Deze oud-speler van Ajax stond wereldwijd bekend als geldwolf

Je hoort wel eens verhalen over voetbalavonturiers die bij hun club in het buitenland niet meer mee mogen trainen. In landen als Bulgarije, Roemenië of Thailand proberen ze zo van hun spelers af te komen. Het uithoudingsvermogen van de betreffende voetballer wordt daarmee flink getest. Hoe anders was de situatie van Winston Bogarde? De oud-verdediger van Ajax, vandaag 53 jaar geworden, liep bij Chelsea ook in zijn eentje rondjes om het veld, maar hij kreeg daar goed voor betaald. Dit is het verhaal van de bestbetaalde bankzitter ter wereld.

De Dag van Winston Bogarde, oud-speler van Ajax en Chelsea

Wie de gedachtegang van Winston Bogarde wil begrijpen, moet eerst zijn achtergrond kennen. De geboren Rotterdammer groeide op in een gezin met dertien kinderen, had geen vaderfiguur en werd op jonge leeftijd nooit gezien als een groot talent. Totdat Louis van Gaal hem als aanvaller van Sparta Rotterdam naar Ajax haalde en een hardwerkende linksback van hem maakte. Een jaar later stond de Surinaamse Nederlander met de Champions League-trofee in zijn handen. In 1997 vertrok hij naar AC Milaan, omdat hij bij Ajax weigerde op de bank plaats te nemen. Na zes maanden vol conflicten en weinig speeltijd in Italië tekende hij bij FC Barcelona, waar hij ondanks blessureleed opleefde. Hij maakte optimaal gebruik van zijn aflopende contract en tekende in 2000 voor vier jaar bij Chelsea, dat meer geld bood dan Newcastle United.

Gianluca Vialli was de manager die Bogarde binnenhaalde, al wees hij na de mislukte samenwerking naar de toenmalig technisch directeur Colin Hutchinson. Vialli werd zelf een week na de komst van de Bogarde ontslagen en zijn opvolger, Claudio Ranieri, zag het niet in de Nederlandse verdediger zitten. In het begin viel de oud-Ajacied nog regelmatig in, maar na een zware knieblessure verdween hij volledig uit beeld. Chelsea stelde voor om zijn contract af te kopen, maar Bogarde wilde in dat geval zijn volledige salaris ontvangen. Hij was de komende drie jaar nog verbonden aan de Engelse club voor meer dan twee miljoen pond per jaar. Dat geld wilde hij niet zomaar laten schieten.

Salarisstrookje

Aanbiedingen van andere clubs kwamen niet in de buurt van het vorstelijke salaris dat hij in Londen ontving. Chelsea probeerde van Bogarde af te komen, gaf hem geen rugnummer en liet hem in zijn eentje rondjes lopen of meetrainen met de jeugd om hem naar de uitgang te duwen. De Rotterdammer gaf niet toe en trainde zonder mokken, denkend aan zijn salarisstrookje. Natuurlijk was het zijn goed recht om zijn contract uit te dienen. Chelsea heeft hem dat voorstel zelf gedaan toen ze hem transfervrij binnen konden halen. Toch zouden de meeste voetballers in zijn situatie kiezen voor het sportieve aspect en wekelijks voetballen. Misschien zouden ze zich zelfs bezwaard voelen zoveel geld op te strijken zonder daar iets voor terug te doen. Bogarde niet.

“Waarom zou ik tien miljoen pond weggooien als het al van mij is?”, vroeg de verdediger zich af. “Op het moment dat ik tekende, was het in feite mijn geld, mijn contract. Beide partijen waren het er mee eens. Ik zou ergens anders heen kunnen gaan om voor minder te spelen, maar je moet mijn geschiedenis begrijpen om te snappen dat ik dat nooit zou doen. Als kind was ik arm, ik had niets te besteden of iets om mee te spelen. Deze wereld draait om geld, dus als je miljoenen aangeboden krijgt, pak je die. Weinig mensen zullen ooit zoveel verdienen. Ik ben één van de gelukkigen die dat wel doet. Ik ben misschien één van de slechtste aankopen in de geschiedenis van de Premier League, maar dat maakt me niet uit.”

Mikpunt van kritiek

Bogarde was bereid om een zware opoffering te doen voor het geld waar hij recht op had, want de drie jaar dat hij buiten de groep viel, waren niet makkelijk. Hij schaamde zich als hij langs het eerste elftal liep om met de jeugd mee te trainen. Hij telde de dagen af en belde naar zijn familie voor morele steun. In de Engelse media werd hij het mikpunt van kritiek en neergezet als geldwolf, iemand zonder ambities en het symbool van de hebzucht van voetballers. Bogarde werd ‘de bestbetaalde bankzitter ter wereld’. De voormalig Nederlands international speelde uiteindelijk slechts twaalf wedstrijden voor Chelsea en ontving daarvoor ruim twaalf miljoen euro, oftewel een miljoen euro per wedstrijd.

Na drie lange jaren op het trainingsveld waren Bogarde en Chelsea van elkaar verlost. De verdediger ging op zoek naar een nieuwe club, maar de gewenste aanbiedingen bleven uit en hij besloot in november 2005 te stoppen met voetballen. Een paar maanden later presenteerde hij zijn biografie met de spraakmakende titel ‘Deze neger buigt voor niemand’. Bij de presentatie blikte hij tegenover de NOS terug op de periode bij Chelsea. “Ik voelde me soms als een gevangene. Ik zat in een situatie die rondom mij gecreëerd was en waar ik niet voor opzij ging. Ik kon er op elk moment uitstappen, maar men vergeet dat ik een fantastisch contract had, waar ik al die jaren daarvoor keihard voor had gewerkt. Dat zou ik nooit zomaar overboord gooien.”

Financiële problemen

Het salaris dat hij verdiend had, gaf Bogarde uit aan gouden sieraden, dure huizen en auto’s. Ook zou hij grote bedragen hebben verloren aan de pokertafel, waardoor hij een miljoenenschuld opbouwde. Drie van zijn huizen werden door de bank geveild. Een poging om met een eigen evenementenbureau weer boven water te komen, mislukte en eindigde met een zakelijk faillissement.

Bogarde zocht zijn heil weer in het voetbal en haalde zijn trainersdiploma’s. Hij werkte tot 2022 bij Ajax als jeugdtrainer, assistent van de beloftenploeg en assistent bij het eerste elftal onder Erik ten Hag. Vorige maand vertrok hij bij het Turkse Adana Demirspor, waar hij slechts enkele maanden assistent was van Patrick Kluivert. De reden was ‘een verschil van inzicht’ tussen de trainer en de club. Bogarde is nu op zoek naar een nieuwe uitdaging.

De Dag van…

In de rubriek De Dag van… brengt SoccerNews.nl verhalen naar boven aan de hand van de datum van vandaag. Een memorabele wedstrijd, de verjaardag van een speler met een bijzondere anekdote, een onvergetelijke goal of een andere bijzondere voetbalgebeurtenis die op deze dag plaatsvond.