Het gigantische gevolg van 1% Messi-balbezit

Het werd voor Lionel Messi de finale van het WK waar hij tientallen jaren van droomde. De ´doorgestoken kaart´ werd doorgestoken. Kylian Mbappé liet Messi zien dat er een nieuwe grote man op topniveau is, maar drie doelpunten van de Fransman konden niet op tegen de geest van Diego Armando Maradonna en al helemaal niet tegen een speler die alléén Oranje wist te temmen dit WK.

Lionel Messi was, toen de grootste voetballer ter wereld op dat enorme podium stond na de gewonnen WK finale, weer even het kind dat door de straten van Rosario en de velden van Newells Old Boys draafde. In 2014 moest de aanvaller er nog voorbij lopen en dit jaar leek die andere voetbalgod van PSG, Kylian Mbappé, een stokje te steken voor de grootste wens van Messi. Wat Mbappé op zijn 23^e presteert, daar kon ook Messi alleen maar van dromen. Niet dat Messi dat nodig zou hebben. Misschien heeft de Argentijnse wereldkampioen maar één ding nodig: iemand die voor hem een bloemetje stuurt naar Louis van Gaal.

Lionel Messi

Messi keek naar de wereldbeker, wreef in zijn handen en kon eigenlijk niet wachten om de gouden kers op zijn bijna twintigjarige voetbaltaart te zetten. De Argentijnse aanvaller kreeg vorig seizoen voor het eerst in zijn leven constante kritiek op zijn spel, gaf zelf ook aan dat het niet goed genoeg was en wist zich, ondanks het late punt in zijn carrière, toch wee rop te richten.

De 35-jarige aanvaller was op dit WK de klasse apart die hij de rest van zijn carrière was: zeven wedstrijden, zeven doelpunten en drie assists. Die effectiviteit, en vooral dat doelpunt waarmee Messi zijn land in de verlenging opnieuw op voorsprong zette, deed weer denken aan de tijden dat de Argentijn zijn legendarische dribbels in dienst van Barcelona maakte. Dat hij in het blauw-wit van Argentinië niet alleen de Copa América won, maar zich nu ook tot wereldkampioen kon kronen, maakt de kleine Pulga (vlo) de grootste van allemaal.

Die grootsheid kwam alleen niet door die doelpunten, de assists of de balverliefde jongen die er nog steeds achter de ervaren voetbalman schuilt. De Argentijnen hoefden niet te winnen voor zichelf, voor hun landgenoten of voor het continent. Ze hoefden alleen ‘maar’ te winnen voor Messi en een coach te hebben die dat als enige wens heeft. Op die manier steeg Messi onder Pep Guardiola bij FC Barcelona al eens naar een eenzame hoogte en deed hij dat onder Lionel Scolari, de onervaren coach met een WK-titel én een gouden Copa America-plak op zak, op nóg onnavolgbaardere wijze.

Argentinië-Frankrijk

Het mooiste moment van Messi liet immers niet lang op zich wachten. Dat kwam bij zijn eerste balcontact al. De Argentijn kreeg de bal aangespeeld, keek op en gaf in de eerste minuut van de wedstrijd van zijn leven een lange bal, achter de defensie, precies in de loop van Angel di Maria. Stel je eens voor: je presteert 20 jaar op het allerhoogste niveau, hebt elke prijs al een keer gewonnen, maar die ene cup, de WK-beker, staat nog als punt aan de horizon. De druk, ook zonder de hoop van heel de natie en de verwachtingen van de rest van de wereld, was nog nooit zo groot op die tengere schouders van Messi.

Met één pass, die zo’n 95% van de spelers te hard, niet strak genoeg of niet in de loop geven, zette Messi de toon.

Dan heb je spelers die tijdens een WK-finale zichzelf voorbij dribbelen, onrustig aan de bal zijn en daardoor fouten maken waardoor de tegenstander voor het doel kan komen. Fouten die, zoals Van Gaal al voorspelde, vaak op de vleugels ontstaan omdat er balverlies geleden wordt door een niet-geslaagde individuele actie, een pass die niet aankomt of een voorzet die wordt weggewerkt. Di Maria, die bij clubs als Real Madrid, PSG en Juventus weet hoe het is om met extreem grote druk om te gaan, speelde misschien nog wel beter dan de kleine grote leider van het Argentijnse elftal.

Dat de Fransen ervoor kozen om Messi in de mandekking op te vangen, zorgde er voor dat de Argentijn aan de rechterkant van het veld gemakkelijk de ruimtes wist te vinden. Neem de wedstrijd tegen Oranje: daar had de sterspeler in totaal 3,6% van het balbezit van de Argentijnen en kwam Messi tot een doelpunt (penalty) en een assist.

Oranje dwong de bal vaak naar Rodrigo de Paul en Landro Paredes, de creatief meest beperkte spelers bij Argentinië. Frankrijk leek zich daar niet zo druk om te maken: Messi mocht van alle Argentijnse aanvallers het vaak aan de bal komen (4,8%).

Louis van Gaal

Nu is dat maar 1,2% verschil. Hoe onwaarschijnlijk het ook  is: die ene procent maakt bij Messi het verschil tussen juichen voor de neus van Louis van Gaal en het vieren van de wereldtitel. De manier waarop Van Gaal Messi uitdaagde, was bijna net zo buitenaards als de dribbel van de Argentijn tegen Kroatië of de tot aan de eerste tegentreffer foutloze wedstrijd van zijn leven. Daar was hij vrij in zijn hoofd, want die hadden geen trainers die in Messi’s hoofd kwam te zitten – en dat hij daarna met olifantenoren voor de Nederlandse bank stond, onderstreept dat.

De streken van de sluwe Van Gaal mochten niet baten. Zelfs drie doelpunten van Mbappé konden Messi niet tegenhouden en Cristiano Ronaldo zal – eerder morgen dan vandaag – ook zijn meerdere erkennen in de tovenaar uit Rosario. Dat de Argentijnen in ons land geen beste beurt maakte in de kwartfinale, is misschien wel het grootste compliment dat Oranje en Van Gaal kunnen krijgen. Voor Oranje schoot Saudi-Arabië de voetbaldroom van Messi bijna in duigen, maar de druk die Van Gaal op de schouders van de Argentijnse aanvaller legde, zorgde er voor dat we dit WK óók het mens Messi zagen.

Dat de Argentijn in de wedstrijden na Oranje ook de ruimte kreeg om over water te dribbelen, doet niets af van de (voorlopig?) laatste wedstrijd van Messi op een WK. Dat het mens niet wilde stoppen op zijn hoogtepunt en, een week na zijn aangekondigde afscheid als international, verklaarde dat hij nog wel even door wilde gaan met Argentinië, laat zien dat Van Gaal niet het enige is die zielsveel van het spelletje houdt. Dat Messi doorgaat en ouder wordt, maken die dribbels van het afgelopen WK misschien wel mooier dan die in het shirt van FC Barcelona. De vraag nu vooral: kan Messi ons nóg meer verbazen?

Waarschijnlijk wel. Als ‘ie straks ook de energie voor die dribbels niet meer heeft en meer op zijn voetbalinzicht moet gaan teren, gaan we nog meer van die passes zien die de zorgvuldig opgebouwde defensie van Oranje uit elkaar scheurde zonder die splijtende dribbel. Niet de scheidsrechter, niet de rest van de Argentijnen en niet de tactiek: die ene pass van Messi, die ene procent in negentig minuten voetbal, zorgde ervoor dat een gouden glimlach op het gezicht van de grootste voetballer ter wereld, hem weer even die kleine jongen uit Rosario werd.