De lange weg van Flekken naar Oranje: “Je kunt het leven niet tegenhouden”

Natuurlijk baalt Mark Flekken van zijn reserverol tijdens het EK, daar is de keeper eerlijk over. Het gesprek met bondscoach Ronald Koeman over de rolverdeling kwam hard aan. Maar aan de andere kant kan hij goed relativeren dat het gezien zijn levenspad heel bijzonder is dat hij überhaupt bij Oranje zit. “Ook door slechte ervaringen kom je verder”, vertelt de keeper van Brentford aan SoccerNews.

Interview met Mark Flekken, keeper van Oranje

Iedere voetballer en iedere keeper wil altijd spelen. Dat zal iedereen begrijpen. En dus maakt Mark Flekken (31) er geen geheim van dat zijn reserverol af en toe lastig is. “De ene dag is het makkelijker dan de andere”, geeft hij toe. “Als je niet voor de eerste plek gaat, zit je hier niet goed. Maar de bondscoach en keeperstrainer (Patrick Lodewijks, red) hebben hun keuze gemaakt. Ik moet deze rol accepteren en zo goed mogelijk invullen. Anders wordt het een hele lange en moeilijke periode.”

De goede prestaties van eerste keeper Bart Verbruggen maken het bankzitten iets dragelijker voor Flekken. “Natuurlijk aas ik op zijn plek, maar hij doet het erg goed. Ik moet in het teambelang denken. Als hij het goed doet en we eindigen met die beker, dan gun ik het hem van harte. Dan ben ik niet boos dat ik ook een gouden plak krijg. Ik zou liever meer aandeel hebben tijdens de wedstrijden, maar als tweede doelman ben je er ook om de eerste keeper en de aanvallers optimaal voor te bereiden. Het is een andere rol dan ik had gehoopt, maar ik moet mijn ego aan de kant zetten.”

Een pijnlijk gesprek

Tijdens de EK-kwalificatie en voorbereiding keepte Flekken drie interlands waarmee hij in ieder geval een wezenlijke bijdrage leverde om Oranje op het EK te krijgen. “Ik heb mijn kans gekregen en tegen Griekenland en Schotland goed gespeeld. Vooral in die laatste wedstrijd heb ik met goede reddingen laten zien wat ik kan. Ik had in mijn achterhoofd dat het een laatste toetsmoment was voor het EK, dus ik was extra gedreven. Ik kreeg een moeilijke bal, die ik kon pakken. Dat was een moment dat ik nodig had in Oranje. Dus ik ging met een goed gevoel naar huis.”

Het gesprek met Koeman waarin Flekken werd verteld dat hij tweede keuze was, kwam hard aan bij de Limburgse doelman. “Er werd gezegd wie nummer één, twee en drie waren. Mijn naam stond niet op één. Vanaf dat moment sloot ik mijzelf een beetje af. Ik wilde niet uit emotie dingen eruit gooien. Dan maak je misschien ruiten kapot die je niet meer kunt repareren. Zo’n reactie zit wel in mij, maar ik heb ondertussen een leeftijd waarop ik beter weet. Het was beter om even afstand te nemen en een dag later het gesprek op te zoeken. Ik heb een goede band met Patrick Lodewijks, waarin we eerlijk en open kunnen zijn. Ik vroeg naar de redenen en die gaf hij mij. Ik moest het accepteren.”

Relativering

Ruimte voor relativering is er ook. Wie naar het cv van Flekken kijkt, ziet een opvallende omweg naar de top. Met name de laatste jaren nam zijn carrière een vlucht naar boven. Daarom is het ergens al heel mooi dat hij er nu bij zit. “Ja, zo bekijk ik het ook wel. Als je ziet waar ik vandaan kom, is het onderdeel uitmaken van een EK-selectie al erg bijzonder. Ik heb eerder op een zure manier het WK gemist doordat ik op de laatste dag afviel. Dat zit nog in mijn achterhoofd. Dus ik besef dat het een eer is om als nummer twee mijn land te mogen vertegenwoordigen.”

Tot drie jaar geleden was Flekken in Nederland een grote onbekende. Het was Louis van Gaal die hem als zijn nieuwe naam bij het Nederlands elftal haalde. “Daar is mijn weg in het Nederlandse voetbal eigenlijk pas begonnen. Totdat Van Gaal mijn naam uitsprak, kende het merendeel mij niet. Misschien alleen mensen die regelmatig naar de Bundesliga keken. Ik neem het niemand kwalijk, want ik ben op mijn zestiende vanaf Roda JC naar Duitsland verkast. Daardoor was ik niet in beeld.”

De droom najagen

Om de vergelijking met concullega Verbruggen te maken; hij speelt op zijn 21ste jaar bij Brighton in de Premier League. Flekken was op die leeftijd tweede keeper bij Greuther Fürth in de Tweede Bundesliga en kampte met een kruisbandblessure. “Ik stond op het punt om eerste keeper te worden, maar op een onschuldig moment op de training scheurde ik mijn kruisband af. Door die blessure en een elleboogblessure heb ik anderhalf jaar aan wedstrijden en ontwikkeling gemist. Dat was kostbare tijd. Tja, mijn carrière heeft niet de weg genomen die iedereen het liefst voor zich ziet.”

“Ik zei laatst tegen mijn familie: ‘Acht jaar geleden zat ik nog in de Derde Bundesliga. Als je had gezegd: ‘Over acht jaar speel je in de Premier League en ga je met het Nederlands elftal naar het EK’, dan had ik gevraagd wat je had gerookt. Maar je moet je nooit te klein voelen om je droom na te jagen. Ik had het toen ook niet kunnen bedenken, maar door mijn mentaliteit van elke dag een stukje beter worden, zit ik nu hier.”

Bewijsdrang

Het opzoeken van zijn plafond is voor Flekken het leukste aan zijn leven als topsporter. “Ik blijf telkens de lat verleggen, nieuwe doelen stellen en kijken wat er nog meer in mijzelf zit. Ik heb nog een paar jaartjes te gaan, dus ik ben nog niet klaar. Achterin de dertig wil ik nog steeds keepen, als mijn botten meewerken.” Een droom of doel voor de komende jaren heeft hij niet in gedachten. “Ik zit net één jaar in de Premier League en wil daar verder gaan. Ik ben nooit heel erg bezig geweest met wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Dat is ook onderdeel van mijn mindset. As je te veel vooruit gaat denken, bijvoorbeeld over interesse van andere clubs, ga je de focus op de verkeerde dingen leggen. Dat is niet goed voor je prestaties. Dat heb ik ook meegemaakt. Dat ik al naar huizen zat te kijken in een nieuwe stad, terwijl de eerstvolgende wedstrijd belangrijker is. Ook door zulke slechte ervaringen kom je verder.”

Ergens voelt Flekken de drang om zichzelf volledig te bewijzen aan het Nederlandse publiek, ook al speelde hij recentelijk enkele goede interlands. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik vijf van mijn zeven interlands niet heel overtuigend vind. Prima wedstrijden, maar ik heb niet écht laten zien wat ik kan. In oktober miste ik ook nog een interlandperiode door een blindedarmontsteking. Weer ongelukkig. Maar je kunt het leven niet tegenhouden. Dat heb ik inmiddels wel geleerd”, concludeert Flekken. Een keeper met een bak aan levenservaring op de bank bij Oranje, dat is wel duidelijk. “Ik ben klaar voor het moment dat ik nodig ben. Dan zal ik er gelijk staan.”