Ligeon bleef rustig in veelbewogen jaar bij NAC: “Ik geef nooit op”

Ruben Ligeon werd afgelopen seizoen twee keer overbodig verklaard door NAC Breda, maar liet zich niet uit het veld slaan. De verdediger vocht zich terug en was uit het niets de held in de derby tegen Willem II. De oud-Ajacied beleefde het jaar vol ups-and-downs bijzonder rustig, gehard door zijn eerdere ervaringen. “Teleurstellingen horen bij het voetbal”, vertelt Ligeon aan SoccerNews.nl.

Interview met Ruben Ligeon

Nadat zijn contract bij NAC in maart werd ontbonden, bestonden de afgelopen maanden voor Ligeon vooral uit wachten. Wachten op het nieuwe seizoen en zijn volgende stap. Hij hield zichzelf fit door te trainen, besteedde tijd met zijn gezin en speelde Fortnite met Ryan Koolwijk, Mitchell Schet, Stefano Denswil en oud-ploeggenoten uit het buitenland. “Ik had meer vrije tijd dan normaal, dus dat was een leuke bezigheid. Het gamen nemen we niet zo serieus, we maken vooral grappen over de headset.” Een welkome afleiding voor de transfervrije verdediger, die het clubloze leven zat is. “Ik hoop snel weer bij een groep aan te sluiten. Er is nog niets concreet, maar het komt langzaam op gang. Een aantal clubs uit Nederland en het buitenland heeft gevraagd wat mijn situatie is. Ik ga kijken wat er op me afkomt. Ik wil weer lekker op het veld staan en wedstrijden spelen.”

Aan zijn vertrek bij NAC ging een veelbewogen periode vooraf, waarin Ligeon meerdere slechtnieuwsgesprekken moest aanhoren. “In het begin van de voorbereiding op het seizoen werd me verteld dat ik mocht vertrekken. Dat kwam binnen als een bom, want ik verwachtte het niet. Ik heb mijn opties daarna bekeken, maar besloot om te blijven en te vechten voor mijn kans. Ik kon goed trainen en herstellen van een blessure die ik in de voorbereiding had opgelopen. Ik wist dat ik niet veel zou spelen, maar toch was het lastig. Ik deed mijn best op de trainingen om mijzelf te laten zien. Ik werkte hard en was aanwezig door de jonge jongens en andere wisselspelers die het moeilijk hadden te helpen. Zo probeerde ik mijn bijdrage te leveren.”

De beloning

Zijn geduld werd beloond. In oktober kwam Ligeon terug bij de selectie en in december kreeg hij ineens weer een kans door blessures op de linksbackpositie. “De trainer koos voor mij om het gat op te vullen. Ik begon in de basis tegen Willem II en was blij dat ik weer minuten kon maken. Dat ik de gelijkmaker scoorde en we wonnen maakte het verhaal compleet. Tijdens de wedstrijd bleef ik gefocust, maar in de bus kwam het besef dat ik na een moeilijke periode had gescoord in de derby. We werden door de supporters opgewacht bij het stadion om de overwinning te vieren. Heel Breda stond op zijn kop en ik was voor even weer de held. Ik was een paar maanden naar de achtergrond verdwenen, maar nu werd ik weer gezien. Dat gaf me een goed gevoel.”

Ook in de wedstrijden die volgden, stond Ligeon in de basis. Daarna vroeg hij met het oog op de transferperiode een gesprek aan met de clubleiding om te weten waar hij aan toe was. “In eerste instantie zeiden ze dat ik mocht blijven. Ik vulde het goed in en ze konden me qua ervaring goed gebruiken. Twee weken later was het weer veranderd. Ik werd uit de selectie gezet en zou geen minuten meer maken. Er werden nieuwe spelers gehaald en ik moest samen met enkele anderen apart van de groep trainen. Ik bleef er nuchter onder, omdat ik er al rekening mee hield. In de voetbalwereld moet je overal rekening mee houden.”

