Interview Schalk: “Ik had Gudelj over het bureau moeten trekken”

Alex Schalk beraadt zich in Zwitserland op zijn toekomst. De spits uit Breda is gelukkig bij Servette, maar heeft een aflopend contract. Hij zou kunnen blijven of mogelijk terugkeren naar Nederland, waar hij voor zijn gevoel onafgemaakt werk heeft. “Misschien ging mijn doorbraak te snel”, vertelt Schalk aan SoccerNews.nl. 

Hoi Alex, hoe gaat het in Zwitserland?

“Erg goed! Ik heb de laatste weken een goede vorm te pakken. In de eerste seizoenshelft had ik wat kleine blessures en kwam ik niet lekker in mijn ritme. Nu ben ik helemaal fit en scoor ik regelmatig. Tegen Young Boys, al vier jaar de kampioen, scoorde ik de enige goal van de wedstrijd. Dat was erg lekker. Ze zeggen dat als ik speel, er altijd iets gebeurt. Dat probeer ik waar te maken.” 

Wat ik me al jaren afvraag: waarom ben je nooit definitief doorgebroken in Nederland? Je stond te boek als een groot talent bij NAC, maar werd nooit onbetwist basisspeler.

“Daar zit een heel verhaal achter, dat ik nog nooit heb verteld. Nu ik wat ouder ben, wil ik dat best doen. Ik was topscorer geworden in de A-jeugd in de competitie. Daarna haalde John Karelse mij als negentienjarig ventje bij het eerste. Ik moest er meteen staan, want Matthew Amoah werd verkocht op de laatste transferdag. Er was niemand anders om op terug te vallen, behalve ik als negentienjarig broekie.”

Je werd in het diepe gegooid?

“Dat kun je wel zeggen. Misschien ging het te snel, maar het ging wel goed. Ik brak door als een raket. Ik tekende een nieuw contract en er waren andere clubs die me wilden hebben. Ik maakte ook een mindere periode door, zoals elke jonge speler. Daar kwam ik met de hulp van oudere spelers doorheen. Maar NAC is een club waar altijd wat te beleven valt. Karelse werd ontslagen en Nebojša Gudelj werd hoofdtrainer. Ik dacht: ‘Dat is goed voor mij’, want ik kende hem van de A-jeugd. Maar als hoofdtrainer was hij ineens een heel ander persoon.” 

Wat gebeurde er?

“In de A1 hadden we zo’n goede relatie, toen was ik zijn aanvoerder, maar nu was ik niemand meer voor hem. Hij heeft me nooit verteld wat zijn probleem was. Dat heeft me veel pijn gedaan. Waarschijnlijk voldeed ik niet aan zijn eisen voor een spits. Jeffrey van As was technisch directeur en begreep er ook niets van. Het werkte niet tussen mij en Gudelj en er werden andere spitsen gehaald. Dat is niet erg, maar vertel me dan waar ik aan toe ben. Ik kreeg geen antwoord op mijn vragen. Als ik toen de ervaring had die ik nu heb, had ik Gudelj aan zijn stropdas over het bureau getrokken.” 

Dan was het geëscaleerd.

“Je weet dat je als speler altijd als schuldige wordt gezien. Een trainer wint altijd. Ik liep rond met veel frustratie en kon dat nergens kwijt. Ik mocht op een bepaald moment zelfs niet meer meetrainen, zonder enige uitleg. Ik wilde daar wat van zeggen, maar mijn omgeving raadde me af om dat te doen. Later deed Gudelj hetzelfde met Anthony Lurling. Die was 36 jaar en ervaren. Hij trok wel zijn mond open en vertrok vervolgens in de winterstop naar Heerenveen. Ik was te jong om die aanpak te kiezen.” 

Gudelj gaf in de pers juist aan dat jij te mondig was. Was daar geen sprake van?

