Eredivisie-clubs spekkoper door Newcastle United

Newcastle United is sinds een paar maanden in handen van steenrijke eigenaren uit Saoedi-Arabië. The Magpies dromen daardoor van Premier League-titels en Champions League-voetbal. Vooralsnog heeft de Engelse club andere problemen: de club staat nog steeds onder de degradatiestreep. Tot nu toe is er weinig transfervuurwerk vanuit St. James’ Park. Daar kan echter snel verandering in komen. 

De fans van Newcastle United begonnen al te dromen van de grootste sterren op het moment dat Public Investment Fund van Saoedi-Arabië de club in handen kreeg. De vorige eigenaar, Mike Ashley, was de club al jaren liever kwijt dan rijk en was daarom net zo blij als de fans van de club op het moment dat Newcastle United de rijkste club ter wereld werd. De afgelopen weken werden talloze spelers in verband gebracht met de Engelse degradatiekandidaat. Tot nu toe verwelkomde The Magpies alleen Engels international Kieran Trippier. De ervaren rechtsback kwam voor 15 miljoen euro over van Atlético Madrid. Daarmee houden de transferambities van de nummer negentien van de Premier League echter niet op. En daar gaat de Eredivisie van profiteren. 

Newcastle United

Newcastle United stelde een aantal weken terug Eddie Howe aan om het tij te keren in St. James’ Park. De Engelse manager, die in het verleden AFC Bournemouth van de kelders van het Engelse voetbal naar de Premier League leidde, kan echter nog niet spreken van een succesvolle begintijd bij zijn nieuwe werkgever. Newcastle United pakte onder zijn leiding in acht wedstrijden gemiddeld 0,68 punten per wedstrijd. Onder leiding van de trainer won Newcastle alleen van Burnley (1-1), vloog het tegen League One-club Cambridge United uit de FA Cup en kreeg het daarna in verliespartijen tegen Manchester City (0-4), Liverpool (3-1) en Leicester City (4-0) vooral veel doelpunten om de oren. 

Er moet dus wat anders op het St. James’ Park. Al die miljarden uit Saoedi-Arabië zorgen ervoor dat de sky the limit lijkt voor The Magpies. Zo rooskleurig als een overname door een miljardair was op het moment dat teams als Chelsea, Manchester City en Paris Saint-Germain in handen vielen van veelvermogende, buitenlandse eigenaren, is het echter niet meer voor de kersverse eigenaren van Newcastle United. Financial Fair Play schrijft voor dat de transfersommen voor spelers ‘eerlijk’ verdient moeten worden met ‘voetbalinkomsten’ (opbrengsten uit het voetbalbedrijf, niet vanuit kapitaalinjecties).

Newcastle draaide over vorig seizoen een omzet van 180 miljoen euro en boekte een verlies van bijna 65 miljoen euro op basis van vorig voetbaljaar. Ter vergelijking: FC Barcelona zette in dezelfde periode, en ook in een crisisjaar, bijna zeshonderdmiljoen euro om. Daardoor heeft Newcastle United een totale inkomstenstroom van 180 miljoen euro per jaar. Daar moet alles, dus ook transfersommen en salarissen, van betaald worden. Dat lukte vorig seizoen al niet (daarom dik zestig miljoen euro verlies) en aangezien een club geen grote ‘externe’ injecties in een seizoen mag krijgen, naar verluidt maximaal 25 miljoen euro. Dat Trippier al vijftien miljoen euro kostte en hij niet voor een koek en een ei zal spelen (gemiddelde salaris ligt tussen de drie en vijf miljoen euro per seizoen liggen in de Premier League). 

Georginio Wijnaldum

Daardoor vinden we talloze geruchten over spelers die gelinkt worden aan Newcastle United, worden daar de meest opmerkelijke bedragen bij genoemd en aan het einde van de transferperiode heeft Eddie Howe er waarschijnlijk nog één of twee spelers bij. Het zijn de pijnlijke lessen van het moderne voetbal: Financial Fair Play moest een einde maken aan de grote invloed van ‘derdengelden’ in het voetbal, maar zorgt er op dit moment vooral voor dat de Europese Eilte hun beschermde status houden (hoe hoger de omzet, hoe hoger het budget om aankopen te doen en salarissen te betalen) en dat ‘nieuwe’ kapitaalclubs zoals Newcastle United niet de vrijheden hebben die de Manchester City’s en Chelsea’s in het verleden dus wel hadden. Dat hoeft voor Newcastle United op de lange termijn niet slecht te doen. Alleen is het daardoor wel twee keer zo moeilijk om, helemaal met de extra druk én de vele transfergeruchten, direct te presteren als team. 

Daardoor is Newcastle United aangewezen op buitenkansjes zoals de transfer van Trippier. De naam van Georginio Wijnaldum, die PSV verruilde voor Newcastle één jaar in St. James’ Park speelde en een transfer naar Liverpool verdiende, schiet dan automatisch door je hoofd. In veel opzichten is de dertigjarige middenvelder een perfecte aanvulling op het team van Howe, maar dan niet in ‘de huidige staat’. In beginsel is de transfer van Wijnaldum naar Newcastle (2015) een schoolvoorbeeld hoe je met relatief goedkope spelers alsnog kwaliteit naar de club kan halen. De Engelsen namen daarmee eigenlijk een voorbeeld aan een spelersbeleid dat Louis van Gaal in zijn tijd bij FC Barcelona ook toepaste. De tegenwoordig bondscoach van het Nederlands elftal haalde een karrenvracht aan spelers naar Camp Nou.

