Antony en Gakpo vergroten United-zorgen

Een paar weken terug stonden ze in de Johan Cruijff Schaal nog tegenover elkaar, maar na één september zijn Antony (Ajax) en Cody Gakpo (PSV) mogelijk teamgenoten bij Manchester United. De gewonnen wedstrijd tegen Liverpool is nóg een reden om snel werk te maken van de komst van de Eredivisie-smaakmakers, die trainer Erik ten Hag de onderliggende basis voor succesvolle individuele acties, dribbels en dus (meer) doelpunten gaan opleveren. Een extra probleem krijgt Ten Hag er sowieso ook bij, al is dat waarschijnlijk koren op de molen van Cristiano Ronaldo. 

Manchester United-trainer Erik ten Hag heeft na de overwinning op Liverpool (2-1) weer ademruimte bij United. De Nederlandse manager kreeg het in een week voor elkaar om de neuzen weer dezelfde kant op te krijgen, mede door twee van de leiders van de voorgaande seizoenen (Cristiano Ronaldo en Harry Maguire) te passeren voor de belangrijke wedstrijd tegen The Reds. Er ligt altijd al druk op de van origine belangrijkste topper in het Engelse voetbal, die te vergelijken is met de concurrentie tussen Ajax en Feyenoord. Druk waar Manchester United, vooral door de voorspelde tactische veranderingen in het Ten Hag-voetbal, vakkundiger mee omsprong dan Liverpool. Alleen met de instelling die United op de mat legde tegen de Engelse grootmacht, ga je het in de wedstrijden tegen de Brightons en Brentfords van de Premier League niet winnen. Daar heb je Antony én Cody Gakpo voor nodig. 

Antony

Dat de interesse in Antony het meest concreet is, heeft niet alleen te maken met de historie tussen Ten Hag en de Braziliaans international. Dat maakt Manchester United, ondanks dat de club niet in de Champions League acteert, vanaf het moment dat Ten Hag op Old Trafford aan de slag ging, de belangrijkste transferkandidaat voor versterking van de aanval. Dat Manchester United ook zonder extra grote aankopen overeind bleef tegen Liverpool, verleidde onder andere commentator Leo Driessen al tot het maken van de opmerking dat de miljoeneninvesteringen van de Engelse grootmacht niet eens nodig zijn. Tegen Liverpool, en andere grote teams in de Premier League, misschien niet. Als je de toppers wint, maar de wedstrijden tegen de laaggeplaatste teams blijft verliezen, kon je aan het einde van de rit (veel) tekort voor de gewenste plek bij de eerste vier in de Premier League. 

Het is voor een team als Manchester United immers gemakkelijker om tegen Liverpool te voetballen dan tegen een team uit het rechterrijtje. Ten Hag kreeg veel complimenten voor de veranderingen in de pass-stijl van het team. David de Gea hanteerde de lange bal in de opbouw, de middenvelders van United volgden dat voorbeeld door zo snel mogelijk één van de aanvallers te zoeken in hun passing en vanuit die positie een (tegen)aanval in te zetten. Dat is echter ook alléén tegen Liverpool (en Manchester City en Chelsea) mogelijk: dat zijn immers de teams die zich in beginsel niet terugtrekken op de eigen helft als ze tegen Manchester United spelen. Daar kon Ten Hag tegen Liverpool eigenlijk op inspelen zoals Brighton en Brentford dat deden in de eerste twee wedstrijden van de Premier League: door het in eerste instantie de tegenstander onmogelijk te maken en zelf te profiteren van de fouten die dat oplevert. 

De enorme ruimte die Liverpool tussen de linies en achter de defensie liet, bestaan immers niet tegen de teams buiten de top vier tot zes. Het Premier League-seizoen heeft 38 speelrondes en als je maximaal tien wedstrijden ‘reactievoetbal’ kunt spelen en het in de rest van de wedstrijden moet gooien op spaarzame momenten dat United wél de ruimte krijgt om iets te creëren of het team volledig afstellen op de belangrijkste doelpuntenmaker van het elftal (Ronaldo, red.), is in de voorgaande seizoenen al tot in den treure geprobeerd – en telkens mislukt. Dat United met Antony een speler binnenhaalt die de bal het liefste in zijn voeten heeft en vanuit daar met zijn explosiviteit en techniek voor dreiging zorgt, is het belangrijkste ingrediënt dat miste in de openingswedstrijden van het seizoen, maar óók tegen Liverpool. 

Cody Gakpo

Het aanvalsspel van United begon pas écht te lopen op het moment dat Anthony Martial in de ploeg kwam voor Anthony Elanga. Daardoor schoof Marcus Rashford weer door naar zijn ‘originele’ positie als hangende linksbuiten en de balvastigheid, de power en vooral de rust aan de bal en in de keuzes die Rashford maakt, zorgden ervoor dat in de tweede helft de counters van United over meer schijven konden gaan. Dat Elanga een speler is die barst van de potentie, was vorig jaar ook al duidelijk. De jonge Zweed voetbalt nog als een junior. Dat komt vooral naar voren in zijn ingezette acties: op het moment dat de vleugelspeler de ruimte ziet, zet hij een dribbelactie in. Dat terwijl Rashford op datzelfde moment éérst kijkt of er een afspeelmogelijkheid is die minder spectaculair is, maar wel (veel) dreigender met het gewenste eindresultaat (een doelpunt) in het achterhoofd. 

