Klassieker voor Feyenoord

Feyenoord was afgelopen weekend opnieuw de lachende derde van de Eredivisie-top drie. De Rotterdammers pakten in Groningen de volle buit. PSV en Ajax lieten punten liggen, waardoor de ploeg van Arne Slot met alle vertrouwen richting De Klassieker kan werken. In Groningen kwam een ander bekende ontwikkeling in beeld voor de Rotterdammers…

Achtentwintig keer. Zo veel doelpogingen had Feyenoord in de Euroborg. Negentien daarvan creëerde Feyenoord uit open spel – en dus negen uit standaardsituaties – en drie daarvan gingen er in. Dat is op het eerste oog niet heel effectief (11% conversatie op alle schoten, 17% op schoten uit open spel) maar nog steeds was het genoeg voor de zege in het Hoge Noorden.

Feyenoord en het legioen aan kansen

Dat Feyenoord wel de kansen krijgt, maar niet in de posities komt om de trekker vaker dan drie keer doeltreffend over te halen, is niet heel nieuw bij Feyenoord. Als er veel kansen worden gemist, is de eerste die in het blikveld stapt natuurlijk de spits. Danilo Pereira geniet nog steeds de voorkeur van Slot, maar kwam in Groningen eigenlijk niet in het spel voor. De Braziliaanse spits, dit seizoen goed voor 11 doelpunten en twee assists in 23 wedstrijden, scoorde zijn laatste doelpunten in de Eredivisie tegen FC Volendam.

Inclusief de wedstrijd tegen FC Groningen staat Danilo vier wedstrijden droog. In de Euroborg kwam de spits, net als zijn vervanger Santiago Giménez, tot één schot op doel. Zijn Mexicaanse concurrent ging wel beter om met deze kans dan de eerste spits van Feyenoord. Giménez maakte zijn kans niet alleen af, hij creëerde deze ook zelf door zijn lichaam tussen zijn tegenstander en de bal te zetten, er voorbij te snellen en de bal koelbloedig af te maken.

Voor Danilo is zo’n doelpunt door zijn fysieke bouw (en dus speelstijl) al vrij onmogelijk. De spits is, niet alleen in vergelijking met Giménez, eerder klein en technisch dan sterk en ook door de lucht aanspeelbaar. Dat maakt hem, helemaal voor het voetbal dat Feyenoord wil spelen, nog steeds de ideale Feyenoord-spits. In de combinatie en de opbouw komen de technische vaardigheden van de Braziliaan immers veel beter van pas dan de houterige, bijna lompe Giménez.

Feyenoords Kapitein Schiet Graag

Vooral de verschillen tussen Danilo en Giménez maken het duo zo nuttig voor Feyenoord. Het laat ook zien dat er wel degelijk naar Slot geluisterd wordt als het gaat om de selectieprocedure: Bryan Linssen was vorig seizoen de spits en net als Danilo ook klein, behendig en goed in het druk zetten. Dat Slot nu Cyriel Dessers niet meer kan brengen, maar wel Santiago Giménez tot zijn beschikking heeft gekregen, zorgt voor een verbeterde situatie dan vorig seizoen. Niet alleen heeft Feyenoord een spits die in zijn natuurlijke positie speelt (Danilo/Linssen), ook het alternatief ligt langer vast dan dit seizoen, heeft de bouw en de speelstijl voor een spits in een grote(re) competitie en kan dus ook financieel nog een succes worden voor de Rotterdammers.

Op de flanken is dat wel een ander verhaal. Vorig seizoen zorgden Arsenal-huurling Reiss Nelson en Feyenoord-recordtransfer Luis Sinisterra (inmiddels Leeds United) naast doelpunten en assists met hun (korte) dribbels voor veel dreiging. Dat niet alleen die eerste twee, maar ook het derde aspect in het eerste gedeelte van het seizoen wegviel, zorgde ervoor dat Danilo minder ruimte kreeg, maar ook de middenvelders van Feyenoord een lastigere taak hadden: daar komt immers meer creatieve druk op te liggen als de vleugelspelers hun acties mislukken en ze ook niet in de gelegenheid komen om vanuit een kansrijke positie een pass te leveren of schot los te laten.