“Dat interview kan ik me tot op de dag van vandaag herinneren. Hij zei ook dat ik nooit voor mijzelf trainde, maar ik was vaak de laatste die wegging van het trainingscomplex. Bij andere clubs heeft er ook nooit iemand geklaagd. Ze prijzen mij juist om mijn discipline en mentaliteit. Ik ben nooit een moeilijke jongen geweest, ik werk altijd hard en ben overal geliefd bij de fans.”

Als jongen uit Breda was je voorbestemd om bij NAC een rol als publiekslieveling te vervullen.

“Precies! Dat is altijd mijn droom geweest. Ik had twaalf tot vijftien jaar bij NAC kunnen spelen. In de jaren nadat ik vertrok kwamen er allerlei spelers van buitenaf voor veel geld, terwijl ze een jongen uit eigen omgeving beschikbaar hadden. Voor net zoveel geld had ik de hekken uit het stadion gelopen. Helaas is het anders gelopen. Misschien had ik de kwaliteiten niet op dat moment, maar nu ik ouder en wijzer ben, weet ik dat er veel andere zaken invloed hebben. De puzzel viel toen niet in elkaar.” 

Bij NAC hield het op, maar in het buitenland heb je wel andere mooie dingen meegemaakt.

“Anders was ik nooit bij Servette terechtgekomen. Zo werkt het leven nou eenmaal. Hier werden we in mijn eerste seizoen kwampioen op het tweede niveau. De twee jaar daarna kwalificeerden we ons voor Europees voetbal. Bij Ross County heb ik de Schotse beker gewonnen. In de halve finale scoorde ik vlak voor tijd de winnende goal tegen Celtic. Dat was één van de beste wedstrijden uit mijn carrière. De finale speelden we in een vol nationaal stadion. Veel van mijn familie was erbij, zo’n twintig man. In de negentigste minuut maakte ik met kramp de 2-1. Dat had ik voor geen goud willen missen.” 

Waarom is je carrière in het buitenland wel van de grond gekomen en in Nederland niet?

“Ik ben destijds naar Schotland vertrokken omdat ik daar in een twee-spitsen-systeem kon spelen. Ik zie mezelf als een echte spits, maar bij Go Ahead werd ik vaak als linksbuiten gebruikt. In een 4-3-3-systeem kiezen trainers liever voor een grote, sterke spits. Ik ben meer een 9,5. Wel een spitske, maar onder een diepe spits, zodat ik eromheen kan lopen met mijn snelheid. Dat systeem met twee spitsen wordt in Nederland bijna niet gebruikt. Dat was de reden om naar Schotland te gaan. En ook bij Servette spelen we op die manier.” 

Nu je terugkijkt, ben je dan tevreden met hoe het is gegaan?

“Ik had een hoger niveau kunnen halen, maar dan had het anders moeten lopen. Bij NAC was het misschien te vroeg om als diepe spits te spelen, met weinig ervaring en fysiek. Dat is niet erg om te zeggen. En clubs hoeven hun systeem ook niet aan mij aan te passen, zo arrogant ben ik niet. Ik ben op zoek gegaan naar waar ik het beste paste, en dat vond ik in het buitenland. Het is wel jammer dat ik mijzelf niet langere tijd heb kunnen laten zien in Nederland, maar dat is nou eenmaal mijn pad geweest.” 

Je contract loopt deze zomer af. Is dat niet het ideale moment om terug te keren?

“Bij NAC heb ik voor mijn gevoel ‘unfinished business’. Ik ben altijd supporter gebleven en zou er graag successen meemaken. Ik ken NAC van boven tot beneden en kan absoluut iets toevoegen, maar er moet natuurlijk wel iets tegenover staat. Ik ben 29, heb veel ervaring opgedaan en zou voor meer clubs in Nederland van waarde kunnen zijn. Een uitdaging in een ander land sluit ik ook niet uit, maar bij het zoeken van een nieuwe club kom je weer in die voetbaljungle terecht. Ik en mijn gezin zijn gelukkig hier in Zwitserland. Ik wil niet zomaar weggooien wat we hebben, maar ik sta voor alles open.”

Verdien 2.05 als Schalks oude werkgever Go Ahead Eagles van Cambuur wint!