De reden voor Van Gaal was duidelijk: Nederlandse spelers, of spelers in de Eredivisie in het algemeen, zijn spelers met over het algemeen veel technische kwaliteiten die ondanks hun jonge leeftijd al aardig wat wedstrijden op het hoogste niveau spelen. Niet meer zo groen als gras, niet ervaren, maar wel genoeg bagage om zich aan te kunnen passen aan een nieuw niveau, vooral qua tegenstand. Voor Newcastle United kan de Eredivisie daardoor een ideale manier zijn om kwaliteitsspelers aan de selectie toe te voegen en daar op hetzelfde moment veel minder geld kwijt mee te zijn dan wanneer deze krachten van clubs uit de grotere competities komen. 

Eredivisie-transfers

The Magpies lijken dat ook begrepen te hebben. Volgens de geruchtenmolen heeft Newcastle United haar oog laten op twee centrale verdedigers met een sterke link met de Eredivisie en Nederland. Marcos Senesi (Feyenoord) staat al langere tijd op de nominatie om te vertrekken bij de Rotterdammers en Newcastle United zou wel mee willen werken aan die vertrekwens van de Argentijn. Senesi is al een aantal seizoenen basisspeler bij Feyenoord, maar het lukt hem vanuit Rotterdam-Zuid niet om door te dringen tot de nationale ploeg van Argentinië. Dat spelers zoals Lisandro Martínez en Nicolas Tagliafico (Ajax) dat wel lukte vanuit hun positie als Eredivisie-speler, dwong Senesi naar de wens om een transfer naar een Champions League-club te maken. 

Uitkomen in de Premier League kan voor de Argentijnse verdediger wellicht een mooie tussenstap zijn. Inderdaad: dan legt de Feyenoord-verdediger een soort Wijnaldum-route af. De afgelopen seizoenen bleek voor Eredivisie-uitblinkers zoals Memphis Depay (Manchester United), Steven Bergwijn (Tottenham Hotspur), Donny van de Beek (Manchester United) en Hakim Ziyech (Chelsea) de stap naar de Engelse (sub)top voorlopig nog te groot. Daarom kan een club als Newcastle United, mits het dit jaar in de Premier League blijft, een belangrijke rol vertolken in de ontwikkeling van de Eredivisie én Nederlandse spelers.

Louis van Gaal zei het al tijdens zijn eerste periode als trainer van FC Barcelona: hij kocht de Eredivisie leeg omdat het spelers van hoge technische kwaliteit zijn die je tegen een relatief lage transfersom op kunt halen. Helemaal in het geval van Newcastle, dat de komende jaren óók spelers moet verkopen om grote transfers te kunnen doen, kan dat een lucratieve business worden. Een speler als Senesi is, helemaal met zijn contractstatus (tot 2023, red.), relatief goedkoop op te halen. Aangezien de speelstijl van Senesi veel meer op het voetballende aspect gericht is en hij daarmee in de Premier League al opvalt, zorgt dat ervoor dat er ook nog potentie op een flinke winst in de doorverkoop is. Een transfer waar, mits de Nederlandse technisch directeuren de deals goed uit onderhandelen, een Eredivisie-club middels doorverkooppercentages (op de gemaakte winst) verder kunnen profiteren van de ontwikkeling van de speler én Newcastle United als club. 

‘Nederlands’ Newcastle United

Op het moment dat Newcastle United niet voor Marcos Senesi, maar Sven Botman (Lille) kiest, dan profiteert Ajax daar ook van. De Amsterdammers, voor wie Botman niet één wedstrijd uitkwam, verkocht de linksbenige centrale verdediger vorig seizoen voor acht miljoen euro aan de Franse landskampioen. Na een ijzersterk eerste seizoen in de Ligue 1 werd Botman met clubs als Liverpool in verband gebracht, maar nu zijn het toch ‘de kleintjes’ die de meeste kans maken op de handtekening van de linkspoot. Er wordt gesproken over een transfersom tussen de dertig en de vijftig miljoen euro, wat betekent dat Lille een winst van gemiddeld 32 miljoen euro tegemoet kan zien. 

Bij een afspraak van 10% van de opbrengsten, betaalt Lille op zo’n moment 3,2 miljoen euro aan Ajax. Bij 20% is dat al 6,4 miljoen euro, waardoor de totale opbrengst van de Botman-transfer alleen maar groeit. Helemaal wanneer óók Lille een doorverkooppercentage van de winst op Botman onderhandelt, Botman vanuit St. James’ Park écht naar Liverpool kan vertrekken en de Amsterdammers op dat moment nóg een keer geld ontvangen: dat is immers ook winst en in de verkoopafspraken van Botman staat dat Ajax recht heeft op een X-percentage van het verdiende bedrag. 

Op deze manier heeft Newcastle United in de Eredivisie een kweekvijver vol talent om in te vissen en kunnen de clubs op hun beurt profiteren van doorverkooppercentages, die door deze knettergekke transfermarkt alleen maar hoger lijken uit te vallen. Daarvoor is wel één ding nodig: Newcastle United op het hoogste niveau in Engeland. Alleen dan worden spelers meer waard en vallen ze op bij grotere clubs, óók in het buitenland. Dan hoeven spelers als Senesi niet eens Champions League-duels achter hun naam hebben staan en pakt Feyenoord in totaal misschien wel een keer een transfersom die hoog genoeg is om de recordtransfer Dirk Kuyt (Liverpool, 18 miljoen euro) uit de boeken te doen.

Degradeert Newcastle United? De odd is 2,5!