Drenthe: “Spijt wil ik het niet noemen”

Royston Drenthe maakte na zijn doorbraak bij Feyenoord en een succesvol jeugd EK een spraakmakende transfer naar Real Madrid. Vanaf dat moment ging zijn carrière bergafwaarts. De inmiddels 33-jarige linkspoot speelt op dit moment bij Racing Murcia op het vierde niveau in Spanje, maar geniet wel van het voetballeven. 

Drenthe speelde samen met spelers zoals Karim Benzema, Sergio Ramos en Marcelo, maar slijt nu zijn dagen als speler van Racing Murcia op het vierde profniveau in Spanje. Waar hij in Madrid, Liverpool (bij Everton, red.) en (Hércules) Alicante voor problemen zorgde buiten de lijnen als hij niet speelde, heeft hij tegenwoordig geen probleem met dertig minuten warmlopen zonder invalbeurt. “Ik ben nu anders, dit is een nieuwe start. Ik voel me nu een volwassen man. Ik heb al heel veel geleerd in dit leven. Ik ben nu 33 en geen twintig meer’, vertelt Drenthe tegen Voetbal International. 

Vooral zijn tijd bij Hércules Alicante was moeilijk voor de linksback. Zijn werkgever kampte op dat moment met ernstige financiële problemen. Drenthe: “ls voetballer sta je op het trainingsveld, raak je de bal aan en vergeet je alles weer’, blikt Drenthe terug, verwijzend naar zijn ploeggenoten. ‘Maar als de training dan voorbij is, denken spelers: hoe moet ik nu aan mijn eten komen? Er waren echt spelers bij die niet eens meer eten konden kopen in de supermarkt. Dus kwamen sommigen bij mij eten. Ik had daarom op wat meer begrip van de fans gerekend. Ze spoten graffiti op mijn muren.”

Bij Everton genoot hij het meeste: “Ik had daar uiteindelijk mogen blijven als ik een salarisvermindering had geaccepteerd. Ik vertelde mijn zaakwaarnemer: “Echt niet.” Had ik dus wel moeten doen. Dan was het misschien beter gelopen. En hoewel ik regelmatig ruzie had met Moyes, was het wel een geweldige trainer die het in mij zag zitten. Van mijn tijd in Madrid heb ik het meest genoten, maar bij Everton was mijn mooiste tijd. Hoe ze daar de sport beleven. Maar goed, spijt…? Nee, zo zou ik het niet willen noemen. Op dat moment was ik gewoon boos. Ik was jong en roekeloos.’