Op bezoek bij Leerdam in L.A.: “Feyenoord heeft mij gemaakt tot wie ik ben”

In Nederland herinneren we ons Kelvin Leerdam nog als de verdediger van Feyenoord en Vitesse. Inmiddels speelt de 33-jarige Surinamer al zes jaar in de Verenigde staten, dat voor hem altijd het beloofde land was. Als jonge jongen in Suriname werkte hij op het land van zijn opa en droomde hij van een leven in Amerika. SoccerNews.nl zocht de voetballer van LA Galaxy op in Los Angeles. “Ik ben het leven met een grote achterstand begonnen.”

Interview met Kelvin Leerdam over de Amerikaanse droom, Suriname en Feyenoord

Kelvin Leerdam beweegt vrij anoniem tussen de inwoners van Los Angeles. De verdediger van LA Galaxy wordt in de wereldstad niet door iedereen herkend, en dat bevalt hem eigenlijk wel. “Ik word soms aangesproken, maar minder dan in Nederland. Het leven in Los Angeles is relaxed. Mensen laten je je gang gaan”, vertelt Leerdam terwijl we richting een koffietentje lopen. Momenteel zit hij in een drukke periode met veel wedstrijden en veel reizen, maar hij heeft een gaatje kunnen vinden voor bezoek uit Nederland. “Morgenochtend vliegen we naar Vancouver voor een uitwedstrijd. Ik moet mijn koffer nog pakken, maar dat duurt niet lang. Ik ben daar goed in geworden.”

Sinds zijn komst naar Amerika in 2017 speelde Leerdam bij Seattle Sounders, Inter Miami en La Galaxy. Vooral in Seattle beleefde hij mooie momenten. “Ik heb daar drie finales gespeeld. In 2019 maakte ik het eerste doelpunt van de wedstrijd en werden we kampioen. Dat was de eerste goal van Seattle ooit in de finale van de MLS Cup. De fans zijn me daar nog altijd dankbaar voor. Het is mooi om zoiets achter te laten.” Zijn verblijf bij Inter Miami bleef beperkt tot één seizoen, maar ook daar heeft hij warme herinneringen aan. “Miami is een fantastische stad. Ik ken veel mensen daar en kom er nog regelmatig. Ik word altijd met open armen ontvangen. Dat vind ik belangrijk. Als je mensen goed behandelt, zullen zij jou ook goed behandelen. Het is leuk om te zien dat Messi er nu speelt. Ik weet precies waar hij traint en in welke kleedkamer hij zit.”

Watermeloenen planten

Als kleine jongen in Suriname dagdroomde Leerdam van een leven in Amerika. Hij woonde de eerste tien jaar van zijn leven in Paramaribo, waar veel mensen opkijken naar de wereldmacht in het noorden. “Voor mij was het altijd een droombestemming. In Suriname hoorde ik veel over Amerika. Toen ik de kans kreeg, ben ik gegaan. Ik heb er tot nu toe geen spijt van.” Leerdam had in 2017 ook aanbiedingen uit Europese competities en van een Nederlandse topclub, maar ze konden zijn Amerikaanse droom niet uit zijn hoofd praten. “Dit was het moment om daarheen te gaan. Ik ben het leven met een grote achterstand begonnen. Ik woonde in Suriname bij mijn opa, mijn oma en andere familie en hielp met werken op het land waar het kon. We plantten onder andere watermeloenen, die we dan op straat verkochten. Ik dacht slim te zijn en gooide alle zaden tegelijk in de grond, maar een paar maanden later zaten al die watermeloenen elkaar in de weg. Mijn opa is inmiddels negentig jaar en kan er nog steeds om lachen.”

Heeft die achtergrond in Suriname veel invloed gehad op de keuzes in jouw carrière?
“Ongetwijfeld. Bij de transfer naar Amerika zeker, maar ook bij mijn vertrek bij Feyenoord. Ik wilde mijn contract best verlengen, maar Vitesse deed mij een veel beter voorstel. Ik ben bij Feyenoord opgegroeid, die club heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben, maar het financiële verschil was groot. Ik moest aan mijzelf en mijn familie denken. We verkochten vroeger watermeloenen en ook eieren aan Chinese winkels in Suriname. Ik hielp als zesjarig jochie mee om die eieren op te rapen. Als ik dan later zo’n goed contract kan tekenen, is het toch logisch dat ik daarop inga?”

Hoe groot is het contrast tussen je jeugd en je huidige leven?
“Kijk waar we nu zitten. In Los Angeles en ik speel bij één van de grootste clubs van Amerika. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ik heb vanaf mijn tiende de kans gekregen om mij in Nederland te ontwikkelen via school en voetbal. De stap naar Amerika was daarna een goede keuze. Ik heb hier nog meer over mijzelf en de wereld geleerd. Ik kwam in mijn eentje en heb alles zelf ontdekt. Ik wilde alles naast het voetbal zelf regelen, zoals mijn huis, een auto en de verzekering. Pas als ik echt hulp nodig had, schakelde ik de club in. Dat hielp bij het aanpassen in nieuw land.”