Dat laatste lukte Alireza Jahankbakhsh tegen Groningen vaak. De international van Iran schoot, samen met de soms sprankelende Mats Wieffer, het vaakste op doel van alle Feyenoorders: zeven keer probeerde hij het, net zo vaak mislukte het. Dat Jahanbakhsh blijft zoeken naar die ene flow die hem van het miskoopsyndroom afhelpt, of hij zichzelf als dé aangewezen man ziet om Feyenoord nu naar het hogere plan te stuwen, komt de effectiviteit van de Rotterdammers – en daardoor de rest van het spel – niet ten goede.

Kun je dat Jahanbakhsh kwalijk nemen? Niet in zijn volledigheid. De buitenspeler was in zijn AZ-tijden altijd al op zoek naar de goal. Het grootste verschil is de instelling en positionering van de tegenstander: bij AZ kreeg Jahanbakhsh veel meer ruimte dan bij Feyenoord. Daar lijkt zijn uitdaging meer op de Premier League-tijd bij Brighton: altijd tegenstanders in de buurt die je fel op de huid zitten of strak in defensieve lijnen staan. Dat de Iraniër daar ook op dezelfde manier mee omgaat als in Engeland, maakt het ook niet meer dan logisch dat de buitenspeler vooral met de handen in het haar dan de blije handen in de lucht te zien waren.

Feyenoord-klassieker in de maak

Die waren aan de andere kant wel te vinden. Igor Paixão was aan het begin van dit seizoen het bewijs van de economische promotie die de Rotterdammers de afgelopen jaren maakten. Dat Feyenoord met onder andere Sinisterra veel geld binnenhaalde op de transfermarkt is één van de belangrijkste redenen dat Feyenoord vijf in plaats van twee miljoen euro neer kon tellen voor een speler uit Zuid-Amerika en de selectie met nog duurdere aankopen versterken. Dat het beleid in Rotterdam ook laat zien dat er geleerd is van de Makaay-en-Hofland-dagen (meerdere dure krachten met weinig restwaarde, red.) en investeerde in één ervaren topper waar de rest zich aan kon optrekken (Dirk Kuyt, Robin van Persie).

Daardoor kunnen de opbrengsten die eerst naar andere clubpotjes moesten – vergeet niet waarom de Vrienden van Feyenoord in eerste instantie instapten, nu in naar de spelersgroep. Dat Paixão bij zijn eerste avontuur een langere aanloopperiode heeft, is niet meer dan logisch. Zijn doelpunt en assist tegen Groningen zijn lekker voor het zelfvertrouwen en verstevigen zijn positie in de pikorde, maar dat is niet de belangrijkste reden waarom er na Sinisterra een nieuwe Feyenoord-klassieker in de maak is.

Feyenoord heeft niet heel lang zonder een linksbuiten gezeten die het veld breed houdt, met de bal aan de voet even inhoudt, wat hupjes met de bal aan zijn voet maakt daarna in één fits weg is. Een linksbuiten die eigenlijk te klein is voor de luchtmacht, toch het zestienmetergebied insluipt en als een duveltje uit een doosje tevoorschijn komt. En bij voorkeur eentje met van die Zuid-Amerikaanse danszolen in z’n voetbalschoenen, dat zorgt voor meer variatie dan die doorzichtige acties van Jahanbakhsh.

Voor Patrik Walemark en Javairô Dilorson is dat alleen vanaf rechts mogelijk – en dan is de Zweed eigenlijk nog steeds te veel linksbuiten. Dat Paixão mag dromen van een basisplaats tegen Ajax op die positie, kan zomaar realiteit worden. Dat de Braziliaan dan tegenover een speler staat die meer hapt dan in een gemiddelde peperkoekreclame (Jorge Sánchez, red.) maakt alléén al de dreiging van Paixão een belangrijk wapen. Helemaal wanneer Danilo extra ruimte krijgt; Ajax speelt hoe dan ook minder defensief dan andere ploegen tegen Feyenoord. En als Ajax met z’n elven in De Kuip net zo’n organisatie wegzet als tegen FC Twente, maakt zelfs Jahanbakhsh kans op een doeltreffende solo.

Jahanbakhsh scoort tegen Ajax

4.33