Het kapotmaken in het Nederlandse voetbal moet afgelopen zijn

Het Nederlandse profvoetbal geeft zoveel mensen plezier. Toch is het doelbewust kapotmaken van spelers en andere hardwerkende trainers of clubbestuurders, standaard. En dat moet maar eens afgelopen zijn. Want hoewel vaak gehoord, ‘dit is nou eenmaal het voetbalwereldje’, slaat he-le-maal nergens op. Zeker als het puur en alleen maar gaat om het afzeiken, veel te vaak ongefundeerd. Kritisch zijn moet, maar ook de breinen van voetballers en technische topmensen kunnen mentaal broos zijn. Waardoor zij compleet opbranden.

Opinie: Ongefundeerd neersabelen van voetballers moet stukje minder

Zou Engels international Jordan Henderson nu al spijt hebben dat hij met veel bombarie het Midden-Oosten heeft verruild voor vulkaan Ajax en al werd verketterd zonder dat hij überhaupt een tijdje de kans heeft gekregen? Debuterend voor de Amsterdammers in de topper tegen PSV, liet de voormalig captain van Europese mogendheid Liverpool zien hoe simpel het voetbalspelletje kan zijn door gewoonweg positioneel goed te staan en geen onnodig risicovolle ballen te (ver)spelen.

Het voetbalverstand van Henderson

Hendo etaleerde in zijn eerste negentig minuten in de Johan Cruijff ArenA onmiddellijk dat hij meer voetbalverstand in zijn dikke teen heeft zitten dan menige collega in de Eredivisie. Toch wordt hij hier en daar al neergesabeld. Want hoe mooi zou het toch zijn als het ons lukt om een grote speler als Jorden Henderson is, hier in Nederland een kopje kleiner te maken? Not. Nogmaals: een kritische blik op zijn functioneren is een must. Elke week weer.

Maar niet gewoon maar wat inhakken op hem om het inhakken, totaal geen rekening houdend met zijn kunde en zijn status. Een beetje meer respect voor hem zou de Nederlander die meent een onuitstaanbare zeurpiet te moeten zijn, sieren. Tot op heden zie ik namelijk een voorbeeldige prof – die geluiden hoor ik ook vanuit Amsterdam – die met zijn voetbalkwaliteiten, ervaring en charisma het Nederlandse voetbal meer smoel kan geven, ook naar het buitenland toe.

Jonk en Brobbey

Brian Brobbey, de vaak – al veel te vroeg – verguisde kleerkast die inmiddels als een stoomtrein voetbalt, gaat dat de komende jaren doen. Of zijn criticasters – met zelfs racistische uitlatingen – dat nou willen of niet. Wim Jonk deed dat ooit ook. Als magistrale middenvelder van Ajax, PSV en Internazionale was hij een lust voor het oog. Stropdasballen kon hij geven en van afstandsschoten was de strateeg op het middenveld ook niet vies, tot in Oranje aan toe.

Jonk werd daarna trainer, ging enkele seizoenen geleden aan de slag bij de club die bij hem in de achtertuin ligt: FC Volendam. Na een hele knappe promotie naar het hoogste niveau, volgde de laatste tijd ongekend moddergooien, een te schandalige soap voor woorden. Om je dood voor te schamen. “Ik sta hier echt niet te juichen”. Woorden uit de mond van Jonk, kind van de club én van het dorp.

Volendams kapotmaken

Hij stond afgelopen week als een geslagen hond voor de snorrende tv-camera in Zeist in verband met een arbitragezaak tegen hem aangespannen door de huidige top van FC Volendam. Kapotgemaakt – althans getracht, zo lijkt het er wel heel sterk op – door onder andere FC Volendam-topman Jaap Veerman (wie?) en zijn kornuiten. Die hebben benadrukt dat zij ‘in het belang van de club’ handelen.

Zogenaamd. Ik krijg hier een misselijkmakend gevoel van, hoewel ik er eerlijk gezegd ook weer niet van opkijk. Mensen die namelijk het hardste roepen in het belang van de club te handelen, doen dat meestal alleen maar in het belang van zichzelf. Om op het spreekwoordelijke pluche te kunnen zitten, in de spotlights te kunnen staan én de bitterballen in de businessclub gratis naar binnen mogen schuiven. Hiervoor gaan mensen echt over lijken, kan ik jou vertellen.

Afgeserveerde technische baas

Enkele jaren geleden maakte ik als zogeheten clubwatcher van dichtbij mee hoe Jeffrey van As als een of ander klein kind plots werd afgeserveerd als technisch directeur bij provincieclub Roda JC. De Limburgers waren mede aan de hand van de voormalig verdediger opgestaan uit het graf en leefden eindelijk weer een beetje. Met pek en veren besmeurd werd de aimabele oud-prof echter aan het grofvuil gezet door beleidsbepalers. Sinds die tijd zit hij thuis, te hopen op een nieuwe baan.

Ik spreek Van As – die als voetballer jarenlang zijn mannetje stond bij NAC, ADO Den Haag en MVV – zo nu en dan even. Ik hoor dan een man die zo graag aan de bak wil, maar – ondanks verwoede pogingen – de kans nergens meer krijgt om in een technische voetbalfunctie aan de bak te kunnen. Omdat sommigen in het diepe zuiden van Nederland eerder meenden hem naar de buitenwereld toe neer te moeten zetten als een of andere incapabele, onbetrouwbare dorpsgek. Ik kan jou verzekeren: daar klopt geen klote van.

Medemenselijk dimmen

Kapotmaken geeft bepaalde mensen in de voetballerij (zijn dat eigenlijk wel mensen?) klaarblijkelijk een goed gevoel. Totaal niet beseffend wat dit dan voor de persoon zelf kán betekenen. Want, ik herhaal: dit is nou eenmaal het voetbalwereldje. Complete kul dat zinnetje. Let wel: áls iemand er een potje van maakt met zijn of haar gedrag, dan moeten er zeer zeker – dat zal ik dan zelf ook niet nalaten – kritische noten gekraakt worden. Zo niet, dan is een beetje meer dimmen als medemens een betere optie.

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews.nl onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich onder meer op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga. Hij is 24 jaar journalist. Tips? [email protected].