van de selectie op zondag. Het 19-jarige talent werd daarmee afgeschilderd als een of andere lapszwans, maar het kan ook zijn dat de aanvallende middenvelder zich op de aspecten van het spel van Schmidt niet wil aanpassen. 

In dat laatste geval is hij bij lange na niet de enige creatieveling die dat doet. Deze spelers zijn vrijwel altijd een vreemde eend in de bijt, maar zorgen er met hun voetballende vermogen wel voor dat ze wedstrijden winnen voor hun trainer. Neem bijvoorbeeld Wesley Sneijder. De kleine middenvelder had in de tijd dat Louis van Gaal bondscoach van het Nederlands elftal was een probleem met de Tulpengeneraal. De manier waarop Van Gaal zijn spelers benaderde – erg direct en de spelers moesten precies doen wat hij van hen verlangde – strookte niet met het karakter en de speelstijl van de recordinternational van het Nederlands elftal.

Sneijder was zo’n speler die je vooral vrij moest laten in het veld, zodat hij de wedstrijd aan kon voelen, kijken waar de vrije ruimtes lagen en om vanuit daar zijn klasse te tonen. Op het moment dat je Sneijder volstopte met instructies en voorgeprogrammeerde looplijnen dan blokkeerde hij. Dan moest de middenvelder te veel nadenken en ging het mis. En spelers zoals Sneijder en Ihattaren moeten voelen wat de juiste beslissing is op dat moment om optimaal te renderen. Dat is echter op één manier mogelijk: als je het volledige vertrouwen van de trainer hebt. 

Wesley Sneijder

En alle eerlijkheid gebiedt te zeggen: Ihattaren heeft Schmidt vanaf het begin van dit seizoen niet echt een reden te geven om volledig in zijn kunnen te vertrouwen. Of dat te maken heeft met de starre houding van de trainer als het gaat om zijn speelwijze en de uitvoering daarvan of dat Ihattaren zelf met een te hoog vetpercentage en andere opeenstapelingen van persoonlijke problemen ervoor zorgde dat Schmidt liever andere spelers opstelt; feit blijft wel dat er geen enkele voetballer in de selectie van PSV techniek, snelheid, inzicht en fysieke kracht kan combineren zoals Ihattaren dat kan. 

Er zit voor Ihattaren nu nog maar één ding op: wachten tot er een club met een trainer voorbij komt waar hij wel in zijn volledige kracht kan spelen. Voor Sneijder heette die man José Mourinho. Op het moment dat de middenvelder overbodig werd verklaard bij Real Madrid, wilde hij eigenlijk helemaal niet naar Internazionale verhuizen. Door, volgens Sneijder zelf, dagelijkse telefoontjes van de Portugese toptrainer ging hij alsnog overstag, vertelde de recordinternational in zijn biografie. Onder Mourinho speelde Sneijder echter het beste voetbal uit zijn carrière en werd zelfs even de beste speler ter wereld genoemd. 

Dat kwam simpelweg omdat hij maar één taak kreeg van Mourinho: ballen in ontvangst nemen en de aanvallende krachten van Internazionale, destijds bestaande uit spelers zoals Diego Milito, Samuel Eto’o en de destijds jonge en nog steeds onbezonnen Mario Balotelli. In theorie zou Ihattaren ook een dergelijke rol kunnen vervullen met spelers zoals Donyell Malen, Cody Gakpo, Noni Madueke en Eran Zahavi voor zich, maar lijkt dat allerminst een realistische optie zo lang Schmidt het nog voor het zeggen heeft in het Philips Stadion.