Hoe San Siro één keer in de historie van Roda en de zachte G was

Het was in de winter van 2002 toen de grote sterren van AC Milan in de UEFA Cup wel ‘even’ dachten te kunnen afrekenen met de mijnwerkers van Roda JC. Internationale grootmacht tegen provincieclub. Het werd echter een avond vol bloed, zweet en tranen voor de hooghartige Italianen.

Donderdag 28 februari 2002 was zeker niet de warmste dag in modestad Milaan. Alles ging zo zijn gangetje, de wereld draaide in het centrum gewoon door, iedereen deed zijn ding. Dat de plaatselijke AC de return in de vierde ronde voor de Europa Cup moest voetballen, ach dat was toch maar een formaliteit? Het duel leefde bij de fans van de rood-zwarten dan ook totaal niet.

De Milanezen werden op technisch gebied vanaf de bank geleid door een grootheid uit de tijd dat Marco van Basten, Ruud Gullit en Frank Rijkaard er nog voetbalden: Carlo Ancelotti. Bij de Limburgse tegenstander stond een charmante man met lange manteljas als trainer voor de groep: de Belg Georges Leekens.

Roda speelde met onder andere Edrissa Sonko, Humphrey Rudge, Marc Nygaard en Vincent Lachambre in de basis. Mannen die zeker een aardig potje konden ballen, maar in vergelijking met hun Italiaanse opponenten was dat natuurlijk andere koek. Op papier welteverstaan. De Kerkradenaren hadden de heenwedstrijd in eigen huis met miniem verschil (0-1) verloren.

Toch gingen de geel-zwarten niet vol zelfvertrouwen richting het land van zon, spaghetti en olijfbomen. Eric van der Luer, voormalig international en één van de beste centrale middenvelders die de Limburgse club ooit in de gelederen heeft gehad, zat om 20.45 uur eveneens in de selectie in het Giuseppe Meazza Stadion, beter bekend als San Siro.

De kleine blonde spelverdeler met Maastrichtse tongval blikt voor SoccerNews nog één keer terug op de reis vanuit het zuiden van Nederland. “We wilden er gewoon een leuke wedstrijd van maken, hadden niet echt verwachtingen op die dag”, vertelt de inmiddels 57-jarige oud-voetballer. “We keken naar de opstelling en dachten wel: huh, er spelen bij AC Milan spelers mee die weken uit beeld zijn geweest. Dat verbaasde ons op dat moment wel.”

B-elftal

“Ancelotti had een B-elftal opgesteld dus. Hun spel was vanaf minuut één natuurlijk toch nog goed, maar niet dat wij niet mee konden komen of zo. Nadat Mark Luijpers een kleine twintig minuten voor tijd de 0-1 binnen knalde, kregen wij als Roda zijnde steeds meer geloof op een goede en verrassende afloop”, vervolgt Van der Luer zijn relaas. De Kerkraadse club stevende af op een stunt.

Radioverslaggever Jack van Gelder hield met zijn aanstekelijk verslag via de ether het thuisfront in Limburg en omstreken op de hoogte. Zou het tevoren onmogelijk geachte dan toch gaan gebeuren? Een regelrechte voetbalgrootmacht die ten onder zou gaan tegen een club waar een textielmagnaat als Nol Hendriks het technische beleid in handen had?

“Tijdens de wedstrijd genoot ik niet echt van de sfeer in San Siro, want het was echt leeg op de tribunes. Er zaten bijna alleen maar fans van ons. Echt imponerend voor mij was het geweest als het hele stadion propvol had gezeten. In de penalty miste ik uiteindelijk mijn pingel ja”, verzucht de voormalig prof. Roda JC beet uiteindelijk toch in het stof.

“Echt wakker daarvan gelegen heb ik niet. Ik heb dat voor mezelf later gewoon omgedraaid: ík heb dus ooit een penalty in San Siro mogen óverschieten. Wie kan dat zeggen in Nederland? Ach, we waren een mooie ervaring op die bewuste dag rijker. Dat vonden we ook belangrijk.”