“Boodschap is steeds dat ze eigenlijk niets van me verwachten”

Arjen Robben kwam dit seizoen maar twee keer in actie voor FC Groningen. Tegen PSV viel hij al voor rust uit en tegen FC Utrecht bleef zijn inbreng beperkt tot een korte invalbeurt, maar de aanvaller geeft niet op.

Robben had gehoopt op een mooi seizoen, met misschien wel een bekerfinale. In Emmen ging het echter mis. “Als ik die finale nog mee had kunnen maken… Ik was er echt wel even ziek van”, vertelt hij aan het Dagblad van het Noorden. “Het bekertoernooi biedt unieke kansen. Het is niet zomaar een competitiewedstrijd die je verliest. Je ligt er gewoon uit en moet er weer een jaar op wachten. Als je door was gegaan zat je met een beetje gunstige loting zomaar dichtbij de finale. Maar goed, dan moeten we de play-offs maar halen.”

De oud-international speelde dus maar zelden, maar opgeven doet Robben niet. Nog niet, want makkelijk is dit seizoen zeker niet voor hem. “Steeds liep ik weer tegen die muur op. Mentaal was het elke keer een tik. Dan komt vanzelf ook het moment waarop je je afvraagt waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Wat zijn we nog aan het doen met elkaar? Heeft het nog zin? Het was moeilijk.”

Volgens Robben accepteert men dat ook. “De mensen zijn heel realistisch. Of ik ze nu op straat tegenkom of dat ze me een brief schrijven, de boodschap is steeds dat ze eigenlijk niets van me verwachten. Het is meer zo van, jongen, het gaat niet goed. Jammer, maar je doet je best en meer kan je niet doen. Het zou mooi zijn als het nog lukt, maar als het niet meer gaat gebeuren, is het ook oké. Je hebt het geprobeerd en doet het voor de club, zeggen ze dan. Dat soort mooie, begripvolle reacties helpen me echt. Maar tegelijkertijd is het ook mijn eigen trots. Dat is precies waar het rationele en het emotionele wel eens botsen.”

Robben besluit: “Het stemmetje dat zegt dat het wél kan lukken, dat ik het dan maar moet laten zien. Niet alleen ten opzichte van de buitenwereld, maar ook naar mezelf toe. Daar, op dat veld, wil ik nog wedstrijden spelen. Ik droom van een volle Euroborg. Of het lukt blijft de vraag. Het kan zijn dat ik over zes weken alsnog moet zeggen: jongens, het gaat niet, het is klaar, het is over en uit, maar ik heb nog steeds de hoop dat dat niet hoeft. Die knop is wel weer omgegaan.”