Inspirerende sportles van Marciano Bruma: “Pak je kansen vandaag nog”

Marciano Bruma heeft als personal trainer zijn nieuwe roeping gevonden. De oud-verdediger probeert via sportlessen en clinics jongeren te inspireren om hun doelen te bereiken. Hij gebruikt daarvoor de ervaringen uit zijn voetbalcarrière, waar hij met gemengde gevoelens op terugkijkt. “Ik had er meer uit kunnen halen.”

Doordeweeks staat hij in de sportschool of begeleidt hij een bootcamp, maar op zaterdagmiddag kun je Marciano Bruma nog steeds over het voetbalveld zien rennen. De oud-prof van onder meer Sparta Rotterdam, Barnsley en Willem II speelt op zijn 38^ste nog altijd bij Zwarte Pijl in de Derde Klasse. Hij wil zo lang mogelijk doorgaan, omdat hij fit wil blijven en geniet van het spelletje. Als speler van Lech Poznań zette hij op zijn 28^ste te vroeg een punt achter zijn profcarrière. “Dat was een impulsieve beslissing. Achteraf heel zonde”, zegt Bruma tegen SoccerNews.nl.

“Ik kwam op de bank te zitten en was ongelukkig. Ik woonde alleen in Polen, sprak de taal niet en miste mijn zoontje heel erg, dus koos ik ervoor om terug te gaan naar Nederland. Ik ging bij Rijnsburgse Boys spelen in de Topklasse en wilde een stap omhoog maken, maar ik ben blijven hangen in de amateurwereld. Ik had beter in Polen kunnen blijven en wachten op een volgende kans. Als profvoetballer moet je financieel zo lang mogelijk profiteren van de jaren die je hebt. Ik had redelijk wat kwaliteiten, maar door mijn karakter en bepaalde dingetjes eromheen heb ik niet alles eruit gehaald.”

Rebels
Bruma, die onderdeel uitmaakt van FC De Rebellen, geeft toe dat hij als voetballer soms een rebel is geweest. “Als ik niet lekker in mijn vel zat of reserve was, werd ik tegendraads. Ik ging dan niet harder trainen en werken aan mijn zwakke punten, maar ging erop uit om te feesten. Ik was jong, ongeduldig en zocht een uitlaatklep. Dat zijn dingen waardoor het alleen maar slechter ging.”  

Het zijn lessen die Bruma tegenwoordig deelt met jongeren in de regio Rotterdam. Met zijn bedrijf MB Sports geeft hij naast personal training ook bedrijfstrainingen en clincis op scholen. “Een onderdeel daarvan is een sportles in verschillende vormen, zoals een bootcamp, voetbaltraining of sport en spel. Daarnaast vertel ik mijn verhaal aan de leerlingen om ze te motiveren en te inspireren.”

Conflict
Het verhaal dat Bruma vertelt begint in Rotterdam. Hij groeide op in een gezin met vier kinderen, die het thuis niet breed hadden. “Mijn ouders werkten allebei keihard, maar met vier kinderen was het toch moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Ze wilden ons alles geven en vonden het belangrijk dat we ons goed ontwikkelden, zowel op school als in de sport. Ik wilde profvoetballer worden om mijn ouders te helpen.”

Via Excelsior kwam Bruma bij Feyenoord, waar hij samenspeelde met onder meer Robin van Persie, Glenn Loovens en Civard Sprockel.  Omdat een doorbraak uitbleef, week hij uit naar Sparta. “Daar kon ik als rechtsback veel opkomen en assists geven op onze spits Danny Koevermans. We promoveerden naar de Eredivisie, maar ik speelde niet meer en kwam in conflict met de trainer, Wiljan Vloet. Het ging mis op een trainingskamp, omdat we mensen van buitenaf hadden uitgenodigd die niet mochten komen. We werden betrapt en ik werd naar huis gestuurd. Ik bleef dat seizoen nog, maar had veel discussies met de trainer over mijn speelstijl. Het was beter om te vertrekken.”

