Interview: Koppers geniet van nieuw leven bij Ajax Amateurs

Dico Koppers krijgt regelmatig de vraag of hij niet terug wil keren naar het profvoetbal. De oud-speler van Ajax en Jong Oranje zei het betaald voetbal op 28-jarige leeftijd vaarwel na veel blessureleed. Hij heeft zich erbij neergelegd en speelt bij Ajax Amateurs eindelijk weer zonder pijn. “Profvoetballer is het leukste beroep als het goed gaat, maar als je niet speelt, is het heel vervelend”, vertelt Koppers aan SoccerNews.nl. 

Colombia 

Vorige maand lag Dico Koppers met een biertje in zijn hand op het strand in Colombia, iets dat als prof onmogelijk was geweest midden in het seizoen. Na een carrière bij Ajax, ADO, Twente, Willem II, PEC Zwolle en Almere City speelt Koppers sinds anderhalf jaar bij de amateurs van Ajax. De nieuwe realiteit blijft wennen, maar het biedt ook voordelen. “Ik kan er nu makkelijker even tussenuit. Ik moest wel vrij vragen bij de club, omdat ik een contract heb, maar als amateur moet dit kunnen. Ze vonden het jammer dat ik een paar wedstrijden niet kon spelen, maar ik had in Colombia een bruiloft van een vriend, dus dat was een goede reden. Je kunt op dit niveau van de Derde Divisie ook niet een half jaar weg, maar 2,5 week kon in dit geval wel.”

Helaas paste een voetbalwedstrijd bezoeken niet in zijn vakantieplanning. In Medellín ging de oud-prof op zoek naar kaartjes, maar de wedstrijd was al uitverkocht. “Dat was balen. Ik had daar graag tussen de ultras gezeten. Dat schijnt echt sick te zijn”, aldus Koppers. Hij blijft nou eenmaal liefhebber van de bal. “Ik ben opgegroeid met voetbal en vind het heel leuk om daarmee bezig te zijn. Ik heb er verstand van en snap het spelletje. Zelf spelen blijft het leukst, maar andere mensen trainen of naar wedstrijden kijken is ook leuk. Voetbal is, zoals ze zeggen, de belangrijkste bijzaak in het leven.” 

Een vorig leven 

Lange tijd was voetbal de hoofdzaak in het leven van Koppers. Acht jaar lang speelde hij in de opleiding bij Ajax en negen seizoenen was hij prof in Nederland. “Dat voelt als een vorig leven. Ik ben nu anderhalf of twee jaar gestopt, ik weet het niet eens precies.” De verdediger, die inderdaad anderhalf jaar geleden zijn profcarrière beëindigde, kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn carrière. “In zijn geheel heb ik een mooie carrière gehad. Ik heb mooie ervaringen meegemaakt, maar op het eind wat minder door blessures. Het heeft voor mijn gevoel vijf jaar te kort geduurd. Het is zonde dat ik niet meer wedstijden hebben kunnen spelen. Het heeft nooit aan mijn kwaliteiten gelegen, maar meer aan mijn fysiek.” 

Pijnstillers 

Koppers worstelde vooral de laatste twee jaar van zijn carrière met blessures. Bij Willem II liep hij in zijn laatste contractjaar een enkelblessure op, die verkeerd werd beoordeeld en daardoor steeds erger werd. Zijn contract werd niet verlengd, maar PEC Zwolle durfde het wel met hem aan. “Ik kwam daar geblesseerd aan en heb toen veel pijnstillers en ontstekingsremmers genomen, allemaal troep eigenlijk. Net toen ik weer fit was, scheurde in mijn achillespees. Ik vermoed dat ik door die pijnstillers andere delen van mijn lichaam heb overbelast, wat ik niet voelde. Na vijf maanden revalideren scheurde ik mijn achillespees opnieuw. Toen was mijn carrière kantje boord. De dokter kon mijn achillespees bijna niet meer vastmaken. Ik had twaalf maanden nodig om weer te voetballen en was in totaal twee jaar geblesseerd geweest. Dat was fysiek en mentaal een groot drama.”

