“Er wordt wat afgeslijmd, geroddeld en gekonkeld”

Het is helemaal niet zo gezellig in de Nederlandse scheidsrechterswereld… Het is bijvoorbeeld een publiek geheim dat Serdar Gözübüyük en Danny Makkelie elkaar niet kunnen luchten of zien, en dat zijn toch geen kleine jongens.

Bas Nijhuis reageert in het Algemeen Dagblad: “Het punt is een beetje dat iedereen vecht om die ene mooie wedstrijd, en dat je daarbij mede afhankelijk bent van de beoordelingen die je krijgt, van de mensen die je aanstellen. Ik durf te zeggen dat ik er gezond schijt aan heb gekregen, maar zeker als je jong bent, ga je daar bijna automatisch in mee. Alles voor een goed cijfer. Het is één groot spel.” Dat wordt beaamd door Makkelie: “Het is een individuele sport, maar óók een jurysport. Een tennisser kan zijn eigen wedstrijden winnen, een scheidsrechter is afhankelijker. Maar de manier waarop dingen worden uitgevochten, gaat soms veel te ver.”

Oud-arbiter Mario van der Ende reageert: “Het grootste probleem is dat er geen enkele sprake is van gescheiden machten. De ’trias politica’ bestaat niet in dit wereldje: deze scheidsrechters hebben allemaal hun eigen coaches, die ook weer hun invloeden aanwenden bij waarnemers. Al dat soort belangen lopen kriskras door elkaar, zowel nationaal als internationaal. Het nepotisme is heel diep geworteld.”

Gözübüyük neemt bepaald geen blad voor de mond: “Er wordt wat afgeslijmd, geroddeld en gekonkeld. Sommige scheidsrechters doen er alles aan om maar een beetje in het gevlei te komen bij hun bazen, want dat kan een mooi wedstrijdje opleveren.”