FA Cup-avontuur
Na een succesvolle stage ging Bruma aan de slag bij Barnsley in de Championship. Hij hield zich staande in het kick and rush-voetbal en beleefde twee memorabele wedstrijden in de FA Cup tegen Liverpool en Chelsea. “We wonnen op Anfield door een doelpunt in blessuretijd. Dat vergeet ik nooit meer. We werden helemaal gek. Daarna speelden we thuis tegen Chelsea, waar mijn broertje Jeffrey zat. Hij deed helaas niet mee. Ik stond tegenover Florent Malouda en had eigenlijk geen problemen. Ik zat vol adrenaline, het leek alsof ik vleugels had. We wonnen en gingen door naar de halve finale tegen Cardiff City. Dat was op Wembley voor 80.000 man. Ik was superzenuwachtig en durfde in het begin geen bal aan te raken. We verloren met 1-0 en de droom was over.”

Als 23-jarige prof in Engeland maakte Bruma dezelfde fouten als vele andere. Hij ging ineens duizenden ponden per week verdienen en gaf veel geld uit aan dure auto’s en horloges. “Spelers om mij heen reden een dikke auto, dus dat wilde ik ook. Hartstikke dom natuurlijk, want je verliest alleen maar geld aan de afschrijving. Veel verdienen is leuk, maar als je net zoveel uitgeeft, heeft het geen zin. Het is nooit genoeg. Je kunt beter sparen en investeren in een huis. Na mijn carrière moest ik weer helemaal vanaf nul beginnen.”

Meet the Players
Na het voortijdige einde in Polen zette Bruma het bedrijf Meet the Players op, dat voetballers hielp bij hun personal branding. Ze beheerden onder meer de social media van zijn broer Jeffrey, Kenneth Vermeer en Eljero Elia. “Dat was een leuk project en we groeiden snel, maar het was niet genoeg om van rond te komen. We moesten uitbreiden, maar we wisten niet hoe. Daar zijn we te lang mee bezig geweest en daardoor kwam het stil te liggen. Vorig jaar hebben we het bedrijf uitgeschreven. Vanaf dat moment ben ik me gaan richten op personal training en de sportclinics. Daar ligt echt mijn passie.”

Bruma vertelt alle jongeren die het willen horen over zijn leven als voetballer, moeilijke momenten en verkeerde beslissingen. Zijn boodschap is altijd hetzelfde: Geloof in jezelf en blijf jezelf ontwikkelen. “Iedereen krijgt te maken met uitdagingen, of je nou voetballer of advocaat wilt worden. Maar door hard te werken, kun je beter worden en ver komen. Stel een doel, maak een plan en geloof erin. Laat je niet afleiden door mensen met kritiek of negatieve meningen. Als je kansen ziet, grijp ze met twee handen aan. Vandaag nog als het kan.”

Inmiddels heeft Bruma vrede met hoe zijn voetbalcarrière is gelopen, maar achteraf had hij het anders aangepakt. Hij beseft dat hij niet altijd de juiste begeleiding heeft gehad. “Ik heb alle keuzes zelf gemaakt, was koppig en eigenwijs. Daar loop ik niet voor weg. Maar je omgeving is heel belangrijk. Als voetballer komen er veel mensen op je af die iets van je willen. Niet iedereen wil je vooruit helpen. Ze gaan wel met je stappen, maar ze zeggen niet: ‘Ga vandaag extra trainen.’ Dat geef ik ook mee aan de jongeren. Het is leuk om op het pleintje rond te hangen en veel mensen te kennen, maar het is ook een valkuil. Je kan zo meegenomen worden in verkeerde situaties.”

Familie
Bruma kon altijd terugvallen op zijn familie, die bij hem op nummer één staat. Hij gaf zijn ervaringen mee aan zijn jongere broertje Jeffrey, maar merkte dat die op jonge leeftijd al een stuk volwassener was. “Jeffrey was op veel gebieden verder, had meer talent en was stabieler. Zo eerlijk moet ik zijn. Ik probeerde hem als broer altijd te helpen, maar ik hoefde geen mentor voor hem te zijn. Hij heeft het ver geschopt en heeft zijn leven goed op orde. Het was mijn doel om profvoetballer te worden en mijn ouders financieel te helpen. Ik heb dat niet volledig kunnen bereiken, maar mijn broertje wel. Daar ben ik erg trots op.”