Koppers revalideerde bij de KNVB in Zeist en hoewel het mentaal een uitdaging was, beleefde hij er een goede tijd. “Ik zat daar samen met Joël Veltman, Randy Wolters en Jeff Hardeveld, die ook langdurig geblesseerd waren. We deden samen oefeningen in de gym en gingen daarna het veld op. Dat was heel gezellig. We hebben veel lol gehad in die paar maanden.” 

Reflectie 

De periode vol blessures was voor Koppers een kantelpunt in zijn carrière. Het was de vraag of hij ooit weer kon voetballen. De blessures waren deels pech, maar hij vraagt zich nu af of hij iets anders had kunnen doen. “De eerste keer dat ik mijn achillespees scheurde is de operatie niet goed gedaan. Ik had eigenlijk een second opinion moeten aanvragen. De tweede keer ben ik naar de beste arts gegaan en was de behandeling beter. Dat had ik beter meteen kunnen doen. Het steekt niet, maar het besef is er wel. Ach, het leven loopt zoals het loopt. Je neemt op dat moment beslissingen en achteraf kun je er niets meer aan veranderen. Blessures horen erbij, maar ik kreeg ze op de verkeerde momenten, bijvoorbeeld wanneer mijn contract afliep. Dat is bepalend geweest voor mijn carrière.” 

Voor iedere voetballer zijn blessures moeilijke momenten en dieptepunten. Bij Koppers was het extreem; het kostte hem zijn carrière. Toch probeert hij het allemaal niet te negatief te bekijken. “Ik ben blij dat het pas later in mijn carrière is gebeurd, niet toen ik negentien was. In het begin ging alles hartstikke goed. Ik speelde voor Jong Oranje, debuteerde bij Ajax, speelde Europees voetbal, werd kampioen van Nederland en speelde uiteindelijk meer dan honderd wedstrijden in het betaald voetbal. Die herinneringen overheersen. Het einde is jammer, maar nu komen er weer andere dingen op mijn pad.” 

Eigen voetbalschool 

Vorig jaar richtte Koppers zijn eigen voetbalschool op, FC Pro in Woerden. Samen met Kafel Voorn, die in de jeugd bij Sparta speelde, geeft hij extra trainingen aan kinderen. “In Woerden zijn we al bekend en nu moeten we doorpakken in de regio. We willen meer trainingen gaan geven en meer kinderen begeleiden. Het zou een fulltime baan kunnen worden als de voetbalschool groot wordt. Het lijkt me anders leuk om jeugdtrainer te worden bij een BVO of amateurclub. Ik heb een paar weken geleden mijn eerste trainerspapiertje gehaald, UEFA C. Ik moet nog uitzoeken wat ik precies wil, maar de connectie met de sport zal er altijd zijn. Misschien kan ik ergens parttime aan de slag of in de jeugd bij Ajax werken. Het komt vanzelf op mijn pad.” 

Als oud-speler van Ajax mocht Koppers vorig jaar rondkijken in de jeugdopleiding. Hij volbracht een deel van zijn trainersstage bij de Onder-16 van de club. “Het is moeilijk om een stage te regelen bij Ajax, maar als je er hebt gespeeld, willen ze extra moeite voor je doen. Alles is daar top geregeld, dus het was zeer leerzaam. Het is anders dan toen ik er in de jeugd speelde, maar er lopen nog wel wat oude jeugdtrainers, zoals Heini Otto. Bij de Onder-16 werkte ik samen met Steven Pienaar, een hele aardige jongen.” 

