Feyenoord haalt kampioenenmaker in huis

Feyenoord heeft na het afronden van de transfer van Tyrell Malacia meer ruimte in het transferbudget. Volgens diverse Nederlandse media gaat Feyenoord een deel van dat bedrag besteden aan de komst van Wilfried Gnonto, een 18-jarige spits met vier interlands voor Italië achter zijn naam. Er zal waarschijnlijk een Senesi-achtig bedrag tegenover staan, maar Feyenoord haalt wel een potentiële kampioenenmaker in huis. 

Dat Feyenoord  aansloot in het rijtje geïnteresseerden in Wilfried Gnonto ligt alleen voetbaltechnisch in de lijn der verwachting. Een paar maanden geleden werd er nog een supportersactie opgezet om de transfer van Cyriel Dessers, die vier miljoen euro moest kosten aan transfersom en ook een smak salaris vroeg, mogelijk te kunnen maken. Enkele weken later wordt de club nadrukkelijk in verband gebracht met een spits die een marktwaarde heeft van zo’n tien miljoen euro, wat de vraagprijs zou zijn die FC Groningen over een ander mogelijk target van de Rotterdammers, Jörgen Strand Larsen, heeft gehangen. Desalniettemin maken de Rotterdammers plotseling een grote, misschien wel de grootste kans op de handtekening van de Italiaans international, voor wie het maken van bijzondere keuzes geen uitzondering is in zijn carrière. 

Feyenoord

Feyenoord heeft niet alleen in het buitenland flinke concurrentie om de handtekening van Gnonto. De achttienjarige aanvaller, die nog een contract tot aan het einde van volgend voetbaljaar heeft in Zwitserland, heeft al jarenlang een hele rits grote clubs achter zich aanzitten. De Italiaanse centrale aanvaller, die ook als schaduwspits of buitenspeler uit de voeten kan, speelde eerder in de jeugd van Internazionale, maar koos in plaats van een overstap naar het eerste elftal van de Italiaanse grootmacht voor een contract bij FC Zürich in de Zwitserse Super League. De Zwitsers namen het talent transfervrij over van Inter en gaven daarmee Gnonoto een kick-start van zijn carrière. 

Daardoor heeft Gnonto op zijn achttiende al 61 wedstrijden op het hoogste niveau achter zijn naam staan. De kleine spits maakte in die partijen elf doelpunten en bereidde acht doelpunten voor. Het grootste gedeelte van zijn productie kwam uit het afgelopen seizoen: in 36 wedstrijden voor Zürich scoorde Gnonto tien keer en gaf hij daarnaast ook acht assists. Daarmee speelde de aanvaller zich in de kijker van bondscoach Roberto Mancini, die de jongeling inmiddels vier keer gebruikte bij de nationale ploeg van Italië (één doelpunt). Het spel van het supertalent viel ook Ajax en PSV al op, net als clubs in de top vijf competities van Europa.
Dat Feyenoord in dat rijtje aansloot, was daarom niet eens zo gek. Behalve dan dat er miljoenen betaald moesten worden en Feyenoord geen akkoord kon bereiken met Dessers over zijn salaris. Het ligt immers in de lijn der verwachting dat er een hoge transfersom betaald moet worden, nog los van het hogere salaris die een buitenlandse speler, helemaal een international, in Nederland opstrijkt. Feyenoord is qua voetbalbedrijf ook lang niet de favoriet om de handtekening van Gnonto. Op basis van het verleden van de spits kun je dat wél zeggen. 

Wilfried Gnonto

Gnonto hoefde in de zomer van 2019 helemaal niet te vertrekken bij Internazionale. De jonge spits doorliep met succes de verschillende team in de jeugd van de Italiaanse grootmacht en zou wellicht een kans krijgen in het eerste elftal. Die zou er ongetwijfeld komen voor de jongeling. Gnonto had echter een ander doel dan ‘het eerste van Internazionale halen’. De 1,70 meter lange spits wilde vooral slagen in het topvoetbal en wist dat hij daar één ding voor nodig had: minuten in een eerste elftal. Het liefste vorig seizoen dan dit jaar, bij wijzen van spreken. 

