Miljoenenmiskoop zorgt voor spanning bij PSV

Eran Zahavi werd met veel bombarie binnengehaald door PSV, maar heeft in zijn eerste halfjaar in Eindhovense dienst nog niet weten te overtuigen. Sterker nog: sinds de Israëlische spits in de lappenmand zit (begin december) draait PSV beter dan ooit. 

Eran Zahavi was een langgekoesterde wens van Roger Schmidt. Al voordat de Duitse trainer het stokje overnam bij PSV, had hij al een oogje op de Israëlische goalgetter. De ervaren aanvaller reeg doelpunten aaneen voor Guangzhou R&F in de Chinese Super League en stond voor een tijdje in de belangstelling van BJ Guoan, de club uit Benjing waar Schmidt destijds met de scepter zwaaide. Van een huwelijk tussen de twee kwam het destijds niet, maar toen de Duitser de kans had om Zahavi naar zijn nieuwe club PSV te halen, hoefde hij daar geen twee keer over na te denken. 

Eran Zahavi

De komst van Zahavi had nog wel wat voeten in de aarde. De Israëlische spits streek in China een megasalaris van naar verluidt tien miljoen euro per jaar op en dat kon zijn nieuwe werkgever niet betalen. Uiteindelijk kwamen de partijen tot een overeenstemming voor een contract van zo’n tweeënhalf miljoen euro per jaar, waarmee Zahavi binnenkwam als grootverdiener bij de club. Een titel die hij na de komst van Mario Götze, die op de laatste dag van de Europese transfermarkt een tweejarig contract bij PSV tekende, met de voormalig Wereldkampioen moest delen. 

Een tweejarig contract voor een speler op een respectabele leeftijd zoals die van Zahavi neemt natuurlijk risico met zich mee. Dat gokje durfde PSV wel te wagen: de CV van Zahavi bestond uit doelpunten, doelpunten en nog eens doelpunten en het was daarom de verwachting dat hij ook in Eindhoven het net gemakkelijk zou gaan vinden. Tijdens zijn debuut voor de club (in de Europa League tegen Rosenborg, red.) werd meteen duidelijk dat hij het scoren nog niet verleerd was. Na zijn veelbelovende eerste minuten in het elftal van de Eindhovenaren stokte die productie echter. 

In tien wedstrijden (Eredivisie en Europa League) wist Zahavi tot nu toe drie keer het net te vinden. Dat kan te maken hebben met het de aanpassingsperiode die ook een speler met zijn ervaring nodig heeft, maar ook de manier van spelen van PSV ligt de stijl van de spits wellicht niet heel erg. Eerder kon je op deze site al lezen dat Zahavi niet zoals bij eerdere clubs gebruikt wordt als eindstation, maar vaak in de opbouw mee moet spelen om de aanval van PSV vorm te geven. Dat dit niet tot de kernkwaliteiten van de Israëlische doelpuntenmachine behoort, bewijst de reeks van PSV na de wedstrijd tegen Granada in de Europa League wel. 

Voor eigen succes

In de weken voordat Zahavi afhaakte met een blessure, klonken er al geluiden dat er onvrede was binnen de PSV-selectie over het functioneren van de ervaren aanvaller. Spelers zoals Donyell Malen, Cody Gakpo en Noni Madueke spelen al jarenlang met elkaar, gunnen elkaar de bal en vinden het daarnaast niet erg dat niet zij, maar de ander op het scorebord verschijnt als doelpuntenmaker. Dat geldt niet voor Zahavi; er werd hem egoïsme verweten door zijn teamgenoten en de statistieken bewijzen dat. 

Zahavi zorgde er in zijn zes wedstrijden in de Eredivisie voor dat hij gemiddeld drie keer per negentig minuten op doel schoot. Daarmee heeft hij ongeveer evenveel doelpogingen per wedstrijd als Malen (2,9), net iets minder dan Madueke (2,4) en veel minder dan Gakpo (1,9), die ook vaak als aanvallende middenvelder acteert en zodoende minder vaak in schotpositie komt dan wanneer hij of één van de anderen in de aanval speelt. 

Ondanks dat Zahavi dus veel doelpogingen onderneemt, heeft hij ook het laagste rendement van de vier: in 6,7% van de gevallen staat de Israëlische spits op de juiste plaats om te scoren. Kijk je naar Malen, die dus gemiddeld even vaak op doel schiet in negentig minuten, dan lukt het de 21-jarige Nederlander veel gemakkelijker om in een positie te komen om zijn schot tot doelpunt te promoveren: in 24,4% van de gevallen is het voor hem raak. Dat geldt ook voor Gakpo (26,32%) en al helemaal voor Madueke (33,3%). 

Met andere woorden: de spits van PSV die de meeste schoten op doel heeft, schiet dus het minst met scherp van alle aanvallers van de Eindhovenaren. Het verschil tussen de conversiecijfers tussen Zahavi en Malen ligt vooral in de posities van de schoten, en dus ook in de speelstijlen van de spelers: Malen kan zich met een individuele actie en/of een combinatie met één van de andere aanvallers gemakkelijker in een kansrijke positie manoeuvreren en zorgt er daarnaast voor dat hij ook het overzicht behoudt om zijn medespelers te kunnen bedienen. Zahavi beschikt niet over die laatstgenoemde kwaliteiten en is – aardig geforceerd – op zoek naar de treffer, waardoor hij vanuit alle hoeken en standen een doelpunt probeert te maken. 

Vloeiender aanvalsspel

Het is daarom ook niet gek dat het aanvalsspel van de Eindhovenaren de afgelopen weken een stuk vloeiender oogde dan de weken daarvoor: de grootste stoorzender (Zahavi) zit op de tribune en ziet hoe zijn concullega’s hem het goede voorbeeld geven. Ondanks de mindere prestaties van de Israëlische spits, is PSV-trainer Schmidt er nog steeds van overtuigd dat de ervaren aanvaller kan slagen in Eindhoven. Desalniettemin kan een terugkeer van Zahavi in het elftal voor de nodige frictie leiden in de PSV-selectie. 

Zahavi’s verleden leert dat hij het beste rendeert op het moment dat het aanvalsspel bij hem eindigt en de international het eindstation is van elke aanval. In het spel dat Schimdt en PSV voor ogen hebben, is dit bijna nooit het geval en moeten alle aanvallers zowel opbouwend als afrondend hun steentje bijdragen aan het aanvalsspel van de Eindhovenaren. Malen, Gakpo en Madueke lijken daar geen problemen mee te hebben, maar dat kan veranderen op het moment dat er één pion steeds voor zijn eigen kansen gaat.