Ajax Amateurs 

Ook als speler van Ajax Amateurs houdt Koppers de connectie met zijn jeugdliefde warm. Hij speelt net als vroeger weer in het rood-witte shirt en op Sportpark De Toekomst. “Het is hartstikke leuk om daar weer rond te lopen. Ik ben aanvoerder van ons team, dat was ik in de jeugd ook wel eens. Dat blijft bijzonder. We spelen in het team met onder andere Mitchell Burgzorg en Eyong Enoh, dat is een geweldige gast voor het team. Hij is altijd positief en straalt dat ook uit. Hij kwam laatst langs bij de voetbaldagen van mijn voetbalschool. Handtekeningen uitdelen en foto’s maken.”

Koppers heeft het naar zijn zin bij de amateurs van Ajax, die uitkomen in de Derde Divisie. “Het niveau is lager dan ik gewend ben, maar dat is logisch. Ik ben blij dat ik weer lekker kan voetballen. Een paar keer trainen in de week, op vrijdagavond een biertje drinken en op zaterdag voetballen op een prima niveau. Qua blessures gaat het goed. We trainen minder en ik sta centraal achterin. Minder lopen helpt misschien wel mee. Er is minder druk en stress dan in het profvoetbal. Ik had de laatste jaren overal last en pijn, tijdens elke wedstrijd en training. Mijn linkerachillespees is na de operatie veel korter dan mijn rechter, daardoor ga je anders bewegen en lopen. Dat zorgde voor

allerlei pijntjes in mijn knie, hamstring of bilspier. Nu heb ik het beter onder controle. We hebben meer tijd om te herstellen en ik weet welke oefeningen ik kan doen.” 

Onder in het profvoetbal 

Mensen vragen regelmatig aan Koppers of hij niet in de Keuken Kampioen Divisie zou willen spelen. Hij is immers pas dertig jaar en weer fit. Maar die ambitie heeft Koppers niet. “Na mijn vertrek bij PEC was het lastig om een club te vinden. Ik had door mijn blessures een stempel gekregen. Ik dacht toen ook: zoek het dan maar uit. Ik heb er geen zin meer in. Ik kan natuurlijk op proef gaan bij een club in het rechterrijtje van de Keuken Kampioen Divisie, maar daar word ik niet gelukkig van. En voor het geld hoef je daar ook niet te zijn.” 

“Ik kan deze keuze maken, omdat ik redelijk goed heb verdiend en verstand heb geleefd. Ik heb in de goede tijd een huis gekocht. De nood om door te gaan was er dus niet. Ik zag mijzelf ook niet onderin het profvoetbal spelen. Dat vind ik onder mijn niveau, eerlijk gezegd. Niet om arrogant te zijn, maar dat is mijn oprechte gevoel. Ik heb altijd het beste gespeeld bij goed voetballende clubs, zoals FC Twente en Willem II in die tijd. Bij Almere City was het strijden en vechten voor elke bal. Dat type voetbal past niet bij mij. Bij Ajax in de jeugd wonnen we alles en werd ik opgeleid met de bal in plaats van zonder bal. Bij clubs als Almere City heb je de bal vaker niet dan wel.” 

Koning 

Koppers hoefde dus niet koste wat het kost actief te blijven in het betaalde voetbal. Het maakte zijn afscheid als prof tot een dragelijke keuze. “Profvoetballer zijn is het leukste beroep ter wereld als het goed gaat, je bent fit en je speelt goed. Die periode heb ik bij FC Twente gehad. Je voelt jezelf de koning, je verdient een hoop geld en iedereen vindt je leuk. Je hebt het gevoel dat je kunt doen wat je wilt. Maar als je blessures hebt of op de bank zit, is het heel vervelend. Iedereen vraagt er dan naar: ‘Zat je weer op de bank?’. Je moet de hele week trainen, wetende dat je niet speelt. Je ontvangt een redelijk salaris, maar je bent ongelukkig. Die periodes ga ik absoluut niet missen. Ik geniet van de rust en vrijheid die ik nu heb. Ik heb meer tijd voor andere dingen, zoals vakanties, verjaardagen en familie. Dat zijn de voordelen van mijn nieuwe leven.”

(Door Jesper Langbroek)

Verdien 4.33 keer je inleg als Koppers’ oude club Twente van PSV wint!