Het gezicht van Patrick Wålemark verraadde de andere kant van het Feyenoord-succes

Een kampioenschap als topsporter mogen beleven is voor velen het mooiste wat er is. Zeker in teamverband. Binnen enkele weken gaat dát bij Feyenoord gebeuren. Maar niet iedereen loopt voorop in de polonaise. Voor Patrik Wålemark zal die feeststemming er eentje met een dubbel gevoel gaan zijn. Of er moeten nog gekke dingen gaan gebeuren op technisch gebied in Rotterdam.

Even voor tienen, afgelopen zondagavond in De Kuip. Feyenoord had zojuist RKC compleet kapot gespeeld, kon zich daardoor wederom drie winstpunten in eigen zak steken. De steeds sterker wordende Santiago Giménez had ook maar weer eens zijn goaltje meegepikt en was door Arne Slot al voortijdig naar de kant gehaald.

De arm van Giménez

De Mexicaan liep na het laatste fluitsignaal terug het veld op en ontwaarde medespeler Patrik Wålemark bij zich in de buurt. De Zweed had op zijn beurt negentig minuten op de bank gezeten. Een soort van troostend legde de Zuid-Amerikaan een arm over zijn schouders. Walemark keek met een sippe in de rondte.

Slofte er tegelijk wat bij op zijn kicksen op het groene Rotterdamse biljartlaken. Terwijl 47.500 toeschouwers uitzinnig waren van vreugde, stond Wålemark er een beetje gelaten bij. Klapte eigenlijk alleen maar omdat dat optisch beter uitzag tussen zijn dolblije teamgenoten. De flankspeler lachte als een oorwurm.

Dat hij bij lange na niet blij was, verraadde de andere kant van de grote Feyenoord-successen. Patrik Wålemark had dit seizoen tot nu toe nog niet zo een heel groot aandeel daarin. In de eerste veertien competitiewedstrijden mocht hij van de Slot-staf nog behoorlijk wat minuten maken, maar in de zes daaropvolgende potjes zat de aanvaller er drie alleen maar de bank warm te houden.

Wålemark had ook de pech dat de concurrenten Alireza Jahanbakhsh, Oussama Idrissi en Igor Paixão het aardig deden, zelfs met doelpunten belangrijk werden tijdens bepaalde wedstrijden van de toekomstig kampioen van de Nederlandse Eredivisie. Het definitieve bouwsel voor die titel werd in de voorbije weken gefabriceerd door de Rotterdammers.

Blessure

Juist in die fase kreeg Wålemark te kampen met een vervelende bovenbeenblessure die hem bijna een maand aan de kant hield. Hij had nie een slechter moment kunnen treffen, al stond hij voorafgaand zoals gezegd al enige tijd niet meer bovenaan in de pikorde van de aanvallers bij chef d’équipe Slot.

De Scandinaviër zal nu een beroep moeten gaan doen op zijn geduld. Hij is immers pas 21 jaar en heeft nog een contract tot medio 2026 in De Kuip. Zomaar even ‘inspringen’ in een geoliede machine, je kansjes pakken, zal een helse kluif worden voor hem. Want de successtory is al geschreven en nadert een voor Rotterdam zeer vreugdevol einde.

Boer

Een einde op de Coolsingel, mét een blinkende schaal in de hand. Het is aan Patrik Wålemark zelf hoe hij daar dan zal staan: als een lachende boer met kiespijn óf een speler die het tegendeel van Arne Slot alsnog wist te bewijzen.