Is Amerika daadwerkelijk het land van de onbegrensde mogelijkheden?
“Voor mij wel. Het is anders dan in Nederland. Alles is een stuk groter en je hebt meer opties. Als je je daarin verdiept, kun je veel bereiken. Toen ik jonger was en in Nederland voetbalde, was ik introverter. Ik praatte wel met mensen, maar ik was rustig en keek eerst de kat uit de boom. Hier was ik alleen en moest ik mijzelf openstellen. Daardoor heb ik veel mensen leren kennen, bijvoorbeeld de General Manager van Seattle Sounders, die mij meenam naar Miami. Daar kwam ik in een hele andere wereld en leerde ik veel over zakendoen en investeren.”

Wat doe je naast het voetballen nog meer?
“Ik ben laatst begonnen met golfen. Ik ga regelmatig met één van onze keepers naar de baan. Hij is de zoon van Jürgen Klinsmann. Ik wist niets van golfen, maar het is erg populair in Amerika. Op de golfbaan ontmoet je de juiste mensen, zeggen ze. Ook ben ik begonnen aan mijn trainerscursus en heb ik een jaar meegelopen in de jeugdopleiding van LA Galaxy. In mijn tijd bij Feyenoord heb ik al eens een managementopleiding gedaan. Oh, en ik wil graag mijn Spaans verbeteren, omdat je daar in LA en de rest van Amerika veel aan hebt.”

Je zit bij LA Galaxy in de kleedkamer met grote spelers als Javier Hernández, Douglas Costa en Martín Cáceres. Is dat speciaal voor jou?
“Het zijn grote en bekende spelers, maar normale gasten. Ik ben goed bevriend met Douglas Costa. We hebben dezelfde leeftijd en allebei kinderen van dezelfde leeftijd. Op de training staan we tegenover elkaar. Ik deel hem regelmatig een tik uit, maar hij zeurt nooit. ‘Ik pak je de volgende keer weer’, zegt hij dan. Hij is zo’n goede voetballer. Wat hij kan met een bal is niet normaal. Hoe makkelijk hij beweegt en oplossingen vindt. Maar hij heeft absoluut geen groot ego en is een normale gast.”

Wat is op dit moment jouw rol binnen de ploeg?
“Ik speel meestal centraal achterin en ben samen met Costa één van de oudste spelers. Ik ben meer met de groep bezig en praat vaker met de trainer dan voorheen. Dat deed ik als jonge speler minder. Als talent bij Feyenoord had ik te maken met oudere spelers als Roy Makaay, Giovanni van Bronckhorst, Denny Landzaat en Kevin Hofland. Daar heb ik veel van geleerd. Nu zit ik in diezelfde rol. Het is mooi om door die verschillende fases te gaan. Het is snel gegaan. Voordat je het beseft is een carrière voorbij.”

In het begin van je carrière werd je in verband gebracht met het Nederlands elftal. Heb je voor je gevoel dicht tegen Oranje aan gezeten?
“Dat is heel moeilijk te zeggen, maar ik kreeg bij Feyenoord van trainer Ronald Koeman wel te horen dat ik goed bezig was. Jammer genoeg is het niet gebeurd. Je moet ook geluk hebben. Ik had concurrenten als Daryl Janmaat en Gregory van der Wiel. Het was moeilijk om daar tussen te komen. Veel van mijn vrienden bij Feyenoord hebben Oranje wel gehaald. Stefan de Vrij, Bruno Martins Indi, Georginio Wijnaldum, Jordy Clasie, Leroy Fer. Ik kon mij meten met hun niveau, dat was een goed teken. Ik heb helaas niet de kans gekregen, maar daar ben ik nu niet meer mee bezig.”

Sinds twee jaar ben je international van Suriname.
“Daar ben ik trots op. Vroeger bij Feyenoord ging ik samen met Wijnaldum op vakantie naar Suriname. Dat hebben we zo’n vier keer gedaan. Als er een wedstrijd was, gingen we kijken bij de nationale ploeg. Wij dachten als spelers van Feyenoord en Jong Oranje niet dat we voor Suriname zouden gaan spelen, die mogelijkheid was er ook niet. Nu geniet ik ervan. Het is het land van mijn ouders en het land waar ik tot mijn tiende heb gewoond. Ik ben nu 33 jaar en heb van alles meegemaakt, maar diep van binnen ben ik nog steeds dezelfde jongen uit Paramaribo. Dat maakt de cirkel mooi rond.”