Dat Manchester United op de flanken nu voor elke positie één speler heeft die volledig geschikt is (Sancho, Rashford) en twee spelers die op de flanken uit de voeten kunnen, maar eigenlijk in de spits (willen) staan: Martial en Cristiano Ronaldo. Daardoor ontbreekt het United, helemaal in de filosofie van Ten Hag, een speler op de vleugel die op basis van zijn explosiviteit en individuele actie de ruimte kan vinden tussen de strak georganiseerde linies van een defensieve ingestelde tegenstander – en dus automatisch méér gebruik maakt van de ruimtes die er liggen in de grote wedstrijden. Daarnaast heeft United óók behoefte aan een vleugelspeler die zonder bal altijd naar de beste positie voor zichzelf zoekt, in de fysieke duels overeind blijft staan, een individuele actie kán maken maar bij voorkeur zich, wanneer het spel op de linkerflank bevindt, al in een scoringspositie manoeuvreert of een positie inneemt waaruit hij het spel snel kan voortzetten of er in één individuele actie ruimte gevonden kan worden voor een schot/pass. 

Zo heeft United op dit moment twee flankenspelers in de basis staan die ruimte nodig hebben voor hun acties. Met Antony heeft United een speler op het oog die de ruimtes in drukke gebieden kan creëren door een individuele actie, waardoor het verdedigende team een keuze moet gaan maken. Dekt de tegenstander door op de rechterflank van United, komt er automatisch meer ruimte voor Gakpo. En als de PSV´er één ding heeft bewezen de afgelopen seizoenen, dan is dat wel zijn doelgerichtheid op de momenten dat er een looplijn richting de zone van het vijfmetergebied te vinden is. Daar heeft United dus een explosieve rechtsbuiten én een doelgerichte linksbuiten die zonder bal bijna net zo veel waard is als met bal – en onder die categorie valt Rashford, maar ook Antony bijvoorbeeld niet. 

Cristiano Ronaldo

In die zin is het scheef om Gakpo en Antony langs dezelfde meetlat te leggen. Het zijn twee totaal verschillende type spelers, die vooral in combinatie met elkaar voor variatie in het aanvalsspel van United kunnen zorgen. Dat Ten Hag daardoor mogelijk twee extra aanvallende krachten die naadloos in zijn systeem passen tot zijn beschikking krijgt, zorgt ervoor dat de belangrijkste aanvallende kracht van vorig seizoen nóg verder uit beeld raakt bij Ten Hag. Cristiano Ronaldo probeert al maanden een transfer te forceren bij de club omdat hij Champions League wil spelen. Dat de inmiddels 37-jarige Portugees nog niet eens een basisplaats af kan dwingen (op basis van de blessure van zijn mentaliteit, dat wel) bij een Europa League-club, zorgt wel voor een pijnlijke situatie voor United. 

Je kunt immers beter géén Cristiano Ronaldo hebben dan een ontevreden Cristiano Ronaldo – en hetzelfde geldt voor Antony bij Ajax en Gakpo bij PSV. Mochten na de Champions League-wedstrijd tussen PSV en Rangers beide transfers doorgang vinden, zal óók de houding van United tegenover Cristiano Ronaldo veranderen. De Portugees was vorig seizoen bijna onmisbaar voor de club, terwijl het team meer dan ooit één geheel was op het moment dat de sterspeler vanaf de bank toe moest kijken. Dat niet alleen: Antony en Gakpo zijn ook spelers die veel meer in het teambelang (kunnen) denken dan Ronaldo, die zijn hele carrière al een one-man-show is en gewend is dat teams om hem heen gebouwd worden in plaats van de filosofie van een trainer. 

Op sportief vlak zal de komst van Antony en/of Gakpo trainer Ten Hag de keuzes geven die hij nodig heeft om óók tegen de Brightons en Brentfords van deze wereld drie punten uit het vuur te slepen. Met Casimero is ook een balansbewaarder van wereldklasse aangetrokken en als óók de transfer van Frenkie de Jong nog rond komt, heeft United alsnog een solide ‘Ten Hag-basis’ neergelegd voor het voetbal dat de trainer voor ogen heeft. Of Ronaldo daar een onderdeel van is, zal vooral aan zichzelf liggen. Niet aan zijn voetballende kwaliteiten, maar meer of de grote CR7 het mentaal een plek op het tweede plan aankan. Dat kan immers leiden tot een nóg groter drama op Old Trafford dan nul punten uit twee wedstrijden.

TIP: Pak 1.82x je inzet als United van Southampton wint!