Koemans Oranje-aankopen kunnen geschiedenis herhalen

Sinds Ronald Koeman aangesteld werd als nieuwe trainer van FC Barcelona worden veel Nederlandse spelers in verband gebracht met een transfer naar Camp Nou. De 57-jarige oefenmeester zou van de directie een limiet aan Oranje-aankopen hebben gekregen. Daarmee lijken de Catalanen te leren van de lessen uit het verleden.
 

Er gaat sinds de presentatie van Ronald Koeman bij Barcelona geen dag voorbij zonder een Oranje-international die in verband wordt gebracht met een transfer naar de Spaanse top. Georginio Wijnaldum, Memphis Depay, Matthijs de Ligt, Donny van de Beek: allemaal zouden ze volgens de geruchten mogen dromen van een overstap naar Camp Nou.

Dat Barça een renovatieproject in gaat zetten, betekent echter niet dat Koeman de vrije hand krijgt in het aankoopbeleid van zijn droomclub. De voormalig bondscoach zou een restrictie hebben gekregen op het aantal Oranje-aankopen. Dat heeft een reden: een Nederlandse enclave in de Spaanse top heeft in het verleden bewezen óók een keerzijde te hebben. 

FC Barcelona, jaren ‘90

De situatie waarin Koeman terecht komt bij FC Barcelona, heeft een aantal overeenkomsten met de periode dat Louis van Gaal in de jaren ’90 aan het roer stond van het vlaggenschip van Catalonië. De Tulpengeneraal kreeg na een succesvolle periode bij Ajax, waar hij onder andere de UEFA Cup én de Champions League won, in Barcelona te maken met een spelersgroep die zijn langste tijd gehad had. 

Daardoor kon Van Gaal doen wat Van Gaal het liefste doet: door-selecteren. Er was echter één probleem: Barcelona was destijds nog niet de rijke club die het de afgelopen jaren was, waardoor de nieuwe keuzeheer met een halfvolle portemonnee de transfermarkt op moest. Dat resulteerde in een invasie van Nederlanders. Onder andere Patrick Kluivert, Ronald en Frank de Boer, Michael Reiziger, Ruud Hesp en Phillip Cocu vertrokken naar Camp Nou. Dat was, zo geeft Van Gaal aan in zijn biografie LvG, achteraf niet de meest gelukkige keuze. 

De Nederlanders genoten van het Spaanse leven, waardoor ze in veel gevallen de focus verloren. ‘De flessen wijn tijdens de lunch bleven bij de Spanjaarden altijd halfvol en bij de Nederlanders gingen ze tot de laatste druppel op’, liet Van Gaal optekenen in zijn biografie.

‘Het is heel simpel: de Spaanse cultuur past niet bij het bioritme van de Nederlanders’, gaat Van Gaal verder. Dan doelde hij niet alleen op de verafgoding van de topspelers, maar ook op de vele verleidingen die het Spaanse leven met zich meedroeg. ‘Hadden ze zondags gespeeld, gingen ze nog tot laat eten. Als je dan dinsdag alweer Champions League moet spelen, kan dat niet. Ze deden het toch.’ 

Real Madrid, 2006 – 2011 

Natuurlijk is de voetbalwereld veranderd sinds de jaren ’90. De flessen wijn lijken niet meer op de tafel te staan bij de lunches van de spelers, de prestatiecultuur heeft een nieuwe wending genomen, maar nog steeds hangt er een zure lucht rondom Nederlandse enclaves in de Spaanse top. Dat komt voor een groot gedeelte door de periode die van Ruud van Nistelrooy, Arjen Robben, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Royston Drenthe hadden bij Real Madrid. 

Het Nederlandse vijftal speelde tussen 2006 en 2011 in het parelwitte tenue van De Koninklijke. Wesley Sneijder vertelde in zijn biografie over het gevolg van een kleedkamer vol landgenoten. ‘Met al die mannen in de kleedkamer werd Nederlands de voertaal.’

Naast die kleedkamer vol met Nederlanders, bewees ook Sneijder het gelijk van Van Gaal. De kleine middenvelder z’n huwelijk liep op de klippen tijdens zijn eerste jaar in dienst van Real en Sneijder verloor zichzelf in het nachtleven van Madrid. 

