“Lege uitvakken zijn laffe noodgreep over de rug van de meerderheid”

Nu het supportersgeweld maar blijft toenemen in Nederland klinken er steeds meer geluiden over het leeglaten van de uitvakken in stadions. Columnist Sjoerd Mossou vindt dat ‘een laffe noodgreep over de rug van de meerderheid’, zo schrijft hij in het Algemeen Dagblad vandaag.

Afgelopen weekend zaten er bij zowel De Klassieker als Heerenveen versus Groningen én FC Twente versus FC Utrecht geen supporters in de uitvakken. “Dat brengt ons bij een logische vraag. Namelijk: wonen er in Nederland significant méér totale randdebielen dan in bijvoorbeeld Engeland (of Duitsland)? Dat zou op zich al een interessant wetenschappelijk onderzoek zijn, maar tot die tijd kunnen we het antwoord vrij simpel houden: nee”, begint Mossou.

“Toch reizen er in Engeland elk weekeinde vele tienduizenden (!) voetbalsupporters hun clubs achterna naar uitwedstrijden. Stadsderby’s, beladen regionale derby’s, doorsnee wedstrijdjes. Allemaal volledig op vrij vervoer, met auto’s, bus of per metro. Zelfs kleine clubs als Wycombe Wanderers of Watford nemen met gemak duizend tot drieduizend mensen mee, die ook nog even lekker naar de lokale pub gaan. De Manchester Derby? Zesduizend man in een uitvak, zonder hekken, zonder verplichte ‘combi’.”

‘Het verschil is visie, beleid’

“Maar het enige wat onze burgemeesters, politie en bestuurders inmiddels nog kunnen bedenken, is uitsupporters maar domweg verbieden. Een paardenmiddel waar de onmacht en gemakzucht vanaf druipt en waar talloze goedwillende voetbalsupporters door worden gedupeerd. (…) Het grote probleem is boven alles dat we dát in Nederland veertig jaar lang niet aandurfden en hopeloos lieten versloffen. Behandel je uitsupporters in essentie als wilden, als ‘probleem’, of gewoon als mensen? ‘Wij’ hebben niet meer randdebielen dan ‘zij’. Natuurlijk niet. Het verschil is visie. Beleid. Niet beginnen bij ontmoediging en frustratie, maar bij het faciliteren én beschermen van normaal gedrag.”

Mossou besluit: “Het grote probleem is boven alles dat we dát in Nederland veertig jaar lang niet aandurfden en hopeloos lieten versloffen. Het enige wat dan nog rest, zijn lege uitvakken. Een laffe noodgreep over de rug van de meerderheid.”