De keeltjes van Jeremie Frimpong en Wilfred Genee

Nog even en alle voetbalogen zijn een maand lang gericht op een land dat decennialang door vele Nederlanders gehaat werd. Had iets met een 1974-trauma te maken. Maar alle pijn slijt met de jaren. Gelukkig maar. Onderweg naar het EK vallen mij twee mannen met een Duits tintje sowieso op: Jeremie Frimpong en Wilfred Genee. Door hun prestaties, maar ook door hun taalgebruik.

Opinie: goede communicatie met duizenden voetbalfans is heel belangrijk

Ik ben blij. Blij omdat we in ons Oranje weer een vleugelaanvaller erbij hebben. Eentje van het beste soort die linksbacks van de concurrerende landen dol kan gaan draaien. Heerlijk vind ik dat. Die daarna ook nog loepzuivere voorzetten kan gaan afgeven. Aalvlug draven en hup… dat leer voor het doel mikken.

Jeremy Frimpong kan dat. Grote ster van Duits kampioen Bayer Leverkusen en sinds niet zolang ook international bij het Nederlands elftal. Tegen Canada gaf hij in een oefenpot meteen zijn visitekaartje af. Frimpong liet Alphonso Davies, toch zeker geen kleintje in het Europese voetbal, bij vlagen alle hoeken van het veld zien.

Wel een haarband, geen Nederlandse woorden

Bondsbaas Ronald Koeman zag dit met veel genoegen, nadat hij innerlijk ongetwijfeld gefoeterd zal hebben toen hij Memphis Depay met een belachelijke haarband op zijn kop het veld zag betreden. Elk woord wat ik hier verder over zeg, is er echter een teveel. Dus, basta. Terug naar Frimpong: het viel me op dat hij nog geen Nederlands kan praten.

Kán niet. Moet heel snel verandering in komen. Jeremie liet zich, in keurig Engels overigens, ontvallen dat hij een taalcursus aan het volgen is. Of dat in ieder geval rap gaat doen. Zodat ook hij praat zoals de rest van zijn teamgenoten als ze interlands spelen. Dat hoort ook zo. Het lijkt me een kleine moeite om tussen trainingen en wedstrijden door in de boeken te duiken.

Goodwill bij Oranje

Toch?! Een grote voetballer zoals hij (verder) zal gaan worden, zal bij de fans daardoor alleen maar meer goodwill gaan kweken. Daar profiteert hij dan ook zelf van, die razendsnel ontwikkelde talenknobbel die hem nóg meer Nederlander zal maken. Of hoe zeg je dat? Jeremie Frimpong die hartstochtelijk het volkslied gilt alsof zijn leven er van afhangt.

Ik moet aan Wilfred Genee denken. De man van ‘Rep, Rep, Rep, Johnnie Rep, Rep, Rep’, je weet wel. Ik heb respect voor Genee. Als collega heeft hij zich opgewerkt tot de top van de journalistiek, als anchor van één van de allerbeste tv-programma’s van Nederland. Vijf dagen in de week minimaal. Bijkans het hele jaar door.

Voorzetkoning Wilfred Genee

Genee is trouwens ook een meester in voorzetten geven. Die dan aan de talkshowtafel meesterlijk ingekopt worden door Johan en René. Derksen en Gijp welteverstaan. De uiterst kundige presentator heeft zich dus gegeven aan het brullen van een EK-meezinger. Over een wereldspits van weleer, op de melodie van een Duitse hit die in een feestparadijs als Mallorca grijs gedraaid wordt.

Wilfred Genee doet dat heel slim. Hij vermarkt zichzelf uitstekend. Kan hem dat verrekken dat het taaltechnisch allemaal niet zo oogstrelend klinkt en hij geen stem als een nachtegaaltje heeft. De Fries is gek van karaoke, verslaafd aan de microfoon en niet vies van enige aandacht. Maar doet wél dingen waar hij klaarblijkelijk blij van wordt.

En, niet geheel onbelangrijk voor hemzelf, waarmee hij ook nog goed geld kan verdienen. Dus geef hem eens ongelijk. Communiceren is heel belangrijk. Als ster naar de buitenwereld toe. Jeremie Frimpong heeft dat gelukkig ook ingezien.

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich onder meer op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga en andere opmerkelijke zaken in het voetbal. Hij is 24 jaar journalist. Tips? [email protected]