Dat leverde Gnonto destijds al een verrassende transfer naar Zwitserland op. Een waar de jongeling alles behalve spijt van heeft. “Ik was heel gelukkig bij Internazionale”, stelde Gnonto na zijn Italië-debuut tegen Duitsland in Italiaanse media. “Ik voelde mij thuis bij de club. Ik kende iedereen. Ik kwam alleen wel op een leeftijd dat ik moest spelen. Het liefst wekelijks. Op bepaalde momenten moet je risico’s nemen in de keuzes die je maakt. Gelukkig hebben mijn ouders en zaakwaarnemers die keuze gemakkelijker gemaakt voor mij.” 

De grootste clubs kunnen dus wel in de rij staan, in het verleden was dat in het geval van onder andere Arsenal: de transfer van Internazionale naar Zürich laat zien dat Gnonto zich niet laat leiden door de miljoenen die hij over een aantal jaar ongetwijfeld toch zal verdienen, voor de aandacht die de grootste clubs ter wereld krijgen of de glorie die je krijgt als je als speler mag poseren met een shirt met jouw naam erop. Gnonto verruilde een topcompetitie om via het hoogste niveau in Zwitserland nog steeds het nationale team te halen. Dat is een groot compliment naar Gnonto zelf – hoe vaak zie je een speler uit de Zwitserse competitie in de nationale ploeg van Italië? – maar vooral één van de belangrijkste argumenten waarom Feyenoord ook buiten het persoonlijke akkoord met de spits één groot voordeel heeft op alle concurrenten. 

Kampioenenmaker

Dat Gnonto potentie heeft werd tijdens de interlandperiode van Italië nog maar eens duidelijk. Dat dit nog steeds geen garantie biedt voor een succesvolle transfer – Robert Bozenik had ook potentie en de voetballende belofte van Patrik Walemark is voorlopig nog zijn belangrijkste meerwaarde bij Feyenoord. En hoewel de Italiaan in de Eredivisie waarschijnlijk makkelijker voetbalt dan in de Zwitserse competitie: voor een spits scoort de jongeling (nog) niet enorm veel. Dat zijn allemaal facetten van het spel die je kunt toeschrijven aan zijn jonge leeftijd, de gebrekkige ervaring en daarom een onderstreping van zijn enorme potentieel. 

Met het vertrek van Bryan Linssen in het achterhoofd (vertrokken naar Urawa Red Diamonds in Japan, red.) en vooral de impact die de aanvaller had in het elftal van Arne Slot, misstaat een kleine snelle en in het geval van Gnonto ook sterke aanvaller als diepste spits natuurlijk niet. Bij zo’n type spits is het echter wel belangrijk dat de omgeving zo is ingericht dat er over hij de grond en het liefst met steekpasses bediend wordt – en daar Calvin Stengs uitstekend voor kan zorgen, ook als aanvallende middenvelder. Lukt het Slot om zo’n samenspel te vormen, dan hoeft Feyenoord niet geen beker of competitie te winnen om in de prijzen te vallen. 

De mooiste prijs voor Feyenoord is op dit moment een transferklapper. Twintig miljoen. Misschien wel dertig. Daarvoor heb je eigenlijk een Senesi-achtige investering (zeven miljoen euro over meer, red.) voor nodig, een bedrag dat met de Malacia-miljoenen beschikbaar zou moeten zijn voor de Rotterdammers. Een podium waar de speler kan uitblinken – en met de Europa League en een mogelijk WK zijn die er zeker. Maar vooral: een trainer die spelers, en dus een team, boven zichzelf uit kan laten stijgen. Dat die elementen aanwezig zijn bij Feyenoord en Gnonto bij wekelijkse speeltijd ongetwijfeld in beeld blijft bij Roberto Mancini, is Gnonto binnenhalen een stunt voor Feyenoord. Maar vooral als een zilveren schaal voor het eigen vermogen van de club.