Interview: Sporkslede voetbalt weer met een glimlach op zijn gezicht

Na Georgië is Israël het beloofde land voor Fabian Sporkslede. De oud-speler van Ajax en NAC kende in zijn carrière ups en downs, maar heeft bewezen dat hij tegenslagen kan overwinnen. Een verhaal over teleurstelling, twijfel, innerlijke kracht en momenten leren waarderen.

Op zijn 28ste is Sporkslede bewust bezig met carrièreplanning. Als talent van Ajax zag zijn plan er misschien anders uit, maar nu wil de verdediger aan de hand van voetbal de wereld ontdekken. Het avontuur bij Bnei Sakhnin sprak hem daarom meteen aan. Hij was benieuwd naar de competitie van Israël en als christen zag hij een mooie kans om de Bijbelse plekken van het land te ontdekken. Het geloof speelt een belangrijke rol in het leven van Sporkslede. Het helpt hem teleurstellingen te verwerken en te genieten van mooie momenten. In zijn Instagram-biografie heeft hij een Bijbelvers geplaatst dat symbool staat voor zijn carrière: 

“Ik zeg dit niet omdat ik in nood verkeer, want ik heb geleerd tevreden te zijn onder alle omstandigheden. Ik weet wat het is om in nood te zijn, en ik weet wat het is om overvloed te hebben. Ik heb het geheim geleerd om tevreden te zijn in elke situatie, of het nu een goed gevoed of hongerig is, of ik nu in overvloed of in gebrek leef. Ik kan dit alles door hem die mij kracht geeft.”

– De Bijbel, Filippenzen 4:11-13

Sporkslede legt in gesprek met SoccerNews.nl uit waarom deze Bijbeltekst zo goed bij hem past: “In het voetbal heb ik veel ups en downs gehad, maar ik ben dankbaar voor wat ik nu heb. Weten dat ik alles aankan, geeft me kracht. Deze tekst herinnert mij daaraan. Ik ben nu op een fijne plek, maar als het minder gaat, kan ik dat overwinnen. Het past heel erg bij een voetbalcarrière in het algemeen, en zeker bij de mijne. Door moeilijke periodes heb ik geleerd om in elke situatie content te zijn.” 

Belofte bij Ajax 

In de Ajax-jeugd maakte Sporkslede deel uit van de lichting met Davy Klaassen, Stefano Denswil en Mitchell Dijks. Hij tekende op zijn vijftiende een contract, haalde het eerste elftal en speelde in de Champions League tegen Real Madrid. Sporkslede werd een grote toekomst toegedicht, maar nadat hij zijn kuitbeen brak, veranderde alles. “Ik had een geweldige jeugd bij Ajax. Alles zat in een stijgende lijn, tot de blessures. Ik stond zeven maanden aan de kant, had een moeilijke revalidatie en werd ingehaald door de concurrentie. Blessures horen bij de sport, maar ik had wel heel veel pech.” 

Tegenslagen 

Sporkslede moest zich herpakken, maar zakte verder weg in het drijfzand. Een uitleenbeurt bij Willem II bracht niet het gewenste resultaat en zijn contract bij Ajax liep af. Wat volgde was een ongelukkig halfjaar in Italië bij Chievo Verona. Hij kreeg geen kans en werd direct uitgeleend aan Lupa Roma in de Serie C. De tegenslagen volgden elkaar op, totdat het bij NAC weer beter ging. 

Bij NAC had hij als basisspeler een groot aandeel in de promotie naar de Eredivisie en de handhaving het jaar erop. “Dat waren absoluut hoogtepunten. Ik heb daar veel gespeeld en werd enorm gewaardeerd.” Maar in zijn derde en laatste contractjaar volgde een dieptepunt; Sporkslede scheurde zijn achillespees en NAC degradeerde. “Ik kreeg de boodschap dat mijn contract niet werd verlengd. Dat was pijnlijk, omdat ik daar op mijn plek zat. Het zou een hele lastige zomer worden. Ik was geblesseerd en moest een nieuwe club vinden.” 

RKC was net gepromoveerd naar de Eredivisie en trainer Fred Grim wilde Sporkslede een kans geven. Hij mocht meetrainen en kreeg een contract, maar hij moest van ver komen. “In november was ik fit om te strijden voor mijn plek. Ik stond zes wedstrijden achter elkaar in de basis. Toen kwam corona. Door die onzekerheid werd mijn contract niet verlengd. Ik was een zomer verder en weer transfervrij, zonder er zelf controle over te hebben.”

Twijfels over de toekomst 

De blessures en corona zorgden voor een gat in zijn cv. Hij speelde slechts zes wedstrijden in twee jaar en had de clubs niet voor het uitkiezen. “De zomer was 2020 was opnieuw erg moeilijk voor me. Ik had gesprekken met mijzelf: ‘Wil ik dit nog wel? Ik werk zo hard om terug te komen en dan gebeurt dit.’ Gelukkig mocht ik meetrainen bij Jong Ajax. Daar heb ik het plezier teruggevonden.” 