Dat iedereen hem in bescherming nam – hij was immers een speler van het grote Real Madrid – kwam zijn prestaties uiteindelijk niet ten goede. Al waren het niet de prestaties die Sneijder, en met hem de rest van alle Nederlanders, richting de uitgang van het Estadio Santiago Bernabéu dreven. Dat had een heel andere reden, een die óók voor Ronald Koeman bij Barcelona een doorn in het oog kan betekenen. 

Voorzitterswissel 

In Spanje worden de voorzitters van de clubs, in tegenstelling tot Nederland, gekozen door de fans. Bij Real Madrid won Florentino Pérez in 2009 de presidentsverkiezingen bij de Madrilenen, waardoor de flamboyante ondernemer voor een tweede periode voorzitter werd van de club.

Pérez is een man die houdt van steraankopen, ook wel Galactios (Buitenaardsen) genoemd. Zo kwamen in zijn eerste regeerperiode spelers als Luis Figo, Zinadine Zidane en Robinho al naar de club. 

De zakenman wilde in zijn tweede periode als voorzitter daar niet van afstappen. Er moest echter ruimte gemaakt worden om nieuwe sterren aan de club te binden. De Nederlandse enclave, allemaal aankopen van de vorige voorzitter, moest daarvoor het veld ruimen. 

Op het moment dat de Nederlanders weigerden te vertrekken, werd het groepje landgenoten verbannen uit het eerste elftal en moesten zij onder begeleiding van de keeperstrainer op een bijveldje ‘aanklooien’, zoals Sneijder dat noemde. Hoewel de trainer op dat moment, de Chileen Manuel Pellegrini, het wél zag zitten in de Nederlanders, kon hij niets veranderen aan het feit dat hij de Oranje-internationals en Royston Drenthe niet mocht gebruiken van de nieuwe voorzitter. 

Situatie bij Barcelona 

Een dergelijke situatie kan zich volgend jaar, wanneer er presidentsverkiezingen bij Barcelona op het programma staan, ook voordoen. Er komt sowieso een nieuwe voorzitter bij de Catalaanse topclub omdat Josep Maria Bartomeu niet nog een termijn kan aanblijven.

De grote favoriet om de presidentsverkiezingen te winnen is Victor Font, een man die zich de afgelopen maanden kritisch uitte richting Bartomeu’s beleid bij Barcelona en eerder al aangaf liever oud-middenvelder Xavi (nu trainer van Al-Sadd) als hoofdcoach te zien dan Ronald Koeman. Een andere kandidaat, Jordi Farré, zou al gesprekken met Liverpool-trainer Jürgen Klopp hebben gehad. 

Het zou dus kunnen zijn dat Koeman, ondanks een overeenkomst voor twee seizoenen, maar één jaar hoofdcoach is van Barcelona. Maar belangrijker nog: de aankopen die Koeman dit jaar zal doen, zullen óók op het conto van Bartomeu geschreven worden. Aangezien de beoogd opvolger van de voorzitter een felle tegenstander van de huidige Barça-baas is, kan dat ook nadelige gevolgen hebben voor de carrières van de spelers. 

Geschiedenis herhalen 

Dat zou één van de redenen kunnen zijn dat de Bartomeu gezegd zou hebben dat Koeman één Oranje-international mag meenemen naar Camp Nou. Daarnaast zal Barcelona zich nog goed herinneren hoe die groep Nederlanders in de jaren negentig zich gedroegen in de Catalaanse hoofdstad, iets wat de prestaties van de club niet altijd ten goede kwam. 

Daarnaast zijn de Oranje-internationals van vandaag niet meer zo goedkoop als die van dertig jaar geleden. Op het moment dat Koeman de vrije hand krijgt in het aankoopbeleid van de club en veel landgenoten haalt, zit zijn (potentiële) opvolger met spelers die hij niet wil én heeft Barcelona enorme investeringen gedaan die de club mogelijk niet (meer) terug kan verdienen op de transfermarkt. 

Dat er een Nederlandse trainer in het verleden bewees dat je óók zonder veel Nederlandse inbreng het goed kunt doen als coach van Barcelona, staat ook in de geschiedenisboeken. Frank Rijkaard staat nog altijd bekend als één van de meest succesvolle Barça-trainers van de afgelopen jaren. Misschien is het daarom ook maar beter dat Barcelona afhankelijk blijft van een paar Nederlanders dan een kleedkamer vol kaaskoppen.