Acceptatie

Door zijn ervaringen in de afgelopen jaren kon Ligeon het makkelijker accepteren dat hij moest vertrekken bij NAC. Op jongere leeftijd zou hij het moeilijker hebben gehad. “Als je jong bent, raken teleurstellingen je harder. Dan blijf je langer in situaties hangen. Dat had ik bijvoorbeeld toen ik bij PEC Zwolle op de lijst kwam om te vertrekken en daarna bij De Graafschap, waar we degradeerden. Dat kon ik moeilijk loslaten. Nu kom ik thuis en baal ik even, maar de volgende dag gaat het leven weer door. Teleurstellingen horen bij het voetbal. Er is veel concurrentie en er worden harde keuzes gemaakt. Daar moet je mee om leren gaan.”

Bij NAC was Ligeon ondanks zijn reserverol één van de mentors voor de jongere spelers. “Zowel binnen als buiten het veld was ik met ze bezig. Ik zie het snel aan iemand wanneer hij teleurgesteld is. Als het tegenzit, moet je de knop omzetten en harder werken. Dat probeerde ik de jongens bij te brengen. Ik gaf ze advies en had gesprekken met ze. Soms loopt het niet zoals je wilt, maar ook dan moet je naar de positieve kant kijken. Ik hoop dat ze dat hebben opgepikt. Ik geloof van wel, maar ze moeten het zelf meemaken om het te beseffen.”

Lessen van André Ooijer

Als jonge speler bij Ajax kreeg Ligeon zelf ook advies van de ervaren spelers in het team. “Ik keek op tegen spelers als André Ooijer, Kenneth Vermeer en Theo Janssen. Als zij wat zeiden, had je geen grote mond terug en luisterde je wel. Vermeer heeft veel meegemaakt en kon je heel kort en krachtig coachen. Met Ooijer heb ik regelmatig wat langer gezeten. Hij gaf mij adviezen over het verdedigen. Dat je altijd iets extra’s moet geven, elk duel in moet gaan om te winnen en niet te makkelijk moet denken. Ik was een type dat rekende op zijn snelheid. Ik kon het altijd wel corrigeren, maar dat kon natuurlijk ook fout gaan. De trainers in de jeugd wezen me daar al op, maar ik had het zelf nog niet door. Ik wilde gewoon lekker voetballen. Als een ploeggenoot als Ooijer of een trainer als Frank de Boer het zegt, neem je het sneller aan. Nu ben ik zelf 31 jaar en degene die adviezen geeft. Zo snel kan het gaan.”

Weinig wedstrijden

Terugkijkend op zijn carrière tot nu toe beseft Ligeon dat hij meer wedstrijden had kunnen spelen. In totaal waren het er bijna driehonderd, maar er zaten veel seizoenen bij waarin hij niet elke week op het veld stond. “Ik heb wat blessures gehad en ben vaak verhuurd geweest, wat het lastig maakte om een vaste plek te veroveren. Toch ben ik over het algemeen tevreden. Ik heb kampioenschappen meegemaakt bij Ajax. Niet als basisspeler, maar wel als onderdeel van het proces. Ik heb ook leuke tripjes gemaakt naar buitenlandse wedstrijden en in Slowakije gespeeld. Ik heb niet altijd veel gespeeld, maar ik kan mijzelf recht in de spiegel aankijken. Natuurlijk had ik dingen anders kunnen doen, maar je hebt het niet altijd zelf in de hand.”

Wat had hij zelf beter kunnen doen om tot meer wedstrijden te komen? “Misschien had ik wat brutaler moeten zijn. Ik ben een rustige jongen en lig altijd goed in de groep, maar in het voetbal moet je ook voor jezelf opkomen. Ik praat pas als het echt moet. Soms is het beter om een weerwoord te geven en op die manier je kans af te dwingen. Maar goed, dat zit niet in mij, dus moet ik me ook niet zo gaan gedragen. Het heeft nooit aan mijn instelling of houding gelegen. Dat hebben ze bij NAC ook gezegd. Ik werk hard en geef nooit op. Ook nu niet.”