Mitchell van der Gaag, met wie Sporkslede samenwerkte bij NAC, liet hem meetrainen op sportpark De Toekomst. Dat voelde voor de verdediger als thuiskomen. “Ajax is mijn tweede huis. De mensen daar voelen als mijn tweede familie, van de kantinemedewerkers tot de fysio’s. Mensen zeggen dat Ajax een koude club is, maar persoonlijk vind ik Ajax een hartstikke warme club. Dat heb ik in die maanden ervaren. Ik was lang weggeweest, maar ik werd met open armen ontvangen. Tijdens de trainingen genoot ik weer van het voetbal. Mijn ambities kwamen weer naar boven.” 

Zijn achtergrond bij Ajax heeft hem tijdens zijn carrière geholpen, maar bracht ook een verwachtingspatroon met zich mee. “Ajax staat wereldwijd goed aangeschreven. Overal waar ik kom, word ik daaraan herinnerd. Bij een goede aanname zeggen mensen: ‘Dat komt door de Ajax-school.’ Maar niet alles wordt er makkelijker door. Het kan druk opleveren. Bij een verkeerde aanname zeggen mensen: ‘Huh, heb jij bij Ajax gezeten?’ Daar heb ik me gelukkig nooit druk om gemaakt. Bij Ajax leerde ik namelijk ook dat je vertrouwen moet hebben in je eigen kwaliteiten.” 

Sprong in het diepe 

Na een half jaar meetrainen kwam de optie om naar Dinamo Tbilisi te gaan, de kampioen van Georgië. Sporkslede verdiepte zich in de club en besloot het avontuur aan te gaan. “Het is natuurlijk niet de eerste club waar je aan denkt, maar ik ben blij dat ik die stap heb durven nemen. De sprong in het diepe heeft goed uitgepakt. Tbilisi is een leuke stad om te wonen en ik heb veel wedstrijden gespeeld. Als je naar mijn carrière kijkt, was dat heel belangrijk. Ik genoot weer en besefte dat er nog veel meer in mijn carrière zit. Soms moet je openstaan voor wat er op je pad komt. Dat kan tot nieuwe kansen leiden.” 

Hectische start in Israël 

In de voorrondes van de Europa League speelde Sporkslede met Dinamo Tbilisi tegen Maccabi Haifa, dat vervolgens belangstelling voor hem toonde. Tot een overstap kwam het niet, maar de interesse van Sporkslede in het Israëlische voetbal was gewekt. “Toen Bnei Sakhnin deze winter kwam, wilde ik die kans pakken.”

Twee weken geleden trok hij naar Israël. De eerste dagen waren hectisch, Sporkslede krijgt geen tijd om rustig te settelen. Er zijn nog maar vijf wedstrijden te gaan voordat de play-offs beginnen. De top zes gaat naar de kampioenspoule en daar wil Bnei Sakhnin tussen zitten. “Ik moest zo snel mogelijk meespelen. Het is altijd wennen in een andere competitie, maar ik was vooral nieuwsgierig. Ik heb van te voren informatie gevaagd bij Tjaronn Cherry, die bij Maccabi Haifa speelt. Hij vertelde me dat Israël een echt voetballand is met een goede sfeer en een spannende competitie.” 

Nieuw voetbalgeluk 

Sporkslede heeft bij zijn buitenlandse avonturen nieuw geluk gevonden in het voetbal. Mensen zien zijn wedstrijd in de Champions League tegen Real Madrid als zijn grootste prestatie, maar de verdediger zelf ziet dat anders. “Voor mij is mijn grootste prestatie het terugkomen van tegenslagen. In welke situatie ik ook zat, ik ben eruit gekomen. Dat is iets wat mij een onoverwinnelijk gevoel geeft: ‘Wat kan mij nu nog stoppen?’” 

De tegenslagen hebben Sporkslede niet gebroken, maar juist sterker gemaakt. “Alles wat ik heb meegemaakt, maakt mij tot de mens die ik nu ben. Ik sta elke dag met een grote glimlach op het veld. Ik waardeer het meer als ik in een stadion speel, omdat ik weet dat het niet altijd zo is. Ik leef in het nu en geniet van het moment.” 

“Als Christen geloof ik dat het leven loopt zoals het moet lopen. De ups en downs uit mijn carrière zijn daar voorbeelden van. Op het moment zelf is een teleurstelling niet leuk, maar er komen ook positieve dingen uit. Die lessen zijn veel waard. Ik zeg altijd: ‘Ik ben een boek aan het schrijven en dat moet zo leuk mogelijk worden.’ Ik wil het maximale uit mijn carrière halen. Wat dat is, zie ik aan het einde wel.”