Erik Pieters verloor bijna zijn leven na actie in pure woede

Eén moment van verstandsverbijstering kan vervelende gevolgen hebben. Daar weet Erik Pieters alles van. Op De Dag van vandaag in 2013 sloeg hij na een rode kaart uit frustratie een ruit kapot. Het was een klap die hem fataal had kunnen worden en diepe sporen naliet. 

De stoppen bij Erik Pieters sloegen op 18 januari 2013 volledig door nadat hij een rode kaart kreeg tegen PEC Zwolle. PSV stond met 1-3 achter toen Pieters door scheidsrechter Higler van het veld werd gestuurd na een overtreding op Fred Benson. Het kwam hard aan bij de verdediger, die in deze wedstrijd zijn rentree maakte na negen maanden blessureleed.

Buskruit voor de bom 

Pieters stond lang aan de kant vanwege een scheurtje in zijn rechtervoet, dezelfde voet waar hij eerder het middenvoetsbeentje van brak. Voor deze blessures was Pieters de vaste linksback van het Nederlands elftal, maar hij moest het EK van 2012 en de eerste seizoenshelft van de Eredivisie aan zich voorbij laten gaan. 

Het buskruit voor de bom was verzameld en het lont werd aangestoken toen Pieters de rode kaart kreeg. Door de grote teleurstelling ontstak hij in pure woede. Een dergelijke woede-uitbarsting paste helemaal niet bij de reputatie van Pieters, een voorbeeldprof en rustige jongen uit de Betuwe, maar na zijn enige rode kaart ooit verloor hij alle controle. Hij trapte tegen een deur en sloeg vervolgens een groot gat in een raam.

Spoor van bloed 

Het beeld van een ruit met een groot gat erin en bloed rondom de scherven staat vele voetbalfans nog vers op het netvlies. Pieters liet een spoor van bloed na toen hij richting de kleedkamer liep. Hij had een grote wond aan zijn onderarm, die helemaal openlag en door teammanager Mart van den Heuvel werd gestelpt. Van den Heuvel redde het leven van Pieters door snel in te grijpen, zijn arm dicht te knijpen en het heftige bloeden te stoppen. 

Tegenover Voetbal International memoreerde Pieters twee jaar later: “Ik kan me die klap ook helemaal niet herinneren. Ik weet alleen nog dat ik naar binnen liep. En dat Mart van den Heuvel, de teammanager, op een gegeven moment tegen me zei: “Nu moet je rustig blijven, want je arm ligt open”. Huh, wat bedoel je? Toen keek ik en zag ik het. Het is puur een black-out geweest. Ik kwam na mijn blessure van heel ver. Had het EK gemist. Dan ben je eindelijk terug en krijg je rood. Alles kwam bij elkaar. Bam.” 

De PSV’er werd met spoed per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd, waar bleek dat hij zes pezen had doorgesneden en een zenuw had beschadigd. De wond moest operatief gehecht worden. Twee dagen na de wedstrijd meldde PSV dat Pieters een traject inging bij een speciale hand- en polsdokter. Hij mocht zijn hand maandenlang niet bewegen, totdat hij heel voorzichtig opnieuw moest leren om zijn vingers te strekken.

Heel dom 

Pieters was erg geschrokken dat hij zichzelf zo had laten gaan en de controle was verloren. Hij wilde publiekelijk zijn excuses maken en kreeg die mogelijkheid via een persconferentie. Met zijn arm in een mitella en tranen in zijn ogen sprak hij de volgende woorden: “Wat ik nu zeg, komt puur uit mijn hart. Ik wil excuses maken aan PSV, aan de supporters, aan eigenlijk iedereen binnen en buiten het voetbal.” 

“Ik weet dat ik een voorbeeldfunctie heb, dat ik me moet gedragen en dat ik altijd camera’s op me heb staan. Met moeite heb ik de beelden bekeken. Het was heel dom en niet goed wat ik heb gedaan. Ik heb enorme spijt en moet nu de consequenties dragen.” 

Schaden van de voetbalsport 

Pieters werd door de KNVB voor vier wedstrijden geschorst, waarvan één voorwaardelijk. Naast de overtreding en de verbale reactie naar scheidsrechter Higler werd ook zijn ontploffing daarna meegenomen in de schorsing als ‘het schaden van de belangen van de sectie betaald voetbal of de voetbalsport in het algemeen’.

Bijna drie maanden later was Pieters weer inzetbaar voor PSV. Bij de eerste wedstrijden moest hij zijn arm compleet inpakken en ingooien lukte niet. Hij viel nog in tegen Ajax, maar zag in de andere duels Jetro Willems op zijn plek staan.

Laatste keer Oranje 

Pieters ging die zomer wel met Oranje mee op trainingsstage in Azië, waar hij oefeninterlands speelde tegen Indonesië en China. Een vaste waarde bij het Nederlands elftal, zoals hij voor zijn blessures was, zou Pieters echter nooit meer worden. Hij ontbrak tijdens het WK van 2014, zat daarna nog twee keer bij de selectie, maar werd in 2015 voor het laatst opgeroepen. 

Het seizoen 2012-2013, waarin de ruit sneuvelde, zou Pieters’ laatste seizoen bij PSV blijken. Hij verruilde Eindhoven na vijf jaar voor Stoke City, waar hij vijf jaar als basisspeler in de Premier League speelde. Na de degradatie werd hij uitgeleend aan het Franse Amiens SC, om vervolgens te verkassen naar Burnley, waar hij nog altijd onder contract staat. 

Litteken 

Negen jaar later schrikt Pieters nog wel eens als hij naar zijn rechterarm kijkt. Een groot litteken herinnert hem aan het moment waarop hij de controle volledig verloor. Af en toe voelt hij kramp door de schade die hij opliep en ook gitaar spelen lukt niet meer, maar de mentale klap en de imagoschade deden Pieters nog meer pijn. Het litteken is een aandenken aan een harde les. Pieters dankt God op zijn blote knieën dat het goed is afgelopen.